Weet ik veel...
Het was niet mijn keuze om in deze stroomversnelling te komen, maar ik zit er in en zoek het uit. Ik geniet van nieuwe vriendschappen of anderen die me terug opzoeken. IK laat geen enkele uitnodiging liggen om naar buiten te komen en terug te leren genieten van anderen rondom mij.
Maar ik mis de warme intense genegenheid en voel me vaak eenzaam. Ook daar moet ik door, dat zegt iedereen toch tegen me. Van een therapeut verwacht men dat hij het allemaal weet, niet dus. Ik ben goed in het zoeken naar de juiste focus voor een ander, ik ben een ramp voor mezelf. Daarvoor is het fijn om die vrienden rondom mij te hebben. Onverwacht een ganse nacht op stap gaan, me (even) terug jong voelen en me amuseren op muziek omringd door fijne mensen.
De ene dag voel ik me goed, de andere dag voel ik me een zielig. Het zal er bij horen denk ik.
Terug op zoek naar mijn eigen weg, mijn eigen ding, mijn eigen ik. Wie dat ook mag zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten