Weer een sterke, bikkelharde en overtuigende roman van deze Vlaamse schrijver Yves Petry
(zie ook SPOTblog 30 juni '13).
Na "De achterblijver", "De maagd Marino", "Het Jaar van de man", nu dus deze, niet zo eenvoudige "Gods eigen muziek" (2001).
Het hoofdpersonage Rijker West komt op een blauwe maandag tot het besef dat hij vanaf dat ogenblik nog enkel en alleen wil leven voor de liefde van een man die hij al zeven jaar niet meer gezien heeft. Hij geeft zijn job van bioloog aan de universiteit op, want zo'n prozaïsche job, past niet bij zijn verheven gevoelens. Deze beslissing is ook bepalend voor zijn directe omgeving.
Het lange telefoongesprek in het begin van het boek zet de lezer al meteen op het rechte spoor. Dit is geen slapstick (ook al lijkt het lange telefoongesprek daar in eerste instantie op) maar een diepdroevig, emotioneel zwaar beladen verhaal.
Het hoofdstuk met de jury en zijn porno vriend is ook bijzonder goed beschreven. Niet eenvoudig om goed te beseffen wie wie is, maar dat maakt het boek alleen maar origineler.
En dan nog het ijzersterke einde, hoe de baas van Rijker West, uiteindelijk toch de beslissing neemt om samen met zijn vrouw verder te gaan. Ontroerend helder, rauw maar ook zeer realistisch beschreven.
Het is mijn vierde boek van Petry, en ik weet zeker dat ik vanaf nu alles van hem wil lezen. Helder en niet te gemakkelijk geschreven maar vooral bijzonder boeiende verhalen. Aanrader.
"Hij werd een voetganger. Slechts weinigen zagen hem nog lopen of staan. Dat deerde hem niet. De liefde houdt van wandelen, God heeft haar zo gemaakt..." Yves Petry
Ik kreeg het boek cadeau van een knappe Deense sportman die in onze bed&breakfast verbleef tijdens 'the out games'. Het lag al een tijd te lonken op m'n boekenrek maar ben er uiteindelijk onlangs pas, tijdens mijn vakantie in Zwitserland, in begonnen. Zowat in het midden van deze dikke turf ben ik blijven hangen. Het verhaal boeide me alsmaar minder en stilaan begon ik allergisch te worden van de sterk gelovige ondertoon en ophemeling van het geloof.
Orhan Pamuk is een van de grootste Turkse schrijvers van deze eeuw. Zijn belangrijkste thema's zijn de conflicten en de tegenstellingen tussen Oost en West, Islam en Christendom, traditie en moderniteit. Deze thema's worden behandeld in een schrijfstijl die 'een mengsel is van Oosterse verteltraditie en stijlelementen van de Westerse moderniteit' (bron : Juryrapport Vredesprijs).
Deze "Sneeuw" wordt algemeen beschouwd als een van zijn belangrijkste werken.
Het is mij net allemaal iets té veel, té politiek correct. Ik sla dit boek na 230pagina's even dicht en wie weet, komt er later een beter moment om dit boek te lezen, misschien ook niet... Je kan het volgen op deze SPOTblog.
Vakantiemomenten die ik niet vlug zal vergeten.
Tijdens mijn frequent bezoek aan de BIB ga ik altijd even snuisteren bij de 'strip'-afdeling. Deze keer dit kleine boek meegenomen van Mark Retera. Ik sta er versteld van hoe scherp deze man bepaalde gevoelens weergeeft via een aantal zeer eenvoudige tekeningen. Mooi en grappig gedaan.
Ook meegenomen, maar veel minder sterk, de al wat oudere strip 'De zichtbare man' en andere verhalen van Pieter De Poortere, met een heus hormonen-gezelschapsspel. Leuk is wel de 'pipi clown' en 'zoek de eskimo'.
We hebben er maanden op moeten wachten, maar nu eindelijk volgende week 'In Behind the Candelabra' van Steven Soderbergh (met Michael Douglas en Matt Damon als koppel), in onze cinema.
Benieuwd hoe lang we moeten wachten op de sterke 'Dallas buyers club' het Amerikaanse 'aidsdrama' van Jean-Marc Vallée met een schitterende Jared Leto, die voor deze rol 20kg is afgevallen om de transseksueel Rayon te spelen.
Matthew McConaughey speelt Ron Woodroof, een Texaanse levensgenieter waarbij vroegtijdig HIV wordt vastgesteld. Aangezien de tijd dringt wil hij het uiterste doen met zijn laatste levensdagen. Ron verdiept zich in alternatieve behandelingen en smokkelt al snel allerlei buitenlandse medicijnen de Verenigde staten binnen. Dit trekt de aandacht van andere HIV-patiënten, wat leidt tot het ontstaan van de 'Dallas Buyers Club'.
