Als't goed is, is't goed, alleen is deze film beter dan goed. Hij is subliem ! Reeds de vijfde film en zeker ook zijn beste. Dit voorjaar was er nog 'Tom a la ferme' maar 'Mommy' overtreft alles. Het is een soort vervolg op zijn eerste 'j ai tue ma mere' waar we de zoon (Dolan zelf) volgen die leert omgaan met zijn krankzinnige moeder. Nu volgen we meer moeder die moet omgaan met haar ADHD zoon. Wat de acteurs hier laten zien grenst aan het onvoorstelbare. Anne Dorval en Suzanne Clément spelen fantastisch, maar dé ontdekking is toch wel de jonge, knappe Antoine-Olivier Pinon. 
Xavier Dolan kan met zijn beelden die sfeer opwekken die helemaal past bij mijn gevoel. Ik kan het bijna niet in woorden uitdrukken, maar de trage beelden, de juiste harde muziek, de bijzonder knappe mensen, de kleuren ... het geheel klopt altijd bij hem. Het is net DIE sfeer zoals ik het ook voel en denk. Fantastisch wat deze jonge man op het doek kan weergeven. Na de film was ik helemaal van mijn stuk. Zeker dit thema 'moeder><zoon' relatie is me wel gelegen of moet ik eerder schrijven, belegen. De laatste weken waren een rollercoaster van gevoelens. Het verlof in Zuid Spanje met mijn man, de lichamelijke intensiteit maar ook de hevige en noodzakelijke woorden die we er hadden + het gevoel van nieuwe start. Nadien, bij terugkomst, de eventuele aankoop van 'ons droomhuis' in de Ardennen. En dan deze week het overlijden van onze poes. Ik voel me niet zwak, wel emotioneel wakker. Deze film versterkte dit gehele gevoel. Indrukwekkend. Absolute aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten