Deze eenvoudige film over de gelukkig getrouwde politieman die tijdens zijn opleiding een andere politieman (Kay) tegenkomt, begint flauw en stereotiep maar na verloop van tijd begint het verhaal wat grauwer en rauwer te worden. Vooral het open einde is wel sterk. De verscheurende keuze van deze politieagent, die ondertussen ook nog eens vader wordt, is knap in beeld gebracht. Vandaag leest ik in de krant (De Morgen p. 13)het artikel over Wall Straattycoon Robert Wilson die honderden miljoenen uitgeeft en uiteindelijk uit het raam springt. De man scheidde veertig jaar geleden en maakte er geen geheim van dat hij homo was.
Hanno Koffler, Max Riemelt en Katherina Schüttler doen hun best maar het zijn geen top acteurs. Toffe film.
Fris dynamisch portret over een jonge danseres (Greta Gerwig) die in trendy New York een leven tracht op te bouwen. Het verhaal is wat pover, maar het gaat snel vooruit en de zwart wit beelden maken er iets kunstig van. Ik heb het graag gezien.
Ik merk nog maar eens dat ik niet zo gek ben van Amerikaanse auteurs. Zoals ik in mijn vorig boek (Woody Allen : Louter anarchie) te snel las, kon het hier niet snel genoeg gaan. Cunningham neemt zijn tijd om je helemaal mee te nemen in zijn sfeer. Drie verschillende verhalen in drie verschillende tijden met een centrale rol voor het boek 'Leaves of Grass' van de visionaire Amerikaanse dichter Walt Whitman. De twee eerste verhalen lazen nog vlot, na het laatste derderangs sciencefiction verhaal was ik blij dat het boek uit was. Ander en beter nu. Dit was geen goed boek.
Absolute psychoanalytische chaos dit, vrij recente, 'Louter Anarchie' met absurde kortverhalen van Woody Allen. Sommigen moest is herlezen omdat ik niet meer wist wat ik aan het lezen was. Misschien ook iets te vlug willen lezen. Dit is zo'n boek waar je bij elk verhaal even moet blijven stilstaan. Allen neemt je mee in de meest absurde situaties en daarvoor moet je tijd nemen. Misschien is dit ook zo'n boek dat je met meerderen moet lezen en elke verhaal op zich analyseren. Een goed voornemen voor het nieuwe jaar om zo'n "boeken-lees-club" op te starten. Wie zin en goesting heeft weet mij te vinden. Een ouder boek van hem 'De boze tijden waarin wij leven' (ook met tal van kort verhalen) was sterker. Zijn laatste film 'blue jasmine' zal zeker voorkomen in mijn filmSPOT top tien voor 2013, deze 'louter Anarchie' zal je niet terugvinden in mijn boekenSPOT top tien.
Ideale opfrisser en ideaal om naast bed te leggen. Elke avond een andere opfrisser.
Liefst had ik het boek in één ruk willen uitlezen, maar daarvoor is het te dik en mijn partner wil af en toe ook nog eens een gesprek. Maar aan spanning geen gebrek in dit heerlijke, goedgeschreven boek. Sommige schrijvers blijven je bij. Een aantal jaren geleden had ik reeds zijn best-seller 'Het diner' aangekocht en wist toen reeds dat ik meer van hem wil lezen. Met een bepaalde scherpe humor weet hij perfect een spanning op te bouwen tussen verschillende mensen in vervelende situaties. Ook zo in deze fantastische 'Zomerhuis met zwembad'. Origineel beschreven vanuit het standpunt van de huisarts Marc Schlosser. Voor mij als "contextueel/systeem denker-en-doener" blijft deze "positief-wetenschappelijke-kijk op mensen" confronterend. In dit boek past het. Schitterend hoe je de visie van deze huisarts kan volgen. De medische scènes zijn heerlijk om te lezen. Bijvoorbeeld het effect van een duik in een koude zee met volle maag, de gerechten met gesmolten kaas kunnen in één keer stollen. De operatie aan zijn eigen ontstoken oog. Maar ook de hiv-besmetting die een homoseksuele komiek heeft opgelopen omdat hij niet naar de mondhygiënist is geweest en toch iemand in zijn mond heeft laten klaarkomen.
De omgang met zijn eigen dochter zal mij het langst bijblijven. Twee dochters in volle pubertijd. Meisjes die vrouwen worden. De verleiding met andere mannen en 'het voorval' op strand. Prachtig omschreven, spannend maar ook heel intiem en op het einde een verrassende wending. Sterk, heel sterk ! Absolute aanrader dit boek.
Sterk verhaal : 'Getrouwde, terminaal zieke, vrouw zoekt nieuwe vrouw/levensgezellin voor haar man, maar die nieuwe vrouw en haar man kennen elkaar reeds uit een overspelige relatie'
Volgens mij iets te conceptueel uitgewerkt (het verhaal met de kreeften en de schelpen) en het doet te veel denken aan een draaiboek voor een toneelscript. De schrijver heeft ook iets te veel zijn best gedaan om de cynische sfeer van bv. Grunberg te creëren maar is daar niet in gelukt.
Ik vond het geen goed boek.
Gisteren bijna uit mijn (De Singel) stoel gevallen met de ongelooflijk dynamische "What the body does not remember".
Het indrukwekkende debuut van Wim Vandekeybus en Ultima Vez uit 1987.
Nu, 26 jaar later en met een nieuwe sterke cast (prachtige dansers Ricardo Ambrozio, Damien Chapelle, Pavel Masek, Eddie oroyan, Maria Kolegova, Livia Balazova, Aymara Parola, Zebastian Mendez Marin, en Tanja Marin Friojosdottir)... maar even indrukwekkend, zo niet nog indrukwekkender in deze 'sobere-dans-tijd'.
De dansvoorstelling wordt uitgevoerd met live muziek van het Brussels hedendaags muziekensemble Ictus met de prachtige muziek van Thierry De Mey & Peter Vermeersch.
Wat een spektakel, wat een dynamiek, wat een emoties... lang geleden niet meer zo onder de indruk geweest.
Deze eenvoudige film over de gelukkig getrouwde politieman die tijdens zijn opleiding een andere politieman (Kay) tegenkomt, begint flauw en stereotiep maar na verloop van tijd begint het verhaal wat grauwer en rauwer te worden. Vooral het open einde is wel sterk. De verscheurende keuze van deze politieagent, die ondertussen ook nog eens vader wordt, is knap in beeld gebracht. Vandaag leest ik in de krant (De Morgen p. 13)het artikel over Wall Straattycoon Robert Wilson die honderden miljoenen uitgeeft en uiteindelijk uit het raam springt. De man scheidde veertig jaar geleden en maakte er geen geheim van dat hij homo was. 
