Room with a view

En zo is die vakantie dan begonnen. Ineens zit je dan op dat eiland. Het moment waar ik zo naar uit gekeken heb. Het is altijd wennen. De kamer valt wat tegen, het weer is niet al te best, het gezelschap praat te veel... zo vlug dat ik begin te klagen. Het heeft natuurlijk ook te maken met de vermoeidheid. Eigenlijk ben ik al drie volledige dagen aan het reizen. Maar vanochtend is er dan ineens dat vrij gevoel. De zon schijnt, heerlijk geslapen en verse zuivere zeelucht komt binnen gewaaid. Ik ga te voet naar de bakker, we maken verse Griekse koffie en eten buiten op terras ons ontbijt. Mijn reisgenoot trekt vandaag de bergen in, ik blijf hier zalig alleen achter. Ga wat zonnen op het dakterras en subiet wat zwemmen in de koele koude zee. Ik laat het gebeuren, denk niet te veel na en probeer terug die rust te vinden die ik zo hard nodig ga hebben. Laat de vakantie nu maar echt beginnen.

Going to the Greek Islands

Stadsdrukte

Vakantie is begonnen en hoe... het duurde een ganse dag om in Athene te geraken.
Een satelliet die plots niet meer werkt zorgt voor totale chaos. Mensen die huilen, vechten en roepen, triest om te zien.  Vlug vlug een bus moeten opstappen richting Dusseldorf. Daar lang moeten wachten op die eindelijke vlucht richting Athene.

Uiteindelijk toegekomen en die stad die aanvoelt als thuiskomen.
Terug die sfeer kunnen opsnuiven van deze wereldstad. Een stad die niet mooi is, wel boeiend. Een enorme wolkbreuk meegemaakt, blijkbaar ook uniek voor deze stad. Nog maar de tweede dag van de vakantie en reeds een tweede unieke belevenis. Als dat maar goed komt.

Morgenvroeg de ferry op richting Griekse eilanden. Eindelijk die rust opzoeken. Ik heb er nood aan, maar geniet nu nog even van die stadsdrukte en een goed glas Griekse wijn.

Athene

verde

Azul

Helderheid

Bijna begonnen aan de zesde maand van het jaar, jawel, halfweg. Ik mag zeggen dat het een turbulent voorjaar was. Alles helemaal ondersteboven. Momenten waar er beslist moest worden en knopen werden doorgehakt. Vooral veel momenten waar ik in vertwijfeling achter bleef, niet helemaal duidelijk of dit nu goed of slecht is.

Mezelf terug gaan opzoeken in bevestiging en erkenning door anderen. Heb die ook gekregen, op momenten iets te veel.

Tijdens een therapie sessie moest ik ,in een andere taal ,de uitspraak doen : 'kiezen is verliezen', een uitspraak die zeker ook voor mezelf moet gelden. keuzes maken, beslissingen nemen is niet gemakkelijk, wel noodzakelijk. Sommigen in mijn omgeving zijn gelukkig om mijn geluk, anderen worden geraakt door harde keuzes.

Er is terug rust gekomen in mijn leven, nog niet in mijn hoofd. De laatste maanden heb ik me gestort op m'n werk, alsmaar meer en langere dagen. Eigen praktijk verder uitbouwen, gezinstherapie verdubbelen en een nieuw project opgestart. Ik voel me leeg en opgebruikt. Heb dringend nood aan rust en afzondering. Daar is vakantie voor nodig. Na Barcelona, Boedapest en Hyères is het nu tijd voor absolute rust in Griekenland. Morgen vertrek ik voor een aantal dagen naar Athene, mijn lievelingsstad. Een vreemde drukke, groezelige warboel vol met indrukken. Nadien neem ik de boot in Pyréus richting Cycladen Eilanden. Daar wil ik tot absolute rust komen. Mijn brein even stopzetten / ademen / zwemmen / zonnen / slapen / yoga doen op strand / terug lezen / bijbabbelen met goede vriend ...

