Ik had het even gehad met de boeken van Murakami. Een aantal jaren geleden was ik er wild van. Frisse Japanse verhalen over relaties, seks, vriendschappen en vooral samen leven. Maar na een aantal boeken had ik er genoeg van. Vorige zaterdag was ik in De Groene Waterman voor een boek-cadeau en lag deze kleurvolle Tsukuru te pronken. De kaft beet zo in mijn neus dat ik hem niet kon laten liggen. Via mijn schoonzus Ann, wist ik dat het een sterk verhaal was. En jawel, bijna in één ruk moeten uitlezen. Zalig ! Uiteindelijk een eenvoudig verhaal over vriendschap en hoe we met elkaar omgaan, maar Murakami is meester in het beschrijven van relaties, vriendschappen en seks. Zijn doordachte eenvoud maakt je zo nieuwsgierig dat je als lezer bijna niet kan stoppen met lezen. Het is een meeslepende roman. Helemaal op het einde reist Tsukuru naar Finland en ontmoet hij zijn oude vriendin. De plooien zijn gladgestreken en ze praten en praten met de eerlijkheid en mildheid van oude vrienden. Murakami schrijft ingetogen en concentreert zich op liefde en lust, vriendschap en eenzaamheid. En op de nostalgie, het terugblikken met de ogen van een ondertussen ander mens. Net daarom doet deze 'kleurloze Tsukuru Tzaki' regelmatig denken aan 'Norwegian Wood'. Absolute aanrader.
