Norway Passport

'BLAU' Geert Verbruggen

Knappe expo van mijn echtgenoot : 'BLAU' Ruimte 34 in de Cobdenstraat 34  2018 Antwerpen.
Elk weekend (zat & zon) van 14u tot 18u nog t.e.m. 21 december (behalve op 07-12).
En ook elke woensdagavond van 18u tot 20u. (a.s. woensdag ben ik er helemaal alleen, dus kom zeker eens kijken).

Rama Saenen (78)

Fantastisch artikel vandaag bij DM.Magazine (bijlage van De Morgen) p. 24-25 over (o.a.) Rama Saenen, yogaleraar van 78, die verschillende yogascholen bestuurt en nog elke dag zelf op zijn yoga mat ligt.

Dominique Meersman

Het onverwachte overlijden van een goede vriend doet pijn.

De vijftig net niet kunnen bereiken, maar wel een boeiend leven kunnen leiden. Het gaat je goed Dominique daar in je nieuwe trip en doe zeker de groeten aan Linda. Wees gerust, we sluiten je vrouw Ann in ons hart, maar missen gaan we je zeker doen. Nog eens komt het besef dat we het hier en nu moeten doen. Wachten of uitstellen heeft geen zin. 'Pensioen-denken' is banaal.

Physical

'Mind ful ness' Edel Maex

Nog nooit een écht mindfulness boek gelezen. Ook al doe ik jaren aan Yoga en ben ik actieve ACT'er. Hoog tijd dus voor dit basisboek.
Edel Maex is psychiater, zenboeddhist en een van de grondleggers van Mindfulness Base Stress Reduction (MBSR). Hij leidt al meerdere jaren een eigen zengroep in Antwerpen. Duidelijk, vlot leesbaar en heel herkenbaar boek. Geen nieuwe inzichten gekregen wel bevestiging van wat ik al wist. Zijn aanmaning om elke dag te 'zitten' ga ik zeker opvolgen.

Bjork

'La Grande Bellezza' Paolo Sorrentino

Ook al heb ik er niets van begrepen, toch heb ik genoten van deze Italiaanse zinloosheid.

Knappe vertraagde beelden, beeldschone vrouwen met enorme tetten, prachtige Italiaanse locaties en vooral veel praten, praten en nog eens praten.

Soms heeft de film iets te veel weg van één grote video clip, maar al bij al genoten van de leegte in het leven van de decadente dandy in 'La Grande Bellezza' van Paolo Sorrentino.
Aanrader.  

'Gerontophilia' Bruce La Bruce

Deze film is het eigenlijk niet waard om op SPOTblog te staan. Nog nooit zo iets slechts gezien. Het onvoorstelbare verhaal over Lake, en jonge man die valt voor oudere mannen, heeft me doen beslissen de DVD toch mee te nemen. Ik had het beter niet gedaan !!!

De Canadese regisseur Bruce LaBruce heeft deze Gerontofilie uitgebracht in 2013. Het wordt beschreven als een "homo Harold en Maude", maar ik deel die mening niet. In tegenstelling tot de meeste van LaBruce's eerder films is Gerontofilie seksueel niet expliciet, hij had het beter wel gedaan dan viel er nog wat te zien.
Slecht slecht slecht ... bah.

Puro

'De Speler' Bavo Dhooge

Deze 'De Speler' van Bavo Dhooge was zijn 70e boek en duidelijk niet mijn ding. Misschien kwam het verhaal over die man die zijn leven een nieuwe wending wil geven door elke dag in de huid te kruipen van een personage, niet op het juiste moment. Ik werd zenuwachtig van deze professionele loser Jacques Satine, de man die zijn eigen leven speelt tot hij erbij neervalt. Hitsig geschreven en helemaal geen psychologische karakterstudie. Niet goed bevonden.

