Wat een geluk dat er nog dit soort artistieke breinen bestonden die creëerden en hun ding deden. Derek Jarman was zeker zo iemand.
Deze visueel prachtige film 'The Angelic Conversation' is gemaakt in 1985.
Net als andere werken van Jarman is dit geen conventioneel verhaal maar eerder een vreemde montage van beelden, muziek en stem. Het is precies een olieverfschilderij in beweging. Een onzichtbare vrouw reciteert sonnetten van Shakespeare terwijl we ondertussen vreemde homo-erotische beelden zien van twee mannen (Paul Reynolds en Philip Williamson).
Visueel is het prachtig, begrijpen is hier niet belangrijk. Ik wil nog van dit.
Zonder het goed te beseffen ben ik al jaren fan van deze Britse rapper. Ik bewonderde hem reeds bij Portishead en Massive Attack. Sinds 1995 maakt hij muziek uit eigen naam en die is altijd raak.
Net zijn laatste 'Adrian Thaws' in huis gehaald en wederom schitterend werk ! Fascinerende man, geweldige muziek.
Zwarte dag vandaag ... wat een hel ... hoe moet je hiermee omgaan ?
Ik had vandaag vier verschillende huisbezoeken en zat veel in de wagen. Via Radio één kon ik de verslagenheid volgen en ook de sterke verklaringen van verschillende mensen waaronder Nigel Williams :'de tijd is aangebroken dat er een verwesterde aangepaste versie moet komen van de Islam'.
Gelukkig heb ik geen TV, heb geen behoefde aan beelden, het is zo al erg genoeg.
Morgen zit ik met mijn moslim collega's rond de vergadertafel, ik heb het er moeilijk mee. De tijd is aangebroken dat we de zaken moeten benoemen zoals ze zijn. Dit kan zo niet verder gaan. We moeten ons laten horen. We staan in onze samenleving te ver om dit te laten gebeuren. Begin van verandering.
Zeven januari, het jaar is al weer volop aan het draaien. Na twee weken bezinning thuis, heb ik helemaal het gevoel actief in het leven te staan.
Dat geeft een fijn gevoel, maar ik besef dat ik me bewust moet blijven en bewegen door me vast te houden aan die vooropgestelde waarden die ik wil nastreven. De ACT opleiding die ik momenteel volg, helpt me daar nog steeds goed bij.
Gisteren intensief gewerkt in het 'Hier-en-Nu' a.d.h.v. zintuigelijke bewustzijnsoefeningen. ACT is eenvoudig duidelijk en begrijpelijk, daardoor heeft het zo'n enorme impact op me.
Zeker op professioneel vlak. Binnen mijn eigen praktijk ben ik bezig met het uitbouwen van een eigen methodiek, sterk geïnspireerd door deze ACT theorie. Maar ook tijdens het geven van de gezinstherapie voel ik me gesterkt door deze visie.
ACT heeft me ook persoonlijk geholpen om, vooral die laatste maanden, goed te focussen op datgenen waar 'ik' naartoe wil.
Intussen zijn de vliegtuigtickets voor Barcelona binnen en heb ik een toffe plek gevonden via airb&b in het midden van de oude binnenstad. Samen met de reeds aangekochte tickets voor Boekarest geeft me dit een versterkt gevoel. Een gevoel van beslissingen nemen die erom doen, namelijk me goed voelen, me amuseren en vooral die nieuwe bewuste richting inslaan. Terug het gevoel hebben dat ik zelfstandig ben, dat ik voor 'iets' sta, maar zeker ook dat ik 'iets' kan betekenen voor anderen. Het is een gevoel dat ik verwaarloosd heb de laatste jaren. Ik was lui geworden in denken en doen. Dit jaar zal ik me beter en duidelijker gaan profileren.
Dit 'semi-wetenschappelijk' boek doet me alleen maar overtuigen dat ik zelf werk moet maken van dat 'eigen' boek.
"Waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen" is een opsomming van voorspelbare man><vrouw clichés. Het geeft geen nieuwe inzichten maar doet bevestigen wat iedereen eigenlijk al wel weet maar niet durft uitspreken. Ideaal gespreksonderwerp om samen aan de toog van een louche bar wat lullen over deze inhoud.
Ook al heb ik spijt dat ik, uiteindelijk dit boek dan toch gelezen heb, het zet me aan om snel werk te maken van eigen inhoud en visie. Nu hoef ik me niet meer te schamen, als dit mag, dan mag ik het ook.
Een eenvoudig mannen-liefdes-verhaal, meer moet dat niet zijn.
Een gewone film over relaties en hoe dat er bij ons aan toe gaat.
Met Murray Barlett, Edward Conna en Adrian gonzalez... geen topsterren, alhoewel ze hier goed hun best doen.
Troy en Jonathan hadden een toffe relatie, maar de ene gaat er vandoor met een andere en verhuist naar Barcelona. De film focust zich op de periode daarna. Jonathan heeft een toffe relatie met knappe barman in Los Angeles. Troy komt onverwacht op bezoek. Er is terug spanning tussen de twee en ze zoeken hoe ze mogelijk opnieuw een relatie kunnen aangaan. Maar dat lukt hen niet meer. Troy zou nu wel willen, Jonathan is veranderd.
Meer zit er in deze film niet in, maar dat hoeft ook niet. Een warm echt verhaal over mannen die elkaar graag zien en zoeken hoe ze relaties aangaan en onderhouden. Een must voor jonge homo's die zelf op zoek zijn binnen deze hetero wereld.
Na pagina 200 en bijna halfweg, heb ik de strijd opgegeven, het is me niet gelukt om in dit verhaal te geraken. Het is de grote literaire teleurstelling van 2014 geworden.
Terwijl zijn vorig boek (Een man die Ove heet) een meesterwerk was, kwam ik maar niet in dit verhaal. Te veel personages en onduidelijke dialogen. Is het nu een kinderboek ? Is het een sprookjesboek ? ... waar wil de schrijver naartoe ? Wat met die monsters ?
Ik weet het niet, leg het boek op de kast en probeer het van de zomer nog een keer. Ben wel enorm teleurgesteld, vandaar dat ik dit boek een herkansing wil geven. Iemand een andere ervaring met dit boek ?
Als dit de boeken-trend voor het nieuwe jaar gaat worden, wel dan is die goed ingezet. Eindelijk nog eens een heerlijk fantastisch magisch verhaal.
"Het is 1949. Valdimar Haraldsson, hoofdredacteur van het tijdschrift Vis en Cultuur, wordt uitgenodigd om met een Deens handelsschip mee te varen naar de Zwarte Zee. Het schip strandt in een Noorse fjord. Om de tijd te verdrijven luistert de bemanning elke avond in de eetzaal naar de verhalen van tweede stuurman Caeneus, over de tijd dat hij voer op de Argo, het legendarische ship van Jason. Valdimar zet daar zijn eigen verhalen over Vikingen en vis tegenover..."
Tijdens het lezen van dit kleurrijke boek kom je helemaal in de sfeer. Ik had het gevoel mee op dat schip te zitten en te luisteren naar de soms gruwelijke en erotische verhalen van die stoere zeemanslui.
Sjon (pseudoniem van Sigurjon Bigir Siguosson) is niet zo maar een schrijver. Hij werd bekend door zijn liedteksten voor onder anderen Bjork en The Sugercubes en voor Lars von Triers film 'Dancer in the Dark'.
Als je even op avonturenreis wil gaan, kan ik je dit boek ten zeerste aanraden. Puur literair genot !
