woensdag 29 oktober 2014

'Weg met Eddy Bellegueule' Edouard Louis

Na een goede recensie in de krant, veel persaandacht en een duw in de rug van vriend J.P.,  dit boek aangeschaft. Een stroef ongemakkelijk verhaal over een jongen die opgroeit in een arm milieu en er alles aan doet om zijn geaardheid te onderdrukken, ondanks zijn uiterlijk, spraak of manier van lopen.

Natuurlijk komen er voor mezelf ook beelden van vroeger boven. Niet dat we thuis arm waren, we hadden van alles genoeg, maar ook niets te veel.
Ik ben opgegroeid in een klein Kempens, saai en doods dorp. De jongste in huis, de grappige dikkerd. Diegene die de bloemen gaat plukken en servieten op tafel legt. Zelfs van in de lagere school wist ik het al. Ik was graag tussen de jongens en deed niets liever dan worstelen, want dat was mijn manier om mijn maten te knuffelen, om lichamen te voelen. En natuurlijk mocht/kon ik in die tijd niet uitkomen voor mijn échte gevoelens. Ook ik had een 'meisjes'-lief om mee uit te gaan in het nog saaiere buurdorp waar maar één discotheek was.

Hier in dit boek komt die sfeer weer helemaal boven. Een vreemde, wrange schizofrene sfeer. Altijd maar je best doen om zeker niet jezelf te zijn. Om je stoer voor te doen, niet op te vallen en meedoen met de rest.

Nu ben ik over de vijftig en kijk met spijt terug naar die tijd. Het had zo anders gekund. Ik had een zoveel vrijere opvoeding/jeugd kunnen beleven. Er is zoveel energie verloren gegaan. Vandaar dat het me zoveel verdriet doet om dit boek te lezen. Het verhaal gaat niet zo ver in tijd terug, dus nu nog steeds moeten gelijk geaarde jongens hetzelfde meemaken. Hoe pakken we dit aan ?

Goed boek trouwens deze 'Weg met Eddy Bellegueuel' van Edouard Louis. Een jonge Franse schrijver om te volgen.

Het vallen van de blaren

x

Ik hou niet van dit seizoen, het maakt me zo triest. Donkere dagen met het vooruitzicht dat ze nog donkerder gaan worden is niets voor mij. Ik merk dat ik moeite moet doen om de moed erin te houden, om het leven fijn te maken. 'Het vallen van de blaren' maakt mij zwak en dat is geen fijn gevoel. Ik zet de verwarming op, zet me een straffe tas koffie en probeer voor mezelf de juiste focus terug te vinden. Niet gemakkelijk.

maandag 27 oktober 2014

Bistro du Nord

Vandaag net acht jaar huwelijk. We vieren dat in Bistro Du Nord in wijk 2060 Antwerpen. Geen web-site, wel lekkere keuken. Volgend jaar terug naar traditie : A la ville.

zondag 26 oktober 2014

'Panamarenko' M HKA

De overzichtstentoonstelling in het M HKA is de moeite. Ook al heb je het allemaal al wel een keer gezien toch blijft het fascinerend om de creativiteit van deze man te bewonderen.
Pan_ensembles

vrijdag 24 oktober 2014

'De engelenclub' Luis Fernando Verissimo

"Een groep van tien vrienden uit de hogere Braziliaanse kringen komt één keer per maand bijeen om copieus te dineren. De ellende begint wanneer een buitenstaander aanbiedt voor hen te koken. na elke bijeenkomst sterft een van hen, namelijk degene wiens lievelingsgerecht wordt geserveerd. Alleen de verteller, Daniel ontspringt steeds opnieuw de dans... "
Dit kleine vreemde boek van de Braziliaan Luis Verissimo wist me wel te fascineren. Het is een fijn gestileerde culinaire novelle geworden, een heerlijke roman, spannend tot de laatste beet.  

woensdag 22 oktober 2014

'Op eenzame hoogte' Luc Boudens

Het had evengoed een verhaal voor een ordinaire stationsroman kunnen zijn, maar dat is het niet. De bejaarde bankier Amaury, nazaat van een fortuinlijk geslacht is helemaal overstuur met de toevallige kennismaking van de robbedoes Bastien. De gedeelde interesse voor het werk van Jean Cocteau betekent voor Amaury een zenuwslopende afdaling in zichzelf terwijl Bastien het als wegwijzer voor zijn toekomst gebruikt. De twee krijgen een bijzondere relatie, elk vanuit een ander vertrekpunt. Beiden houden zich aan de regels van 'het spel', maar de spanning is altijd aanwezig. Boeiend verhaal over twee mannen, elk vanuit hun eigen generatie maar met een zelfde aantrekkingskracht.

 Eerste kennismaking met schrijver Luc Boudens. Zijn verhaallijn doet sterk denken aan die van Arthur Japin. Heb het boek in één ruk uitgelezen. Aanrader.


maandag 20 oktober 2014

Nieuwe boek aanwinsten

De ene op aanraden van vriend J.P.  https://twitter.com/jeanphilip
De andere na boeiende recensie in De Morgen (Boeken woe 15-10-2014)
Ben benieuwd. Meer hierover op deze SPOT blog.

man

 


'Doen jullie het nog' Jean-Pierre Van De Ven

Weinig vernieuwend en eerder bevestigend boek over Seks en liefde in relaties. Jean-Pierre Van de Ven is psycholoog en heeft een eigen praktijk.
'Seks is een moderne obsessie en komt van alle kanten op ons af. Aan de hand van ervaringen uit zijn praktijk en recente onderzoeksliteratuur behandelt relatietherapeut Jean-Pierre van de Ven thema's over seks in liefdesrelaties. Hij biedt oplossingen voor dagelijkse problemen en laat zien dat vooral gezond verstand ons liefdesleven kan redden.'

zondag 19 oktober 2014

'Kieuwen' Niccolo Ammaniti

Onvoorstelbaar fantasie boek van super fantastisch Italiaanse schrijver Niccolo Ammaniti.
'Marco bouwt als hobby aguaria en bestudeert het gedrag van vissen. Hij lijdt aan longkanker, maar wil zich niet laten behandelen. Zelfs zijn vriendin is niet op de hoogte van zijn ziekte. Als Marco door een mysterieuze oudere dame wordt uitgenodigd om in India een gigantisch aquarium te bouwen, volgt een aaneenschakeling van bizarre en onverwachte gebeurtenissen... '
Meer valt er niet te verklappen van dit verhaal want dat zou spijtig zijn voor de toekomstige lezer. Het verhaal is geschreven met een onvoorstelbare fantasie en een vlotte pen. Heerlijk boek.

 

vrijdag 17 oktober 2014

'Samba' van Olivier Nakache en Eric Toledano

Behoorlijk zwakke opvolger van die aanstekelijke 'Intouchables'. Terug met knappe Omar Sy en Charlotte Gainsbourg (als haarzelf). Tahar Rahim blijft schattig om naar te kijken, maar is niet genoeg om een film goed te krijgen.
Je voelt dat het regisseursduo vertrokken is vanuit een concept. Op papier hebben ze alle thema's uitgedokterd om terug een succes film te maken. Ik verdenk hen er zelfs van dat ze het verhaal hebben gemaakt rond die ster acteur Omar Sy. Het verhaal over Samba Cissé, een Senegalese immigrant die al tien jaar clandestien in Frankrijk verblijft komt maar niet op gang, is niet grappig genoeg en pakt niet. Een behoorlijk kleffe en tegenvallende film. Niet gaan zien.

maandag 13 oktober 2014

Carola heeft smaak

Leuke babbel met super leuke vriendin die dan ook nog eens een goede smaak heeft.

altijd geweten dat hij dat goed kan...



'Zie de mens' Manu Keirse

'Het is niet omdat je kijkt naar mensen dat je hen ook echt ziet. Het gaat niet om wat ze hebben of wat ze kunnen, maar om wie ze zijn en wat ze betekenen'. Manu Keirse
Manu Keirse doet in dit boek een opvallende oproep om de verregaande fragmentatie in onze maatschappij een halt toe te roepen. Hij pleit voor een radicaal nieuwe manier van kijken, een manier die de waarde en waardigheid van mensen centraal stelt. Want pas als we dat doen, kunnen we waarachtig met elkaar omgaan. En dat is de echte uitdaging als je zorg wil dragen voor anderen, in je gezin en je familie, in de opvoeding en in het onderwijs, in de gezondheidszorg en in de zorgverlening, of als leidinggevende in een organisatie.

vrijdag 10 oktober 2014

'Mommy' Xavier Dolan

Als't goed is, is't goed, alleen is deze film beter dan goed. Hij is subliem ! Reeds de vijfde film en zeker ook zijn beste. Dit voorjaar was er nog 'Tom a la ferme' maar 'Mommy' overtreft alles. Het is een soort vervolg op zijn eerste 'j ai tue ma mere' waar we de zoon (Dolan zelf) volgen die leert omgaan met zijn krankzinnige moeder. Nu volgen we meer moeder die moet omgaan met haar ADHD zoon. Wat de acteurs hier laten zien grenst aan het onvoorstelbare. Anne Dorval en Suzanne Clément spelen fantastisch, maar dé ontdekking is toch wel de jonge, knappe Antoine-Olivier Pinon.

Mommy #2Xavier Dolan kan met zijn beelden die sfeer opwekken die helemaal past bij mijn gevoel. Ik kan het bijna niet in woorden uitdrukken, maar de trage beelden, de juiste harde muziek, de bijzonder knappe mensen, de kleuren ... het geheel klopt altijd bij hem. Het is net DIE sfeer zoals ik het ook voel en denk. Fantastisch wat deze jonge man op het doek kan weergeven. Na de film was ik helemaal van mijn stuk. Zeker dit thema 'moeder><zoon' relatie is me wel gelegen of moet ik eerder schrijven, belegen.

De laatste weken waren een rollercoaster van gevoelens. Het verlof in Zuid Spanje met mijn man, de lichamelijke intensiteit maar ook de hevige en noodzakelijke woorden die we er hadden + het gevoel van nieuwe start. Nadien, bij terugkomst, de eventuele aankoop van 'ons droomhuis' in de Ardennen. En dan deze week het overlijden van onze poes. Ik voel me niet zwak, wel emotioneel wakker. Deze film versterkte dit gehele gevoel. Indrukwekkend. Absolute aanrader.

donderdag 9 oktober 2014

'Top of the Lake' Jane Campion en Gerard Lee

Helemaal in de ban van deze televisieserie Top of the lake, geschreven door Jane Campion en Gerard Lee. Campion regisseerde de serie samen met Garth Davis. Het is een coproductie van BBC Two, het Amerikaanse Sundance Channel en de Australische zender UKTV. De opnames werden gemaakt in Nieuw-Zeeland. Voorjaar 2014 was het te zien op Canvas. Met dank aan J.P. om de serie op stick te zetten. Nu dus genoten van de eerste zes afleveringen uit het eerste seizoen.
Niet alle acteurs spelen overtuigend, maar het is een intrigerend verhaal over een zwanger tienermeisje dat verdwijnt in de bossen. Mysterieus, knappe natuurbeelden, droomhuizen, prachtige geëmancipeerde mannen en een verhaal dat overeind blijft. Aanrader.

Het huis is leeg zonder Brigitte


woensdag 8 oktober 2014

'Liefde een onmogelijk verlangen' Dirk De Wachter

Ondanks de zeer ongemakkelijke kaft en de vervelende lay-out is dit dunne boek een absolute aanrader. Dirk De Wachter is psychiater-psychotherapeut en diensthoofd systeem- en gezinstherapie aan het Universitair Psychiatrisch Centrum van de KU Leuven.
Met een eenvoudige logica beschrijft De Wachter zijn kijk op de liefde. Het boekt raakt me in zijn eerlijke eenvoud. Hij durft een aantal evidenties aan te kaarten zoals 'de obsessie van het geluk' of 'het pleidooi om ongelukkig te zijn'. Eindelijk durft hier er nog eens iemand zich uitspreken over de kracht van een monogame relatie, maar ook over de moeilijkheden hierrond. Ik kan hem ook helemaal volgen in zijn oordeel en mening over de snelheid en efficiëntiedrang binnen de hulpverlening/therapie. Alles moet snel gaan en problemen dienen gedragsmatig te worden opgelost. Niet dus volgens De Wachter. Hij is geen voorstander van de commercialisering rond 'mindfulness denken' maar wil mensen laten in hun gevoel (depressie, ongelukkig zijn ...). Ik herken hier sterk de ACT theorie, waar ik zelf geruime tijd fan van geworden ben.
Het boek leest vlot, de foto's zijn goed gekozen enkel de poëzie en vele verwijzingen naar song teksten zijn er voor mij te veel aan. 

