"Gras groeit niet door eraan te trekken" Leuk om in een voorziening te werken waar ze kritisch en bewust wil blijven zoeken. Samen met een aantal collega's gaan we op zoek hoe 'Talenten' beter kunnen worden ingezet.
Op die manier kom ik in aanraking met dit boek van Luk Dewulf (pedagoog en adviseur bij Kessels & Smit, the learing Company). 'Radicaal kiezen voor waar je goed in bent, is de weg naar zelfrealisatie en authenticiteit.Het lijkt paradoxaal, maar door te gaan voor waar je echt goed in bent en het ontplooien van je uniek talent ga je steeds waardevoller worden voor je omgeving.' Het leest vlot, is duidelijk ... maar het vraagt naar meer. Ik hou jullie op de hoogte.
Laatste parel van Francois Ozon met Fabrice Luchini, Ernst Umhauer en Kristin Scott Thomasplus.
Ozon is en blijft de absolute TOP !
Wat een fantastische film ! Mooi verzorgde beelden (alleen al het begin is grandioos), prachtige muziek ... en dan dat senario ! Kom daar maar eens op, probeer dat maar eens te verfilmen. Ozon kan het.
Van begin tot eind is het niet alleen spannend, ook wel grappig en ongelooflijk boeiend. Met voldoende (maar ook niet te veel) 'gay' gevoeligheid erbij, en dit kan niet meer stuk ! = Absolute Aanrader !!!
In 'de Morgen' van vandaag (23 oktober) spreken ze over 'de nieuwe preutsheid ...' alsof we vroeger overal afbeeldingen zagen van naakte mannen ?
De tentoonstelling in het Weense Leopold Museum 'Nackte männer'(oktober 2012 tot januari 2013) is wel de moeite denk ik. Een overzicht dat diversiteit en verandering in de weergave van naakte mannen van 1800 tot heden toont. Doorgaans laat de kunst vrouwen in hun naaktheid zien. Voor de verandering zijn de mannen aan de beurt.
Buiten het museum protesteerden de Weners tegen de naaktheid. Frontale mannelijkheid op de 250 affiches voor de tentoonstelling moest verhuld worden met een balk. Het werk laat drie naakte Franse voetballers zien : Serge, Moussa en Robert. Ze verbeelden de etnische diversiteit binnen het Franse elftal.
Liefde gaat door de maag, maar wat als die liefde vertrekt ? Chong Chiwon's vriend (architect) heeft haar verlaten voor een (knappe jonge) vrouw die bij haar op kookcursus was. Chong's verdriet om haar verloren liefde is zo groot dat ze haar goedlopende kookschool sluit en teruggaat naar haar oude baan : kokkin in het Italiaanse restaurant Nove in Seoul...
Terwijl Chong nadenkt over ingrediënten, filosofeert over koken en eten, vertelt ze (spijtig genoeg) ook over haar oma.
Deze Koreaanse schrijfster Jo Kyung Ran is niet altijd even boeiend, maar je moet het boek helemaal uitlezen om haar verhaal/concept te begrijpen.
'De cementen tuin' van Ian McEwan sterk geschreven, vreemde grauwe sfeer.
Weer eens een bizar familieverhaal. Vader is al langer overleden ... moeder sterft in haar bed en de kinderen (twee jongens en twee meisjes) besluiten om moeder in de kelder te begraven in een bak vol met cement en voor de buitenwereld gewoon verder leven.
Je voelt de spanning tussen de kinderen.
Ik lees hem graag (zijn laatste boek Zaterdag staat op m'n boekenschap). De film was goed, het boek is beter ! Niet om vrolijk van te worden.
'Met oprechte deelneming' is voor mij een aangename kennismaking met de Deense schrijver Erling Jepsen. Het boek begint op het moment dat Allan het nieuws van zijn vaders overlijden te horen krijgt. Het telefoontje van zijn moeder die hem thuis uitnodigt, brengt een emotionele kettingreactie op gang. Tien jaar lang had hij ook van haar niets meer gehoord en dat neemt hij haar kwalijk. Het is voor mij allemaal zo herkenbaar : 'die moeilijke realtie met je ouders'. Een vader waar ik me geen beeld bij kan vormen en een moeder die zich geen houding weet aan te nemen ... of té veel positie inneemt. Hmmm... wat heb ik genoten van dit familieverhaal. Maar hier gaan ze verder...
Wanneer Allan tussen de paperassen van zijn vader een knipselmap vindt met krantenartikels en recensies van zijn toneelstukken, denkt hij dat zijn vader toch op een of andere manier trots moet geweest zijn op hem. (Vraag ik dat voor mezelf ook niet af ?) Maar als ik dan even verder lees dat moeder wijselijk verzwijgt dat haar man de knipsels bijhield als materieel bewijs van zijn zoons verraad, herken ik ook nu weer een bepaald 'vader-haat><liefde-beeld'.
Uiteindelijk ontwikkelt dit boek zich tot een spannende triller. Wat begint als een psychologisch familiedrama, draait uit op een regelreche farce. Een zoon die zijn vader haat, neemt het voor hem op na diens dood. Een moeder die heel haar leven lijdzaam heeft toegekeken op het misbruik van haar kinderen, wordt zelf beul. Een zus die als kind door haar vader werd bepoteld en met zware psychologische problemen kampt, tilt er allemaal niet zo zwaar aan. En een oudere broer die zich altijd afzijdig heeft gehouden, probeert krampachtig de onwelriekende potjes gedekt te houden.
Het leest allemaal heel vlot. Af en toe herken je zelf je eigen familie 'onduidelijkheden'.
Terwijl ik dit boek lees in de hoge Zwitserse bergen, begrijp ik terug waarom ik voor mijn job heb gekozen. Het blijft zo boeiend om te werken met verschillende familieverhalen/contexten.
Tof boek, af en toe zelfs grappig, spannend en vooral zeer herkenbaar in zijn absurde beschrijving van dit of 'het' gezin.
= Aanrader !
Op aanraden van m'n goede vriend Karel, dit boek meegenomen tijdens mijn week verse Zwitserse berglucht in een klein Alpendorpje Bienn.
In het tijdsverloop van één maand volgen we Fernand en Albert, een hoogbejaard homokoppel. Albert ligt in het ziekenhuis, in coma. Hij kan alleen nog met de lezer communiceren. Fernand moet het spoedige overlijden van zijn levenspartner onder ogen zien én de ingrijpende fout die hij veertig jaar eerde maakte : het geheim dat hij Albert nooit opbiechtte...
Niet echt een verhaal waar je vrolijk van wordt maar wel ijzersterk geschreven. Knap hoe deze jonge schrijver de relatie tussen deze twee mannen weergeeft. Een jonge schrijver om te volgen !
Gewoonlijk wil hij niet mee gaan naar de cinema, té veel volk, té veel gedoe... maar deze keer kon ik m'n man toch overtuigen om mee te genieten van Catherine Frot en Jean d' Ormesson in 'Les Saveurs du Palais'. Heerlijk, dit eenvoudige verhaal over Hortense Laborie, die tot haar grote verbazing wordt gekozen door de president van de Franse Republiek, als de verantwoordelijke voor zijn maaltijden in het élysée. Mooie eenvoudige zelfs ontroerende film ! = Aanrader !!!
Met Aaron Taylor-Johnson (die ik al leuk vond in "Kick-Ass"),
Taylor Kitsch en Blake Lively ... gelukkig ook nog met een voortreffelijke Johnn Travolta en een iets mindere Benicio Del Torro.
Deze film = Boerenbedrog !!!
Oliver Stone had het nog in zijn vingers toen hij 'Natural born Killers' maakte ... nu wil hij iets te graag Quentin Tarantino zijn.
Het verhaal trekt op niets, sommige acteurs spelen ronduit slecht. Tarantino slaagt er in om grof geweld te tonen met de nodige knipoog, niet zo in deze film. En dan dat verschrikkelijke einde ...
B O E B O E B O E !!!!
'Limonov' van Emmanuel Carrère "een klootzak en een held, een levende tegenstelling zoals je ze enkel in Rusland vindt en in emmanuel Carrères bekroonde schelmenroman".
Een vreemd boek. Straatboef in een onbetekende stad in Oekraïne, jonge god van de literaire underground in Moskou, clochard en hoer in New York, rebelse poëet in Parijs, verdwaasde soldaat in de Balkanoorlog, politiek gevangene en geweigerde presidentskanidaat ... er zijn weinig mensen die tegelijkertijd zo veel geweest zijn in de zucht van een leven. Eduward Limonov was en overleefde het allemaal.