'Leviathan' Andrey Zvyagintsev

Gegrepen door dit indrukwekkend pakkende verhaal over Kolia, die woont in de buurt van de Barentsz Zee, in Noord-Rusland. Hij heeft zijn eigen auto-reparatiebedrijf. Zijn winkel staat vlak naast het huis waar hij woont met Lilya, zijn jonge en knappe vrouw en zijn zoon uit een eerder huwelijk, Romka.
Vadim Sergeyich, de burgemeester van de stad, wil zijn bedrijf, zijn huis en zijn land wegnemen... het begin van een verschrikkelijk realistisch corrupt verhaal.
Leviathan (uitgestorven potvissoort) is een gitzwarte satire waarin één man het opneemt tegen de almachtige Russische staat. Er wordt wat afgedronken in deze film om het leed te verzachten.

Oostduinkerke

Die paar dagen aan zee waren nodig, nodig om alles uit te praten, nodig om terug richting te vatten...
Het heeft me deugd gedaan.

Flor is helemaal thuis.

"Une nouvelle Amie" Francois Ozon

Samen met Xavier Dolan, ben ik gek op die andere regisseur Fancois Ozon. Dolan had zijn Laurence Anyways, Ozon heeft nu zijn "Nouvelle Amie".
Geheel in zijn eigen eenvoudige, kraakheldere, bijna beschamende stijl brengt hij dit verhaal (een kortverhaal van Ruth Rendell)op een ouderwetse manier.
Hij neemt zijn tijd om de personages voor te stellen en geeft de kijker tijd om alles te zien op een rustige verklarende manier. Halverwege de film begin ik bijna te zuchten van ongeduld, maar uiteindelijk geraakt de regisseur daar, waar hij wil komen. Zelfs binnen dit eenvoudige verhaal weet hij je te pakken.
Het is inmiddels zijn zestiende film maar zeker niet zijn beste. Moedig om dit verhaal over travestie niet te problematiseren.
'Terwijl conservatief Frankrijk op straat komt om te protesteren tegen het homohuwelijk, pakt speelvogel Ozon uit met een ironische en fantasierijke travestiekomedie' (schrijven ze in De Morgen).
Prachtige film poster trouwens.

the man body

'De lachende therapeut' Jeffrey Wijnberg

Een helder, iets te gemakkelijk boek over de provocerende therapeut.
Een aantal stellingen en uitspraken blijven me wel bij. Zo deel ik helemaal zijn visie op de therapeut die niet je vriend moet zijn, maar wel diegene die je moet confronteren. Wijnberg houdt een pleidooi voor beter, krachtiger en directer contact tussen therapeut en patiënt.
Met een aantal andere uitspraken en stellingen kan ik dan weer niet akkoord gaan. Vlot uitgelezen, maar ik ga me niet verder verdiepen in zijn andere boeken.

ACT - 8weken cursus

Gisteren nieuwe reeks ACT (8 weken therapie cursus) opgestart.

Het is me weer duidelijk geworden hoe sterk deze therapie me aanspreekt. Pure eenvoud, kijken naar de realiteit en vooral accepteren/aanvaarden en inzetten. De juiste focus leggen in je leven. Heerlijke visie, concreet en duidelijk.
Gisteren kennismaking met de groep. Een verscheiden mengeling van mannen en vrouwen met verschillende vragen en verwachtingen. Dat gaat boeiend worden. Komt voor mij op het juiste moment in mijn levensfase. Terug mijn focus leggen, beslissingen nemen en vandaaruit in actie gaan. ACT here we go !!!

klein en broos

Soms voel ik me klein en broos. Voel ik me vreemd en verward.
Wat doe ik hier en nu en waarom ?
Laat me maar in dit gevoel, want het geeft me terug kracht en maakt me groot.

'il nero e l'argento' Paolo Giordano

Een kort, vreemd en afstandelijk verhaal over de verhoudingen binnen een jong gezin na het overlijden van de huishoudster. Ook al is het een dun boek, het duurt even vooraleer ik in de bevreemdende sfeer zit van dit kleine gezin en deze speciale dame.
De zwangerschap van Nora verloopt niet zoals ze wensen. Haar man haalt 'Signora A' in huis om voor Nora te zorgen. Signora A. (later herdoopt tot Babette) is fantastisch. Als hun zoon Emanuele er is, blijft ze als nanny.
En dan valt Signora A. weg. Ze wordt ziek en gaat dood. Het gezin gaat hieraan ten onder. De aftakeling van Signora A. is afschuwelijk.

 Giordano schrijft een psychologische roman met een bepaalde koude afstandelijkheid die voor mij verwarrend is. De sfeer is beklijvend en ik blijf na het lezen van dit verhaal met een vreemd gevoel achter. De volgende dagen zal deze sfeer nog even blijven hangen vrees ik. Goed boek, knap geschreven.

"We hoeven niet meer te doen alsof, de dood was er al, samen met ons, hij nam de lege helft van het bed in, maar wachtte rustig af..."

A silver fox

Perry Grayson

Deze Engelse kunstenaar (°1960) is vooral bekend om zijn keramische vazen. Op de glanzend gedecoreerde potten en vazen ontrollen zich verhalen over geweld, seks en verleiding. Hij maakt sterk autobiografische werken waarin beelden van Perry als "Claire", zijn vrouwelijk alter-ego, vaak verschijnen. Hij woont in Londen met zijn vrouw, de auteur en psychotherapeut Philippa Perry. Momenteel loopt er een boeiende tentoonstelling van hem in Londen over 'Identiteit'.

Luc Van den Berge

Ik heb me deze week heerlijk laten inspireren door Luc Van den Berge
('Hulpverlening en mannen' Interactie-Academie dinsdag 04 november.)

Van Cliënten wordt verwacht dat ze spreken over gevoelens en kwetsbaarheden. En, dat ze ervaringen van falen, onmacht, controle verlies kunnen bespreken. Maar, in het praten met en over mannen botsen we op impliciete mannelijkheidsopvattingen. Die kunnen haaks staan op gebruikelijke vrouwelijkheidsopvattingen en op expliciete verwachtingen over de rol van hulpvrager in het bijzonder.

Luc Van den Berge heeft me kunnen inspireren over herkenbare mannelijkheidsopvattingen in onze samenleving en cultuur. Mannelijkheid kan staan voor : 'alles kunnen', 'alles op je eentje voorzien en overzien'. Mannelijkheid kan staan voor 'je eigen boontjes doppen', 'geen zwakkeling zijn', 'niet zeuren'. Rationaliteit en feitelijkheid worden verwacht. De 'Nieuwe' man weet dit alles dan weer vanzelfsprekend te combineren met 'inlevende en attente zorgzaamheid' voor anderen. Deze en impliciete opvattingen kunnen een hulpverleningsgesprek ongunstig beïnvloeden.

Het geheel werd bekeken vanuit een systeemtheoretische invalshoek :

• Trachten binnenkanten en buitenkanten van mensen te begrijpen binnen samenhangen (contextualiseren).
• Trachten niet over te doen wat anderen al deden en wat niet helpend was (principe van de niet-herhaling).
• Zoeken naar tussenkomsten die een direct effect hebben op het zelfwaarde gevoel en het besef van welzijn.
• Stil staan bij dingen die goed lopen.
• Streven naar erkenningservaringen op vlak van benadeling en inzet. Problematiek hangt vaak samen met negaties van inzet en benadeling.
• Proberen te onthouden dat mensen aan anderen binnenkanten en buitenkanten toeschrijven die deze niet noodzakelijk ook aan zichzelf toeschrijven. Dit is een bron van soms existentiële misverstanden met zeer nadelige gevolgen voor besef van welzijn. Het is ook een valkuil voor de hulpverlener.

Luc Van den Berge kan het vertellen met een rustige pure naturel.
Ik neem ook een aantal krachtige uitspraken van hem mee :
"Mannen dagen op in de wereld van vrouwen."
"Mannen zijn kansarm in de hulpverlening."
"Gedrag stopt als je het opmerkt." (>< gedragstherapie)
"Therapie moet niet prettig zijn, wel ondersteunend."
"Vaders werken in opdracht van moeders. Moeders moeten instructies geven."