Brigitte

Ruim veertien jaar was ze bij ons. Altijd zeer aanwezig. Eerst was ik niet zo'n 'katten-man', geef mij maar een hond. Maar ze heeft mijn hart kunnen veroveren op haar geheel eigenwijze manier. 's nachts kwam ze bij mij liggen, overdag pikte ze de kaas van m'n brood. Het was geen knuffelpoes, nee dit huis, deze tuin ... het was van haar. Als we op reis vertrokken was er altijd wel iemand die kwam zorgen voor haar. Laatst nog een gans gezin. Ook geen 'poezen-liefhebbers' maar ook bij hen is de liefde overgeslagen. We zagen haar ouder worden en we hielden er rekening mee. Gisteren was het zo ver. 's morgens samen opgestaan. Ze heeft me zelfs nog gepest tijdens het ontbijt om eten te kunnen pikken. Net voor mijn laatste huisbezoek krijg ik bericht van mijn man "onze poesie is aan het sterven". Na dat huisbezoek spring ik mijn fiets op richting thuis. Daar liggen ze, mijn man en de poesie naast elkaar. De poesie in ademnood, maar ze heeft gewacht tot ik thuis was. Met z'n drieën zitten we naast elkaar, stil ... we drinken een glas Spaanse Sherry (soms noemden we ze "Dollores Castagnettas"). En dan gebeurt het, een laatste zucht en het leven verdwijnt uit haar tengere lijf. Ze is gestorven, klokslag 20u. Mijn man en ik blijven achter vol verdriet. Tranen, moedeloos en niet goed wetende hoe we elkaar moeten troosten om het verlies van onze lieve (soms ook stoute) poesie. Ik wikkel haar in een witte doek en leg een vers geplukte bloem op haar. Die nacht blijft ze bij ons. Toevallig is het ook nog eens volle maan.  We nemen op onze manier afscheid. 's avonds praten we over het leven, maken we terug opnieuw plannen. Er zal zeker een nieuwe poes komen, maar Brigitte vergeten we nooit. Ik weet dat je gelukkig was. Het gaat je goed. Kus

maandag 6 oktober 2014

'per dove parte questo treno allegro' Sandro Veronesi

Indrukwekkend, al wat ouder (1988), boek van de zelf ontdekte Italiaanse schrijver Sandro Veronesi. Dit boek was zijn tweede en opvolger van succesvolle 'in de ban van mijn vader' (zie reeds veel oudere SPOT blog).
Sterk geschreven in zeer eigen stijl. Moeilijk samen te vatten verhaal over vader en zoon. Bijzondere sfeer.

"Een sympathieke schurk van een vader die nonchalant van het ene faillissement in het andere rolt en een dertigjarige zoon, een keurige nietsnut : dat zijn de twee helden uit 'waar gaat die vrolijke trein naartoe'. Aan het begin van het boek stelt de vader zijn zoon voor in Zwitserland clandestien een som geld te gaan ophalen die hij buiten de inbeslagneming van de familiebezittingen heeft weten te houden. Dit is het begin van een avontuurlijke, krankzinnige tocht...".

IK heb het in één ruk uitgelezen. Het zoveelste en zeker niet het laatste boek van deze fantastische schrijver.

Ook terug te vinden hier op mijn SPOT blog :
'In de ban van mijn vader' (SPOT blog 4 juli 2013)http://gvanbeek.blogspot.be/2013/07/la-forza-del-passatosandro-veronesi.html 

'XY' (SPOT blog : 8 september 2014)http://gvanbeek.blogspot.be/2014/09/x-y-sandro-veronesi.html

Een échte BMW

zondag 5 oktober 2014

'De tien minnaressen' Arto Paasilinna

Heb dan toch nog een boek gevonden in de BIB dat ik nog niet gelezen had van Paaslinna. Heerlijk grappig verhaal over een zestigjarige zakenman. Na de viering van zijn jubileum heeft hij enorm veel bloemen gekregen. Zijn (tweede) vrouw is hiervoor allergisch. Hij beslist om samen met een taxichauffeur deze bloemboeketten weg te brengen naar zijn (10) minnaressen. Onvoorstelbaar hoeveel potentie deze zestiger heeft. Hilarische verhalen. Na een half jaar gaat hij met diezelfde taxichauffeur verkleed als Kerstman terug op bezoek met kerstcadeaus. Intussen weten de minnaressen van elkaar en verlopen de bezoeken wat stroever maar even hilarisch. Uitermate grappig boek, een plezier om lezen.

zaterdag 4 oktober 2014

oktober

nevver:

October, Aiko Fukawa (2013)

'The Drop' Michaël R. Roskam

Ook al is het een goede film, ik had er meer van verwacht. De Limburger Michaël is naar Amerika vertrokken en heeft er een goede spannende Amerikaanse film gemaakt, niet meer en dat is spijtig. Misschien heeft hij deze film nodig om zich te bewijzen en zal zijn volgende origineler worden. De film is ook overcast, de acteurs spelen té veel hun rol en sommigen zijn gewoonweg niet geloofwaardig. Tom Hardy is zalig om naar te kijken maar in deze film doet hij me te veel denken aan Ryan Gosling (Drive).  Matthias Schoenaerts doet dat goed zonder taalblunders. Van Noomi Rapace  zal ik nooit fan worden, ook hier is ze weer niet overtuigend. James Gandolfini was zo'n typische Amerikaanse underdog slechterik, goed gedaan hier, spijtig genoeg is het zijn laatste geworden. Ga zelf maar zien om je te overtuigen, ik had er meer van verwacht.