'Auf dem gebirge hat man ein geschrei gehört' Pina Bausch

Nooit eerder werk gezien van Pina Bausch (enkel de DVD 'PINA' by Wim Wenders). 
Gisteren dus deze indrukwekkende dansvoorstelling in De Singel.
Het zal wel te maken hebben met de turbulente relationele emoties waar ik momenteel door moet, maar na deze voorstelling kon ik mijn tranen niet meer bedwingen. Zoveel emoties, zoveel dynamiek, zo écht, zo confronterend. Dans hoe dans moet zijn.
De scene is bedekt met een dikke laag aarde. Een dor terrein waar dreiging en spanning heerst, een slagveld van diepmenselijke emoties. Schuld en boete, liefde en afscheid. Het is een origineel werk uit de jaren tachtig met nog een aantal oudgedienden uit de originele cast.

'The dog days are over' Jan Martens

De trouwe lezer van deze SPOT blog weet dat ik absolute fan ben van danser, choreograaf Jan Martens. Vorige keer (She was a visitor) wat teleurgesteld, maar nu weer helemaal raak. Amai wat een dynamiek, wat een kracht, wat een voorstelling. Dans hoe dans moet zijn met zwetende lijven en perfecte choreografieën.
'The Dog days are over' is een verzengende voorstelling opgebouwd uit één fysieke handeling : de sprong. Het is een repetitieve koortsdroom, een uitputtingsslag waarin de danser wordt opgevoerd als een ijdel, volharden en puur uitvoerend wezen, strevend naar perfectie.

 

'NOORD feest' Bert Vanlommel

Gisteren nog eens goed kunnen dansen op een 'NOORD-feest'. Het zijn fuiven georganiseerd in bars en clubs van allochtone gemeenschappen of minderheidsgroepen om ontmoetingen tussen verschillende culturen en generaties te stimuleren. Veel allochtonen heb ik niet gezien en het publiek was vooral jong, zeer jong.
Dankzij deze betaalbare fuifgelegenheden buiten het reguliere clubcircuit is de toegankelijkheid en positief imago van Antwerpen Noord en Borgerhout vergroot. Bewijs dat zelfs onze Brusselse vrienden mee komen dansen. Prachtige locatie in de oude Peck fabriek, Kattenberg, Borgerhout. Vandaag kleine kater op bezoek.

'Shewasavisitor' Marc Vanrunxt en Jan Martens

Voor mij moet dans, dans blijven ! Dit was niet zo bij de voorstelling 'she was a visitor' met Truus Bronkhorst in choreografische samenwerking tussen Marc Vanrunxt en Jan Martens.

Natuurlijk ben ik bevooroordeeld en absolute fan van Choreograaf en danser Jan Martens. Ik hou van zijn frisse, gedurfde kijk maar vooral ook van zijn dynamiek. Marc Vanrunxt begrijp ik meer binnen zijn conceptuele dans, waar ruimte en publieke aanwezigheid vooral de dynamiek uitmaken.

Nu dus deze trage, zeer sobere voorstelling. Ik noem het bewust geen dansvoorstelling omdat het dat ook niet is.
Een paar uur na de voorstelling ontmoet ik Truus in de frituur. Ik feliciteer haar met de voorstelling want ze heeft dat sterk en strak gedaan, maar het is niet mijn ding. Volgende keer wil ik terug bewegende lichamen zien die zuchten en zweten, maar vooral laten zien dat dans ook communicatie is via lenige lichamelijkheid.
Succes met de voorstelling Jan.   

Wim Vandekeybus & Ultima Vez & Ictus

Gisteren bijna uit mijn (De Singel) stoel gevallen met de ongelooflijk dynamische "What the body does not remember".
Het indrukwekkende debuut van Wim Vandekeybus en Ultima Vez uit 1987.
Nu, 26 jaar later en met een nieuwe sterke cast (prachtige dansers Ricardo Ambrozio, Damien Chapelle, Pavel Masek, Eddie oroyan, Maria Kolegova, Livia Balazova, Aymara Parola, Zebastian Mendez Marin, en Tanja Marin Friojosdottir)... maar even indrukwekkend, zo niet nog indrukwekkender in deze 'sobere-dans-tijd'.
De dansvoorstelling wordt uitgevoerd met live muziek van het Brussels hedendaags muziekensemble Ictus met de prachtige muziek van Thierry De Mey & Peter Vermeersch. 
Wat een spektakel, wat een dynamiek, wat een emoties... lang geleden niet meer zo onder de indruk geweest.

"VICTOR" van Jan Martens & Peter Seynaeve

Sobere ingehouden dansvoorstelling van choreograaf/vriend Jan Martens en theatermaker Peter Seynaeve met Victor Caurdron en Steven Michel als dansers.
Gelukkig een voorstelling zonder woorden, maar wel met twee lichamen : een jongenslichaam en een mannenlichaam. Een dunne lijn over liefde&warmte / aantrekken&afstoten / macht&zwakte /  man&jongen ... tussen twee generaties. De voorstelling heeft me emotioneel niet geraakt, maar dat is dan een compliment voor de choreograaf. Knap hoe hij het aandurfde om man en jongen, bijna naakt op het podium te zetten. "Jan goe bezig !"  (lees ook rescenties in o.a. De Morgen / De Standaard / Knack ...)

'Brilliant Corners' Emanuel Gat Dance

Gisteren gezien in het STUK (leuven), deze indrukwekkende dansvoorstelling 'Brilliant Corners' van de Israëlische Emanuel Gat. Het verwijst naar het gelijknamige album van Thelenious Monk, een muziekklassieker uit 1957. Met zijn compositie wil hij op de eerste plaats appelleren aan onze zintuigelijke perceptie van beweging 'Alles is muziek, de timing, het contrapunt, alles wordt lichamelijk'.  

Wervelende dansvoorstelling. Absolute aanrader !