'De korte geschiedenis van het bedrog' Herman Koch

Deze schrijver krijgt hoe langer hoe meer mijn waardering. Zijn top bestsellers lezen vlot en gemakkelijk terwijl zijn laatste 'Geachte Heer M' een ander soort schrijver laat zien, moeilijker, intellectueler. Heb me nu laten verrassen door deze verhalenbundel 'Korte geschiedenis van het bedrog'. Keer voor keer sterke, vreemde verhalen. Koch, een schrijver die duidelijk meer kan dat vlotte verhalen schrijven.  Je hebt er een fan bij.  

de wereld op z'n kop

'Gone Girl' David Fincher

De verkeerde trailer deed me beslissen om niet naar deze film te gaan kijken. Voor P. een onbegrijpelijke keuze. Gelukkig wist hij me te overtuigen. Het is een zwart komische, mysteriethriller geworden. Het verhaal hangt met haken en ogen aan elkaar, maar dat geeft niet. David Fincher heeft er iets machtig mee gedaan.
Na de zelf geregisseerde Argo, kan Ben Affleck niets meer fout doen. Hier laat hij zichzelf van zijn beste kant zien, ook al mag hij een paar kilo gaan afvallen. Gelukkig bleef de camera tijdens de naakte douche scene op tijd hangen. 
Gone Girl is een fenomenale film die zich niet laat vastpinnen op één genre.
Binnen de relationele rollercoaster waar ik momenteel zelf inzit, maakt dit verhaal enkel nog meer duidelijk dat je best open en eerlijk bent voor elkaar. Liegen en bedriegen komt niet goed.

'I think quotes are very dangerous things' Kate Bush

'the one thing' Gary Keller and Jay Papsan

Een zeer eenvoudig gegeven, maar het werkt. Dit boek heeft maar één thema : het ene ding nastreven.
De schrijvers bouwen een verhaal op rond de basisvraag :
Welk éne ding kan ik doen waardoor al het andere eenvoudiger of zelfs overbodig wordt ?
... voor mijn lichamelijke gezondheid
... voor mijn privéleven
... voor mijn belangrijkste relaties
... voor mijn werk
... voor mijn bedrijf
... voor mijn financiën
... voor mijn spirituele leven

Het is zo eenvoudig dat het werkt. Ik denk dat deze mannen ook inspirerende sprekers zijn. Het boek leest vlot en ik kan er best wat mee aanvangen in leven en werk.

'Kaddisj voor een Kut' Dimitri Verhulst

Behoorlijk deprimerend boek over instellingskinderen. Het boek is onderverdeeld in twee grote delen. Het ene over de begrafenis van een instellingsmeid die zelfmoord pleegde. Het andere over een instellings-koppel dat samen op hotel hun beide kinderen, gevoelloos maar bewust vermoordt om te voorkomen dat ze ook in een instelling terecht komen.
Het boek en verhaal raakt me omdat ik zelf, dertig jaar geleden mijn carrière begon als opvoeder in zo'n gezinsvervangend tehuis. Natuurlijk was dit geen leuke plek om op te groeien, maar als opvoeder deed ik mijn uiterste best om het gezellig, leefbaar en écht te maken. Ik kom nog van die tijd, waar de opvoeder nachtdienst moest doen in de gang tussen twee grote slaapzalen, één voor de jongens en de andere kant voor de meisjes. Mijn opvoeders-bed stond letterlijk in de gang tussen deze twee zalen, gescheiden door een dun gordijn. Ik kan hierover niet zo'n leuke verhalen vertellen, maar er zijn best ook sterke échte momenten. Ik denk wel dat de Bijzondere Jeugdzorg een hele weg heeft afgelegd. En ik weet dat het er nu helemaal anders aan toe gaat. Vandaar dat dit boek, dit verhaal zoveel pijn doet. 

Elf

Bottoms ... and tops

Strijken is plezant