'Nymphomaniac 2' Lars Von Trier

Toch wel een teleurstelling dit tweede deel. Ik was de sterke scherpe sfeer van deel één verloren, deel twee is veel minder overtuigend en onderhoudend. Het tweede deel is nog grauwer en triester, maar het begrip voor "Joe" was ik kwijt. Zeker niet de beste Lars Von Trier, en als je deze Nymphomaniac dan toch wil bekijken dan best in één stuk of het pas herwerkte epos van vijf en een half uur. Dit verhaal heeft zijn tijd en opbouw nodig.  
Charlotte Gainsbourg is zichzelf : sterk en broos tegelijk en vooral naakt ! Maar glansrol in deel twee is voor Jamie Bell in de toch wel zeer bizarre rol van sadistische beul

OK

Philippe Bailleur

Naast mijn privé praktijk werk ik voltijds als gezinstherapeut voor een kleine vzw met zo'n zeventig medewerkers. Samen met drie andere collega's sta ik in voor de 'talent-spotting' binnen deze organisatie.

Voor deze 'talent-spotting' krijgen we feed-back en supervisie van Philippe Bailleur. Een gedreven man met een totaal andere visie, achtergrond en opleiding, maar vandaar een aparte match. Met zijn eigen blog en boek 'architect van je organisatie' helpt hij ons enorm vooruit. Zo krijgen we een leuke mix en wisselwerking van "marketing meets non-profit".  

"ik heb een diepe fascinatie voor mensen en vooral voor hoe mensen zichzelf doen. Ik hou er van om inzicht te verweven in de manier waarop iemand zijn excellentie neer zet of zijn excellentie blokkeert. Als coach doe ik niets liever dan mensen ondersteunen richting het ontpoppen van hun volle potentieel...".

Het is leuk en boeiend samenwerken met deze knappe man. Dit proeft naar meer.

'Smoking kids' Frieke Janssens

Letters

'Pauline en Paulette' Frank Van Laecke

In eerste instantie zou ik nooit een ticket kopen voor deze voorstelling. Theater, toneel en zeker musical zijn niet direct mijn ding. Maar een uitnodiging van J.P. sla ik niet af. Dus eerder ingegaan op het aanbod voor een gezellige avond uit, dan wel de prioriteit om naar deze musical te gaan kijken.

 

Lieven Debrauwer heeft er zijn 'one-hit-film-wonder' van gemaakt, Frank Van Laecke nu dus deze eenvoudige, soms ontroerende, maar vooral grappige, musical met teksten van Allard Blom en muziek van Dirk Brossé.

Vreemd dat op de affiche geen namen van acteurs staan, temeer omdat ze het er best wel goed van af brengen. Erna Palsterman (pauline), Liliane Dorekens (Paulette), Marilou Mermans (Cécile) en An Vanderstighelen (Martha) doen dat goed. Ik heb nog eens goed gelachen en vooral een gezellige avond gehad in zeer goed gezelschap.

'De mensheid zij gesprezen' Arnon Grunberg

Grunberg in zijn beginjaren, ik lees hem liever nu. 'De mensheid zij geprezen' is een provocatie van iedereen die gelooft in de goedheid van de mens. In maart 2002 heeft hij voor dit boek de Gouden Uil ontvangen. Het is zeker een literair feest maar geef mij toch maar zijn latere werken waarin hij op een rauwe manier de mensheid beschrijft.

'The wolf of Wall street' Martin Scorsese

Leonardo DiCaprio is zo grof, vulgair en manipulatief in The Wolf of Wall street dat je haast niet gelooft dat het gebaseerd is op een echt gebeurd verhaal.
Het is een film over de rise and fall van de gladde geldwolf Jordan Belfort, over vriendschap tussen mannen die in hun eigen fantasiewereld leven met hun eigen regels. Maar het is vooral een grappige film met betrekkelijk weinig geweld. En een kleine glansrol voor Joanna Lumley.
Ik citeer hier heel terecht 'Grrrronda' (P.B. Gronda colum in Knack Focus p.8) : "Er zit geen moraal in de film, er zit geen les in. Het is gewoon ... Ja ... plezant...".
Ik heb ervan genoten, nog eens goed gelachen maar een Oscar hoeft hij nu ook weer niet te krijgen.