Ik wil die helderheid terug vinden om verder te gaan met dit vreemde leven vol verrassingen en veranderingen. Ik weet dat deze vakantie me daarbij gaat helpen. Op deze blog zeker een aantal indrukken.

me myself and i

naked

Euro song trash

De "Euro-song-trash", blijft een feest om naar te kijken, ook al verliep dit in een totaal andere context. Vorige jaren deden we dit met een aantal trouwe vrienden, nu ziet er voor ons allen het leven totaal anders uit. De evidentie om Eurosong belangrijk en leuk te mogen vinden is verdwenen. Niets is nog zeker in dit leven. Het is terug zoeken naar die andere dingen, die andere focus. Zelfs de uitslag van het Songfestival is voorspelbaar geworden. Bijna een perfecte top vijf kunnen voorspellen. Het is een mooie avond geworden met veel drank en onverwacht bezoek uit Londen. Maar ik heb mijn trouwe vrienden gemist, het was niet meer hetzelfde. Ik zit nu écht in dat andere, nieuwe leven. Het is wennen.

lezen ... ik wil terug ...

Yoga >< Songfestival

Gisteren was het kiezen tussen Yoga en Songfestival.
Yoga heeft gewonnen. Elke week op dinsdag blijven de lessen doorgaan en het werkt verslavend. Elke week weer andere oefeningen en elke week weer die lichamelijke grens verleggen. Ik zou niet meer zonder kunnen. Zelf niet als ik de keuze moet maken voor het Songfestival. En dan net nu heeft Loic Nottet zijn plaats in de finale kunnen veroveren. De clip kunnen bewonderen op internet. Zaterdag zit ik beslist wel voor het scherm.

Ready to work

Dans work shop Jan Martens

Het dansavontuur is achter de rug. Het was een unieke intieme ervaring. Het heeft me mijn grenzen durven verleggen, of dan misschien ook weer niet. Ik ben het wel gewoon om mijn vrienden en mensen in mijn directe omgeving aan te raken. Ik leg niet vlug een lichamelijke grens tussen die mensen waar ik persoonlijk mee omga. De dansvoorstelling met Jan Martens gaat daarover. In het tijdperk van Face Book delen we alles en niets met elkaar. Maar hoe zit dat in ons dagelijks bestaan ? Hoe gaan we om met elkaar ? Hoe dicht laten we de anderen toe ?
Twee weken lang hebben we rond deze thema's gewerkt. Uiteindelijk dan die voorstelling in het Stuk in Leuven, met de blind date. Best wel spannend en grensverleggend. Ik heb me helemaal gegeven voor dit project, lichamelijk en inhoudelijk. Voor het interview heb ik veel gesproken over mijn relatie met Geert. Deze voorstelling, dit project kwam op het juiste moment in mijn leven. Ik heb er een aantal zeer persoonlijke en intieme dingen kunnen insteken en verwerken. Het resultaat op het podium was daardoor sterk. Vandaag kwam ik in de stad nog iemand tegen die me over deze voorstelling aansprak. Het had hem aangegrepen, hij was er niet goed van.
Voor mij was dit een intiem emotioneel avontuur. Op het juiste moment, in de juiste verhouding. Dank Jan om me deze kans te geven.

me myself and i

'The common People' Jan Martens / Lukas Dhont

Dans

Me deze week helemaal laten onderdompelen in de wereld van dans. Niet mijn ding, zeker niet mijn wereld, maar wel een unieke ervaring. Choreograaf Jan Martens weet waar hij naartoe wil met zijn bende. Ik kruip op de vloer, verstrengel op vreemde lichamen en laat me helemaal gaan op het ritme van Jan zijn muziek keuze. Vanavond is het dan de voorstelling van deze unieke workshop. Ben benieuwd.

Audi

We zien wel ...

Wakker worden in de stad ... geeft me altijd een vrij gevoel. De stad blijft me aanspreken, net zoals de natuur. Lang aan het twijfelen voor al dan niet dat buitenhuis. Het is er nooit gekomen. Spijtig want ik mis die natuur, vogels, bomen geritsel ... ik moet het nu bewust opzoeken en dat schiet erover. Maar voorlopig is het dus wakker worden in het hart van de stad en ook dat geeft een goed gevoel. De stadsgeluiden, mensen, klokken en op de verre achtergrond allerhande festiviteiten. Ik laat het allemaal binnenkomen. Ik zit in een fase waar ik me niet te veel vragen wil stellen. Gewoon toelaten, laten gebeuren. We zien wel ...

Sweety

spread the news

Iedereen die ik tegen kom praat er over, hoe snel kan het nieuws zich verspreiden. De breuk, het uiteengaan, het leven verder aanpakken, nieuwe focus zoeken ... Velen volgen ons, de meesten met heel veel respect en erkenning voor ieder zijn keuzes. Da's fijn.

Boedapest poster

love pioenen

love my sundy bath