Heerlijk fantastische (verplichte) 3-D film deze 'The Young and Prodigious T.S. Spivet' van Jean-Pierre Jeunet (Amélie Poulain) met o.a. Kyle Catlett, Helena Bonham Carter en Callum Kieth Rennie.
Sprookjesachtig verhaal over een tengere twaalfjarige die zijn dagen vult met het uitdenken van geniale apparaten. Hij woont met zijn familie op een afgelegen prairie, Coppertop Ranch in de heuvels van Divide, een dorpje in de staat Montana. Zijn vader is een stugge cowboy, moeder is een bezeten entomografe die dagelijks naar nieuwe insecten zoekt en een nefast effect heeft op broodroosters. Zijn oudere zus zit midden in een pubercrisis.
Tot voor kort had T.S. ook een jongere broer die even sterk van hem verschilde als hun ouders van elkaar. Het noodlot slaat toe en deze jonge broer komt om het leven. T.S. voelt zich hierover schuldig. Wanneer T.S. ontdekt wordt voor zijn uitvinding en zich daardoor wil bewijzen gaat het wat bergafwaarts met de film wordt het wat kinderachtig flauw.
Leuke beelden, ontspannen film vol met fantastische beelden, maar net iets te veel op het niveau van een kinderfilm blijven steken. Het verhaal had wat straffer gemogen. Ideaal om samen met gans het gezin hiervan te genieten.
De jonge auteur Thomas Blondeau is dit weekend plots overleden aan een hartslagaderbreuk. Hij was amper 35. Het was vanmorgen even schrikken bij het lezen van dit bericht in de krant. Het kan soms snel en onverwacht gaan. Ook al was ik niet gek van zijn 'Donderhart' (zie ook SPOTblog zaterdag 4 mei 2013), zijn derde roman 'Het West-Vlaams versierhandboek' wil ik zeker lezen.
In diezelfde krant (De Morgen p. 10) een warme brief van Yannick Dangre (zie ook SPOTblog zaterdag 20 oktober 2012): De jongen met de honingpot. Mooi geschreven : '...en hou wat honing opzij als ik je kant opkom.'
Na een aantal jaren blijft mijn lievelingsboek 'Italiaanse schoenen' van de Zweedse super auteur Henning Mankell. Zowel zijn romans, detectives als kinderboeken zijn en blijven de beste. Deze 'Italiaanse schoenen' is en blijft voor mij top !
En jawel, gedurende de afgelopen 'lees' jaren zijn er reeds een heleboel boeken gelezen die mij ook hebben kunnen begeesteren, vandaar deze "SPOT blog" om ze vooral voor mezelf goed bij te houden.
Maar dan NU deze prachtige, ongelooflijke, fantastische ontdekking 'Een man die Ove heet' van Fredrik Backman. Ik was al onder de indruk van 'De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween' van Jonas Jonasson (zie ook voorgaande SPOT blog zondag 18 augustus), maar deze 'OVE' gaat nog verder, is nog grappiger, wordt nog ontroerender.
Het verhaal : 'Ove is negenenvijftig jaar oud. Hij rijdt een Saab. Mensen noemen hem 'de bittere buurman'. Maar Ove is niet bitter, hij gromt alleen een beetje en hij heeft inderdaad niet steevast een glimlach op zijn gezicht. Als hij het ergens niet mee eens is, dan zegt hij dat. Vooral tegen zijn onmiddellijke omgeving, in de wijk waar hij woont. Elke ochtend loopt Ove een inspectieronde in zijn buurt. Hij verzet fietsen, bekijkt de inhoud van afvalbakken, hoewel hij al jaren geen voorzitter meer is van de vereniging van eigenaren. Maar achter deze pedante facade gaat een trieste geschiedenis schuil. Wanneer de pas gearriveerde nieuwe overburen op een novemberochtend per ongeluk zijn brievenbus pletten, vormt dat het begin van een komisch en hartverwarmend verhaal over onverwachte vriendschap, haveloze katten en de kunst van het achteruitrijden met een aanhangwagen...'
Het begint komisch, maar na een aantal pagina's krijg je de kans helemaal in en onder de huid van Ove te kruipen en komt er veel begrip voor deze man. Af en toe komt er zelfs her- en erkenning. Eenmaal begonnen, kan je niet meer stoppen met dit boek. Helemaal op het einde blijf ik ontroerd achter en kan zelfs mijn tranen niet meer bedwingen. F A N T A S T I S C H boek en absolute aanrader. Hij staat op mijn boekenrek te pronken dus voor al wie wil mag hem komen lenen ! Heel veel dank aan mijn man, die als geen ander beter weet hoe mij te ontroeren en begeesteren en me dit boek cadeau deed.
Weer een sterke, bikkelharde en overtuigende roman van deze Vlaamse schrijver Yves Petry 
