'De barbaren' Alessandro Baricco

Fascinerend boek en originele kijk op de culturele verloedering van onze maatschappij. Baricco verpersoonlijkt deze verloedering door te spreken over 'De barbaren'. Origineel, maar leest niet altijd even gemakkelijk.
Eigenlijk is dit boek een essay, het is een samenbundeling van uiteenlopende artikelen die Baricco schreef voor de Italiaanse krant La Repubblica.

 "Is er in de moderne tijd nog wel plaats voor bezieling ?"

Volgens Baricco gaat onze cultuur niet ten onder, maar bevindt zich in een overgangsfase. In dit boek komen allerhande verschillende maatschappelijk evidente thema's aan bod. Origineel bijvoorbeeld het stuk over wijn.  De Franse en Italiaanse wijnboeren haalden hun neus op voor die wijn zonder ziel of geschiedenis, gemaakt met dank aan technologie (zonder airco zou er geen sprake geweest zijn van Californische wijnen) en met het oog op grote winsten. Maar intussen drinken we allemaal 'wereldwijnen' die zeker niet moeten onderdoen voor de Europese.

Cultuur is Google of Hollywood geworden : een ervaring van snelle prikkels. Is dat erg ? Baricco verzet zich vooral tegen de culturele elite die lui en vermoeid is geworden. Het is een mooi boek dat vooral veel vragen oproept. Met dank aan Vincent voor deze boekentip.

Eindelijk vakantie

Jawel, 't is zover, eindelijk vakantie. Het voelt heerlijk aan. Geen tijdsdruk, geen afspraken maar gewoon mijn zin doen op mijn tempo. IK ga ervan genieten.

i find peace in the rain

Vakantie literatuur

                 Oproep gedaan via FB naar vakantieliteratuur.
                  Leuke reacties gekregen. Ik lijst hier even op :

• 'Sarah' J.T. Leroy
• 'De waarheid over de zaak Harrie' Quebert
• 'De barbaren' Alessandro Baricco
• 'De niet verhoorde gebeden van Jacob de zoet' David Mitchell
• 'De kunst van het heldere denken' Rolf Dobelli
• 'De overgave' Arthur Japin
• 'Stoner' John Williams
• 'Sabbaths Theater' Philip Roth
• 'Bonita avenue' Bruwalda
• 'Gloed' Sander Marai
• 'Schitterende Ruines' Jess Walter
• 'Nachttrein naar Lissabon' Pascal Merlier
• 'Besides the rough guide' M. Theroux

En verder alles van :

• Niccolo Ammanti
• Jozef Rudolf
• Louise Hay
• Kathleen Mcgowan
• Geert Kimpen
• Sandro Veronesi

Zaterdag reeds langs de bookshop gegaan en al een aantal aangeschaft. Voor alle duidelijkheid. Ik vertrek pas volgende week woensdag naar het Zuiden van Spanje, dus als m'n SPOTblog lezers nog tips hebben, altijd welkom.

'Geachte Heer M.' Herman Koch

Mijn derde boek van deze schrijver en eerste dat wat moeilijker leest. 'Zomerhuis met zwembad' en 'Het Diner' lazen vlot, waren grappig en zijn absolute bestsellers geworden.

Deze 'Geachte Heer M.' is van een ander kaliber. Het is een boek over een boek in verschillende tijden en daardoor leest het niet altijd even gemakkelijk. De verhaallijn die in het verleden speelt, was op zich al genoeg geweest. De leerkracht met zijn leerlinge (Laura), de relatie die stopt en de jaloezie van die leerkracht op die andere, magere, jongen.

Het perspectief verspringt veelvuldig en voor mij was dit verwarrend ook al omdat Koch grote tijdsprongen maakt en dat het verhaal verteld wordt binnen een ander verhaal. Toch fascinerend geschreven en graag gelezen.

Op zoek naar m'n eigen focus

Eindelijk is't weer zo ver, weekend. Energie is op aan het geraken. Mijn lichaam geeft duidelijke signalen dat ik moe ben. Sta momenteel vol huiduitslag, een raadsel voor de dokter. Tegen het einde van de week voel ik dat ik de 'verhalen' van m'n cliënten niet meer aankan. 't is te veel. Jawel ik ben toe aan vakantie. Uitrusten, slapen, zwemmen in de zee, lekker eten, in alle rust nog eens samen zijn bij mijn man, maar wil vooral herbronnen. Zoals ik zelf vaak anderen meegeef in therapie, moet ik nu ook terug mijn eigen focus zoeken. Terug een evenwicht vinden tussen een gezonde inzet bij mijn therapeutisch werken en het beleven van een eigen volwaardig en vooral vrolijk leven. Ik doe mijn werk nog steeds even graag, maar vooral de uitbouw van mijn eigen praktijk geeft me extra energie. Dit is wat ik verder wil doen. Maar daarnaast wil ik terug actief inzetten op meditatie, lezen, natuur, reizen en vooral meer lachen.

horrorpunk

'Winter sleep' Nuri Bilge Ceylan

Fascinerende 'Gouden Palm' winnaar (Cannes 2014) 'Winter Sleep' van  de Turkse regisseur Nuri Bilge Ceylan, één van de grootste cineasten van de hedendaagse cinema. Een ruim drie uur durend epos over de gepensioneerde acteur Aydin die een prachtig hotel runt in Centraal Anatolia, samen met zijn jonge vrouw Nihal, met wie hij een stromachtige relatie heeft, en zijn zus Necla, die nog steeds haar recente scheiding verwerkt.
 Indrukwekkende beelden en knappe locaties, maar deze film moet het vooral hebben van zijn lange indrukwekkende conversaties tussen de personages. Telkens wordt je op een verkeerd been gezet. Niemand is slecht, niemand is goed. De lengte van de film maakt dat je begrip krijgt voor de verschillende personages. Dit soort films hebben hun tijd nodig, maar ze zijn nooit te lang. Het is bijna geen film meer, eerder een boek dat je visueel leest. Knap !

Super Sexy

linda

          Heb vandaag veel aan je gedacht lieve Linda !

'Handboek ontwikkelingsgericht coachen' Rudy Vandamme

Het hoofddoel van dit boek is het aanreiken van kapstokken om het persoonsgerichte aspect in coaching methodisch te kunnen hanteren.

Het boek bevat veel schema's, technieken, voorbeelden, cartoons en vier uitvoerige cases uit diverse sectoren.
Het uitgangspunt is dat als je mensen wil vooruit helpen in hun ervaringen, activiteiten of projecten, je meer moet doen dan ondersteunen of acties opvolgen. Het ontwikkelingsgerichte aspect bestaat erin na te gaan hoe de persoon alles wat hij doet en meemaakt meer onder zelfsturing kan brengen.

Coaching is een gespreksvorm dat zich profileert naast advies, therapie, leiderschap, opleiding en hulpverlening.

'Magic in the moonlight' Woody Allen

Afspraak even voor twee met Agnes in Cartoons. Niets is zo plezant, dan midden in de dag naar de cinema gaan. Mijn vaste cinema maat Karel is op vakantie, dus deze uitnodiging liet ik niet liggen. Samen naar de over romantische 'Magic in the moonlight' gaan zien. Helemaal Allen, maar spijtig genoeg ook een beetje saai en voorspelbaar. Prachtige onrealistische beelden met indrukwekkende Franse luxueuze herenhuizen en zichten over de Franse Riviera anno 1920.
Ondanks zijn tachtig, blijft Woody Allen per jaar een film maken. Van 'Blue Jasmine' was ik helemaal onder de indruk omdat het nog eens een échte Allen film was, maar natuurlijk kunnen ze niet meer tippen aan 'Annie Hall', 'Manhattan' of 'Zelig'.
Agnes was even in slaap gedommeld, zo voorspelbaar gaat het eraan toe. En toch was het een ideale zaterdagmiddagfilm. Mooi beelden, knappe mensen en kleren, prachtige huizen en wagens en leuke muziek uit de jaren '20. We zaten helemaal in de stemming en hebben nadien zeer intiem en gezellig kunnen keuvelen op een Antwerps terras over relaties, het leven en plannen maken. Dank je wel Woody Allen, je blijft een vaste waarde in mijn leven.

pink fungi

eerste communiekaart

geboortekaart

Uit de oude doos, mijn eigen geboortekaart. Ongelooflijk dat mijn ouders me toen Geert 'je' noemden.
Let ook op de namen van deze geboortekaart, iedereen staat er met voornaam op ... moeder haar naam niet. Zo ging dat 51 jaar geleden.

Red beefcake

'Show your work' Austin Kleon

Moeilijk voor mij onbegrijpelijk boek. Misschien ben ik niet creatief genoeg.

"creativity is not a talent. It is a way of operating"  John Cleese

'How to be an explorer of the world' Keri Smith

                  hierboven : things that i've consumed today (used or eaten)

Origineel, creatief boek waar de schrijver je meeneemt in een zoektocht om deze wereld op een eenvoudige maar échte manier te ontdekken. Het is een boek dat je niet in één ruk uitleest, maar af en toe vast neemt om in inspiratie te geraken. Met dank aan J.P.

p; 139 : Exploraton #54
THE LANGUAGE OF TREES
Collect as many parts of trees as you can. (Use things that have fallen naturally, you don't want to harm the trees.) Arrange your collection. Play with it. Hang it. Study the shapes. Do drawings. Hang things from branches. Celebrate trees.

"Sometimes a tree can tell you more than can be read in a book"  Carl Jung

'Als ik mijn ogen sluit' Edney Silvestre

Veelbelovende korte inhoud, maar hoe verder het boek hoe saaier ik het verhaal vond. Dit boek is het debuut van de Braziliaanse journalist Edney Silvestre, die de corruptie aan de kaak stelt in de jaren zestig in zijn land. "Twee jongens van twaalf vinden een lijk van een jonge vrouw." Het verhaal is te karikaturaal om te overtuigen. Paulo, een mulat, klein en sterk, en Eduardo, lang, mager en van Italiaanse oorsprong, haasten zich vanuit hun kleine zwemparadijs naar de politie, die hen meteen van de moord verdenkt. Daags na de vondst wordt de man van de jonge vrouw, de veel oudere plaatselijke tandarts, gearresteerd en is de moord opgelost. De twee jongens vinden het maar raar dat de tandarts, een fragiele oude man, de toch tamelijk robuuste jonge vrouw in een worsteling neer heeft kunnen steken. Ze besluiten zelf voor speurder te gaan spelen. Zo gaan ze de ingewikkelde wereld van volwassenen, van seks en geweld, the end of innocence tegemoet.

time for YOGA

Het 'Gay-pride-weekend' was bijzonder fijn.
De eerste keer dat ik er écht aan deelneem en nu pas begrijp ik waarom zo'n Pride noodzakelijk is. Het brengt mensen van alle geaardheden, samen en doet nadenken over 'evidente' thema's van het leven. Zo mogen bijvoorbeeld vrouwen baarden hebben. Veel volk gezien, toffe nieuwe contacten kunnen leggen maar vooral veel vrienden van nu en vroeger terug gezien en da's fijn. Te veel drank, te laat in bed en veel te weinig geslapen, Yoga met Barbara was noodzakelijk en deed deugd.

'shaking circles' Bees and Bombs

the gainsbourg's at home

'Every day gets a little closer. A twice-told therapy' Irvin D. Yalom and Ginny Elkin

Een boek en vooral idee uit midden jaren zeventig. Het is het resultaat van een psychotherapie-experiment dat Yalom bedacht. Een heel eigenwijze manier van therapie geven, niet direct mijn stijl, maar wel een boeiend gegeven.
Ginny Elkin, een jonge getalenteerde schrijfster die wordt geplaagd door angsten, is al door verschillende psychiaters bestempeld als schizoïde als zij in behandeling komt bij Irvin Yalom. Die spreekt met haar af dat zij beiden, als onderdeel van de therapie, na elke sessie een verslag schrijven, met de bedoeling dat na verloop van een aantal maanden aan elkaar te laten lezen.
Dit boek is het resultaat van deze afspraak. Patiënt en psychiater beschrijven afwisselend hun ervaringen en gevoelens over het verloop van de therapie en hun therapeutische verhouding.

J O E H O E

'Intermezzo Italiano' Thomas Siffer

Het is één van mijn meest gelezen SPOTblog berichten : Zuid Italie ! Een volledig eigen interpretatie over Thomas Siffer zijn berichten in De Standaard en mijn eigen zus die gelukkig is in Calabrië. (een bericht van mei 2013) Nu dus het boek met de verzameling van al zijn publicaties uit De Standaard Magazine.

Een heerlijk boek, met eerlijke verhalen over niet zo'n gewone man in een bijzonder land met prachtige foto's. Zijn Intermezzo's tussen de verhalen zijn het sterkst. Ik neem er hier één integraal over, omdat het zo puur en duidelijk is :

"De hak van de laars maakt geen geluid. Of toch wel. Ze maakt een heleboel lawaai, als de hiel van een flamencodanser op een plankenvloer. Mijn dorpsgenoten maken immers graag een plankenvloer. Dan roepen hun handen mee. Maar hoe hoog de emoties ook oplaaien, als het over inhoud gaat fluistert de hak angstvallig stil. In deze stomme film ben ik de enige die naar tekst verlangt.

Ik heb een theorie. Hoe meer woorden mensen gebruiken, hoe minder ze zeggen. Hoe hoger het volume, hoe lager het niveau. Dingen die belangrijk zijn, worden spaarzaam gezegd. Een sterk verhaal heeft weinig lijnen nodig.

Hier in Zuid-Italië is het iets anders. De hak van de laars maakt geen geluid omdat ze zo veel stil wil houden. Ze schuifelt zorgvuldig rond om niets te verraden. Geen tak,tak,tak van duidelijke taal, maar het sluipende zwijgen van geheimen.
Mijn gehuchtgenoten denken na voor ze delen wat ze weten. Ze houden hun diepste mening voor zichzelf. Zwijgen is hun grootste goed. Ze zeggen het zelf : vertrouwen is voor dommeriken, vriendschap een illusie.

Ik ben van het Noorden. In een dialoog wil ik doorstappen via de kortste weg. mijn hielen mogen ketsen op kasseien. Maar in Zuid-Italië wachten mensen op het juiste moment om in een gesprek op reis te gaan. Ze doen alsof ze de weg niet vinden om je los te gooien.
Het is als het oud-Vlaamse verbond dat door de Kerk werd uitgebuit 'Daar moet ge niet over spreken', 'Zwijgt daar maar over'. Maar een kind stopt niet met huilen omdat iedereen zijn vingers in zijn oren stopt.
 
In elk corrupt systeem is stilte een kracht. Wie niets luidop zegt, zegt niets verkeerd. In zo'n wereld vertrouwt niemand een ander, dus deelt niemand wat hij weet. Want in formatie is macht en het beetje dat je bezit durf je niet uit handen te geven. Slechts zo blijft een malafide organisatie overeind. Omdat iedereen ervoer zwijgt. De geheimen die meegaan naar het graf, de strategische verstomming.
Zwijgkracht is een stevig cement. "

Uit 'Intermezzo Italiano' Thomas Siffer (p113 - 114)

A handsome man on my nice terras

fier op schilderwerken in eigen huis

'De Wonder BOX' Roman Krznaric

Deze 'verrassende geschiedenissen in levenskunst' beginnen lekker. Het boek leest vlot, geeft veel info en doet veel denken aan Alain De Botton. Maar eenmaal de helft voorbij begint dit alles toch wat te vervelen. Soms denk ik "wat heb ik nu gelezen ?" of "Waarover ben ik aan het lezen ?". Misschien te lang uitgesponnen of te veel informatie. Dit had korter en beknopter gemogen. Toch leuke literatuur. Eerder een boek om bij momenten vast te nemen en een hoofdstuk lezen dan helemaal aan één stuk uitlezen.

'Boyhood' Richard Linklater

In deze mooie, tedere en oprechte film van Richard Linklater zien we een Coltrane, in het begin amper zeven, voor de camera opgroeien.
Gespreid over 160 (soms) lange minuten volgen we de gezinssituatie van Mason.
Ook nu weer hebben ze Ethan Hawke kunnen inschakelen voor dit uniek project. Patrica Arquette speelt de zorgzame moeder met wisselende partners. Linklater ken ik vooral van de 'Before-trilogie', hier dezelfde opbouw met lange dialogen.
 
Het geheel is een typisch Amerikaans product en vandaar te ver weg van onze Belgische realiteit. Bijvoorbeeld de manier waarom moeder vertrekt naar een andere staat en haar kinderen dropt in een totaal vreemde school zou hier niet mogelijk zijn.
Veel jong volk in de zaal en da's toch bijzonder omdat dit een lange trage film is waar op zich niet veel spectaculairs in gebeurd. Ik heb hem graag gezien ook al vond ik de recensies in de pers  wat overroepen.