Voor mij was het allemaal wat te veel van het goede. Ik kreeg de draad van het boek niet te pakken en blijf te veel achter met een gevoel van ongeloofwaardigheid. Niet mijn ding.
"Een ongewone familie" van Matt Haig was niet wat ik dacht te zijn. Het is wonderwel een vampierenroman... jawel... en een goeie ook.
Deze schrijver weet mij van het begin tot het einde te boeiën met een verhaal dat ik nooit spontaan zou uitkiezen. Zijn schrijfstijl is helder, hij sleept je mee in dit vreemde familieverhaal. 't was aangename vakantieliteratuur op het Grieks eiland Kos. Aanrader !!!
"
A Royal Affair" Deense film van Nikolaj Arcel met Alicia Vikander, Mads Mikkelsen en Mikkel Boe Fosgaard.
Caroline, princes van Wales werd op haar 15e uitgehuwelijkt aan Christian VII, koning van Denemarken. Vooral het begin doet af en toe denken aan Sofia Coppola's 'Marie-Antoinette'.
De Achttiende-eeuwse koning Christian VII kwam aan de macht toen hij amper zeventien jaar oud was. Hij regeerde een dikke veertig jaar over het Deense en Noorse grondgebied. De vorst was psychisch zwak.
A Royal affair heeft in het thuisland de nodige discussies veroorzaakt. De kinderlijke, opstandige aard van Christian was slechts een deel van de aanleiding. De biopic van Nikolaj Arcel richt zich voornamelijk op de geheime verhouding tussen Christians vrouw Caroline Mathilde en hofarts Johann Friedrich Struensee die zelfs tot buitenechtelijke kroost leidde.
Het is en blijft een brave kostuumfilm, maar wel één waar je graag naar kijkt met genoeg spanning en een eigen kijk op de Deense geschiedenis. Ik heb hem graag gezien. Aanrader !
'Prenez un conte, caressez-le, il deviendra merveilleux...'
(Lafforgue, 1995 p. 285)
Ik kan het niet beter verwoorden. Leuk informatief boekje. vlot geschreven en best wel bruikbaar.
Als lezer krijg je duidelijke tips waar en hoe je sprookjes kan inzetten voor therapie ... zelfs gezinstherapie (Greet Splingaer blijft hier voor mij een grote inspiratiebron).
Laat ik alvast even oefenen : m'n partner z'n favoriete sprookje is 'Blauwbaard' : "De jonge vrouw van Blauwbaard mag alle kamers van zijn kasteel bezoeken behalve één. Haar nieuwschierigheid kan ze niet bedwingen. In de verboden kamer vindt ze de lijken van haar voorgangsters".
Vaak wordt Blauwbaard voorgesteld als een beest. Soms wordt de jonge vrouw met de vinger gewezen, het is haar bemoeizucht, die haar leven in gevaar brengt. In dit sprookje is het ruimtelijk aspect van groot belang, de afgesloten kamer staat symbool voor geheimen en leugens die binnen elke relatie bestaan.
GRRRRONDA ... PB Gronda, auteur van "Kentucky, mijn land" ; "Onder vrienden" ; zijn column in Knack Focus of De Morgen en dus ook deze "Nemen wij dan samen afscheid in de liefde".
Ik herken de pen van onze nieuwe jonge 'Vlaamse' schrijvers : zenuwachtig, cynisch en zeker niet strak het verhaal vertellen en volgen. Zo ook dit boek. Onmogelijk om het in één ruk uit te lezen. Het gaat voor mij te veel van-de-hak-op-de-tak. Maar toch wil ik Max Eugène Venkenray volgen, hoe hij woont in hotel Splendid, hoe hij omgaat met zijn moeder, zijn vreemde oudere broer (Gertjan) die kunstzinnige experimenten met cavia's uitvoert, zijn vader die uit het raam valt ... maar vooral de manier hoe hij omgaat met het overlijden van zijn andere broer Roy.
Voor de liefhebbers toch een aanrader. Zelf ga ik Paul Baeten Gronda eerder volgen in zijn colmns dan een ander boek van hem lezen.