Baard

 

Zo kan het ook in de stad

"Urban Story Deli Shop" Godefiduskaai 2 Antwerpen

Leuk gezelschap, lekkere lunch en blijkbaar hippe plaats waar zelfs Yanina Wickmayer komt, recht uit Melbourne en in Hot Pants (Amai wat heeft die vrouw benen). Aanrader, het zicht op het MASS krijg je er gratis bij.

'Een schitterend gebrek' Arthur Japin

Mijn schoonzus heeft mijn blog ontdekt. Na een aangenaam en vooral lekker diner gaf ze me dit boek in leen. Het was haar opgevallen dat ik wel wat had gelezen van Japin, ze had nog niet gelezen dat ik buiten zijn 'Vaslav' niet zo'n grote fan van hem ben. Wanneer iemand me een boek meegeeft wil ik het ook werkelijk lezen, vooral met de verwondering waarom ze me dit boek meegaf. Op de achterflap had ik al door dat het iets te 'vrouwelijk' was en me niet echt aansprak.
Het verhaal : "Lucia en Casanova leren elkaar kennen op een feest nabij Venetië., worden verliefd en beloven elkaar eeuwige trouw. Maar kort daarna verdwijnt Lucia zonder een woord uit Casanova's leven. Vele jaren later ontmoeten ze elkaar bij toeval opnieuw in een Amsterdamse schouwburg, maar zonder dat hij daar op dat moment weet van heeft. Voor Lucia is de schokkende confrontatie aanleiding tot een reconstructie van de gebeurtenissen..."
Het is me duidelijk geworden dat Japin studie maakt over zijn onderwerp waarover hij wil schrijven.  Ook bij dit boek komt mij dit te doordacht, gemaakt over. Goede schrijfstijl, dat wel, maar veel minder boeiend onderwerp. Het boek lijkt op een standaard liefdesroman, maar onderscheid zich daarvan door het bloemrijke taalgebruik en veel filosofische wijsheden. Ook in opbouw en plot wijkt de roman af van het gewone liefdesverhaal. Ik weet zeker dat er ook een verfilming is geweest, maar welke... wie kan me helpen ?
Ik heb mijn schoonzus in ruil 'De Man die Ove heet' gegeven. Benieuwd wat ze ervan gaat vinden.

shower

Martin Van de Lustgraaf

Ik heb mij drie dagen laten vormen door de inspirerende Nederlander Martin Van de Lustgraaf, over "het belang en inzet van sociale netwerken rond kwetsbare burgers".

Naast mijn eigen praktijk en familietherapie, doe ik nog steeds een aantal begeleidingen met jongeren en hun ouders. Martin heeft me terug het belang van sociale netwerken laten inzien en het effect hiervan. Binnen mijn begeleidingswerk durf ik niet genoeg de reflex maken om samen met mijn cliënten gericht te zoeken naar hun eigen netwerk. Mensen die hen kunnen helpen. Dat hoeven geen professionelen te zijn.  Hij vertelde me dat er in Amsterdam elke dag iemand eenzaam dood wordt gevonden. Een gewone begroeting op straat of een praatje met de bakker kunnen al wonderen verrichten.

Een goede oefening voor jezelf is even stilstaan bij de rollen die je inneemt in je leven... ook iets verder durven denken dan enkel de rol van partner, werknemer of buurman. Bijvoorbeeld de rol van broer, krantlezer, fietser of H&M-kleren-koper kan je positie in deze maatschappij bepalen. Voor elke rol staat een bepaald netwerk, dit netwerk kan je activeren ... en ga zo maar door. Boeiend.
 
Martin heeft me geholpen om me terug gericht te coachen naar groei.
Ik heb er veel van opgestoken en kan je deze man enkel aanraden om je ook te laten inspireren. Ik heb weer veel energie gekregen.

jump

Blue Monday

Volgens wetenschappers is het vandaag de meest deprimerende dag van het jaar. De vakanties zijn nog ver weg, het voornemen van het nieuwe jaar is mislukt, de dagen zijn nog donker en het is maandag...

Hier doen we toch lekker niet aan mee. Het is een happy monday en morgen is het trouwens tuesday.

'Amour' Michael Haneke

Strakke film met slechts twee hoofdacteurs Jean-Lous Trintignant en Emmanuelle Riva (en met kleine maar mooie bijrol voor Isabelle Huppert).
Typisch voor Haneke's film (denk maar aan 'das weisse band') een zeer emotioneel verhaal met koele personages in de hoofdrol. Het gaat hier niet over het sympathiek vinden van die personages, maar wel begrip krijgen voor hun situatie.
IJzersterk in beeld gebracht.  Op deze manier wil ik niet oud worden... wie wel...

kleur

Elke week een andere wagen

Ik heb de wagen niet meer nodig. Terwijl ik vroeger niets liever deed dan rondcrossen met mijn eigen tweede hands wagen, merk ik nu alsmaar meer dat autorijden een opdracht is geworden. Gelukkig kan ik tijdens de week mijn huisbezoeken met de fiets afwerken. Voor verder afgelegen begeleidingen kan ik de dienstwagen gebruiken. Ik mis onze eigen wagen niet nu deze mee naar Berlijn is. Alleen voor mijn wekelijks bezoek bij mijn demente moeder, toch zo'n 100kilometer heen en terug, heb ik wel een wagen nodig. Danke Rob, vandaag Wim en misschien volgende week Luc, voor het lenen van jullie wagen. Elke week dus een nieuwe wagen. Fijn jongens.

'Hunger' Steve Mcqueen

Het is me niet gelukt om deze 'Hunger' te zien in de bioscoop. Maar ik wist wel dat er een DVD kans ging komen. Na het verorberen van een lekker gebraad deze harde film gezien. Blij dat ik gegeten had. Twee bevestigingen :

1. Steve Mcqueen is één van de betere regisseurs;
2. Michael Fassbender is niet alleen de knapste acteur van dit moment, hij kan ook acteren. Bewijs is zeker deze 'Hunger'.

Hunger toont het leven van IRA-hongerstaker Bobby Sands in de Maze gevangenis. Sands leidde er in 1981 een hongerstaking voor een betere behandeling van politieke gevangenen in Noord-Ierland. Hij overleed na 66 dagen hongerstaking op 27-jarige leeftijd.

Een kei-hard verhaal, met gruwelijke folter beelden vanuit die gevangenis. Maar de manier waarop Mcqueen dit in beeld brengt is fenomenaal. Trage beelden en lange (zeer lange) conversaties. De acteerprestatie van Fassbender is tevens niet te evenaren. Helemaal op het einde is hij werkelijk graatmager, niet om aan te zien. Sterke film, ik wist het wel.  
Nadien komt een nog sterkere 'Shame' van diezelfde Mcqueen met diezelfde Fassbender en voila weer een top film.

De Dageraadplaats

Borgerhout

 

Als iedereen zo'n grote bomen zou laten groeien, dan zou de stad er een stuk groener uit zien. Waarop wachten we. 't is bijna lente.  

letters

'De laatste liefde van mijn moeder' Dimitri Verhulst

Ik ben nooit een fan geweest, en zal ook nooit worden van deze schrijver Dimitri Verhulst. Dit zal zeker te maken hebben met zijn beschrijvingen over de rauwe menselijke relaties binnen familiale context. Die zijn zo herkenbaar vanuit mijn professioneel werken dat ik niet veel zin heb om ook in mijn vrije uren deze sfeer terug op te snuiven. De verdienste van deze schrijver is wel dat hij het zo vettig beschrijft dat het allemaal zeer grappig wordt.

'De laatste liefde van mijn moeder', is het verhaal van de gespannen driehoeksverhouding tussen de arbeidster Martine Withof, haar zoon Jimmy, een kind uit een vorig huwelijk, en haar nieuwe liefde Wannes Impens, een arbeider bij Volkswagen.

Verhulst verrast de lezer pas écht met het slothoofdstuk, waarin een hoogbejaarde Jimmy zich voorbereidt op de lang verwachte confrontatie met zijn stiefbroer, een ontmoeting die net niet wordt beschreven.  

"Rote Rosen, rote rosen, sind die ewigen Boten der Liebe..."
"Aber, leider, aber leider, ist auch nichts so vergänglich wie sie" Feddy Breck (p93-94)

Een boek voor de liefhebbers, niet echt voor mij.

'Children of God' Kareem Mortimer

Zwakke film geschreven en geregisseerd door de Bahamaanse filmmaker Kareem Mortimer met o.a. Sylvia Adams, Van Brown en Aijalon Coley

Het verhaal : "Op de Bahamas begint de zwarte macho Romeo een affaire met Johnny, een blanke fijngevoelige kunstenaar. Ze moeten hun relatie geheim houden want er wordt een agressieve, gewelddadige anti-homo campagne gevoerd door christelijke kerkleiders...".

De film hangt met haken en ogen aan elkaar, het verhaal rammelt en de acteurs spelen zeer ongeloofwaardig hun rol. Hier hadden ze iets anders van kunnen maken. Spijtig. Zeker geen aanrader.  

Ik koop er nooit kleren wegens te frivool, maar met dit grijze weer is het een plezier om je onder te dompelen in deze Spaanse vrolijkheid.

Astridplein Antwerpen

Het derde oog

 

De Woordnatie

 

Vandaag leuk koffie drinken met twee knappe copywriters,

Luc en Rob.

          Ik maak een link met De woordnatie.

Red Moustache

'De vrouw die de honden eten gat' Kristien Hemmerechts

De klinisch psycholoog en recensent Stijn Vanheule laat vandaag in 'De Morgen boeken' (p 7) geen spaander heel van deze roman. Hij bedenkt het boek zo maar even met een nulsterrenrecensie !  
"Ware het niet dat ik bij het lezen van 'De vrouw die de honden eten gaf' vooral werd overvallen door een gevoel van slaap."

en ook nog

"De schrijfster slaagt er niet in om van haar hoofdpersonage (de meest gehate vrouw van België) een mens te maken. Het boek biedt geen overtuigend portret maar leest daarentegen als een aaneenschakeling van platitudes."

maar helemaal goed :

"Gelukkig kunnen we binnen dit genre teruggrijpen naar betere werken zoals 'De maagd Marino' van Yves Petry die tonen dat het inderdaad anders kan."

Bardot / Godard / Contempt

Schattig

'Het behouden huis' Willem Frederik Hermans

Ik kan het niet laten om af en toe een klassieker mee te nemen. Zelf heb ik zijn 'donkere kamer van Damokles' in mijn boekenrek staan en weet dat dit een goed schrijver is. 
Deze novelle van Willem Frederik Hermans verteld met relatief weinig woorden, een groot en indrukwekkend verhaal : 'Een Nederlandse soldaat in een modderig niemandsland, neemt zijn intrek in een luxe villa. Niet veel later staat een Duitse officier voor de deur. Hij wil het huis confisqueren en ziet zijn vijand aan voor de rechtmatige eigenaar van het huis...'.

Helder beschreven, best wel spannend en met de super wrede hardheid van de tweede wereldoorlog. Het verhaal lezen duurt niet lang, het doorgronden kost meer tijd. Ik heb het boek gisteren uitgelezen, maar de beklemmende sfeer is blijven hangen. Toch zeker ook een aanrader.

OK

'Er ist wieder da' Timur Vermes

"Zomer 2011, Adolf Hitler wordt wakker op een verlaten veld in Berlijn. Zonder oorlog, zonder partij, zonder Eva. Hij dwaalt rond in een volstrekt onherkenbare stad en al wie hij aanspreekt denkt dat hij een hilarische, sarcastische imitator is. In die hoedanigheid wordt Hitler een hype en begint hij zesenzestig jaar na zijn vermeende overlijden aan een televisie carrière..."

Deze 'Daar is hij weer' neemt een grappige start, maar hoe verder je in dit verhaal komt, hoe bevreemdender het allemaal wordt. Boeiend om de historische Hitler te volgen in deze hedendaagse wereld. Hilarisch om te lezen hoe Hitler zijn eigen website krijgt, zijn homepage vervolgens 'Führerhoofdkwartier' noemt, en als ringtone Wagners Walkürenritt instelt.

Ook zijn observaties over de hedendaagse Duitse maatschappij en politiek zijn lachwekkend.
Vreemd dat je op een bepaald moment sympathie krijgt voor het hoofdpersonage ... jawel ... Hilter. Toch niet evident om deze man sympathiek te vinden. Dit boek doet zeker ook nadenken over de mogelijkheid van geleidelijke indoctrinatie door één persoon. In onze samenleving zou een persoon als Hilter zo weer aan de macht kunnen komen en we zouden hem nog sympathiek vinden ook.  
Ik vond het leuk om te lezen met een frisse politieke kijk, maar het is niet mijn lievelingsboek geworden.

Rode kool met worst

Mijn "lievelings-alleen-zijn-kost" :

 Aardappelpuree met rode kool en worst.

'Stadt land Fluss' Benjamin Cantu

Ontroerend mooi en ingetogen verhaal over twee jonge boeren in opleiding die zich aangetrokken voelen tot elkaar. Op een secure, haast documentaire manier schetst Benjamin Cantu het boerenleven in de omgeving van Brandenbrug, in het oosten van Duitsland. Blijkbaar bestaat deze boerderij, een leerschool voor jongeren, ook écht. Mooie eenvoudige en onschuldige film met een sterk einde. Zeker niet flauw of melig, maar eerder gevoelig en vertederend. Aanrader.

Radio 1

Al dat gezeik over Radio 1, waarom spreekt men zo weinig over 'Touché' het fantastische radioprogramma van Friedl' Lesage, op zondagmiddag tussen 11u en 13u.
Elke week betrap ik mij erop dat ik denk "oh... dit gaat mij niet boeien..." maar elke week opnieuw weet Friedl' mij te verrassen met haar andere vragen in een bepaalde rust en ingetogenheid, waar de geïnterviewde meer begint te vertellen dan hij/of zij van plan was.
Vandaag opnieuw met het interview van Marc Descheemaecker (vroegere CEO van de NMBS). Radio 1 is goed bezig en er zijn alternatieven voor diegenen die zich eraan storen.

'Nymphomaniac' Lars Von Trier

Met een ongelooflijk sterke reclame campagne, is deze laatste Von Trier een must geworden. 'Nymphomaniac' is géén pornofilm, maar seks verkoopt da's duidelijk.  Ook aan sterren geen tekort : Charlotte Gainsbourg, Stellan Skarsgard, Jamie Bell, Christian Slater, Shia Labeouf, Uma Thurman, Willem Dafoe en Stacy Martin. Maar ik denk dat Von Trier te veel in deze film heeft willen steken.

'Nymphomaniac', is een portret van een seksverslaafde vrouw, verteld door het hoofdpersonage, Joe, die zichzelf gediagnostiseerd heeft als nymphomane. De film is bijwijlen grappig, wreed, erotisch geil en soms ook erotisch totaal onaantrekkelijk met schokkende taferelen, maar vooral veel verhalen en passages uit het leven van deze Joe. De rauwe muziek van Rammstein past perfect bij deze film.  
De scene met fabelachtige Uma Thurman zal ik nooit vergeten. Die vrouw zet hier een glansrol neer wanneer ze samen met haar drie kleine kinderen komt kijken naar de plaats van het overspelige gebeuren. Hilarisch is deze scene. 
Het idee van de twee delen is storend, voor mij mag de film in zijn totaliteit getoond worden. Nu is het wachten op het vervolg, eind deze maand.