Gisteren aan de lippen gehangen van Dr. Peter Jakob, Consultant Clinical Psychologist. Hij kwam een ganse dag praten vanuit : "Hearing the silent voices of distress. Reconciliation work and child focus in NVR". (Werken met gewelddadig en (zelf)destructief gedrag van kinderen en jongeren)
Deze man, met een hoog Woody Allen gehalte, kan het nogal uitleggen.
Boeiend om hem vanuit het 'Geweldloos verzet' (of NonViolent Resistance NVR) te horen praten en kaderen.
Peter Jakob is klinisch psycholoog en gezinstherapeut. Hij werkt zowel met kinderen als met volwassenen en gezinnen in ernstige traumatische, misbruik en mishandelingsituaties. Hij is ook bekend voor zijn bijdrage tot 'resource based trauma therapy'. Peter introduceerde Non Violent Resistance in Groot-Brittannië en is directeur van het NVR-opleidingscentrum, PartnerschipProject. Peter heeft verschillende publicaties over Non Violent Resitance op zijn naam en geeft workschops in England en daar buiten. Gisteren dus in Wilrijk.
Non Violent Resistance (NVR) krijgt steeds meer bekendheid. Het is een benadering waarin geweld of zelfdestructief gedrag van kinderen en jongeren het gezinsleven en de familierelaties domineren. De methodieken van 'geweldloos verzet' steunen ouders (en andere zorgfiguren) om hun gevoelens van hulpeloosheid te overwinnen en weer aanwezig te zijn in het leven van hun kinderen.
Net zoals andere jonge mensen hebben kinderen of jongeren met agressief gedrag behoefte aan ondersteuning. Helaas wordt de zorgdialoog tussen ouder, of opvoeder, of begeleider ... en kind vaak het zwijgen opgelegd door agressieve en kwetsende uitbarstingen. Vanuit zijn ervaring met mulitproblem families en pleegkinderen integreerde Peter Jakob het kindgericht werken met non violent resistance. Hij combineert daarmee een focus op ouders/opvoeders met een focus op het kind. Zijn benadering stimuleert een zorgende dialoog, waarmee ouders en andere betrokkenen zich opnieuw kunnen verbinden met het kind.
Tijdens de studiedag gisteren illustreerde Peter Jakob hoe ouders en relevante betrokkenen (weer) in beweging kunnen komen : van machteloosheid naar een positie waarin ze zich tegen geweld, destructiviteit en automutilatie kunnen verweren. Een positie die hen helpt om weer zorgend te zijn.
De studiedag was in organisatie van het Interactie - Academie.
Deze man blijf ik volgen. Als afsluiter één van zijn uitspraken : "People are not Nice !".
'The place beyond the pines' is een slechte film. (Met o.a. Ryan Gosling, Eva Mendes, Antony Pizza) Weer zo'n Amerikaans onrealistisch verhaal. En weer eens (knappe) Ryan Gosling in dezelfde rol als in Drive (maar dan nu op de moto). Van mij mag hij eens een andere rol spelen. Nee niet gaan zien.
Jean-Philippe Toussaint behoort tot de jonge auteurs die ook wel 'minimalisten' worden genoemd : dunne boekjes met minimale plot en een zeer verzorgde stijl, die meestal gaan over een dwalende en verdwaasde antieheld.
Ook 'De aarzeling' is geschreven rondom een minimaal gegeven. Een man is op vakantie in een kleine haven met zijn acht maanden oude zoontje. Hij heeft zich voorgenomen op bezoek te gaan bij bekenden, maar een aarzeling bevangt hem en hij stelt zijn bezoek voordurend uit.
Ik vind het geen gemakkelijk boek en zoals ik reeds in een eerder SPOT BLOG (25 dec 2012) schreef over 'la Vérité sur Marie' : ik ben er geen fan van.
"Van alle boeken die Toussaint heeft geschreven over niets, nietst het niets wel het meest in de aarzeling (vond ik op een boekblog van A.I.J. Van den Berg)"
Hieperdepiep ... m'n tweede sjaal is af ! Met dank aan de duidelijke filmpjes van You tube. Deze is speciaal gemaakt voor en wol gekozen door mijn man. Op naar het volgende breiwerk, onderstaande foto is m'n doel.
Dit boek, geschreven in 1911, is een overdaad aan woorden en adjectieven. Heerlijk om te verdwalen in deze woordenovervloed. Maar tevens niet gemakkelijk om bij de tekst te blijven en de beelden van Luchino Visconti's verfilming (1971)niet te veel te laten spreken.
Het verhaal van een eminent en pragmatisch kunstenaar, Gustav von Aschenbach, die in een opwelling afreist naar het door cholera geteisterde Venetië en daar verliefd wordt op een mooie jongen. Terwijl hij toegeeft aan steeds ongeremdere dromen wordt hij door de decacente en door ziekte bezwangerde Venetiaanse omgeving meegesleurd in de dood, hetgeen hij uiteindelijk aanvaardt als een romantisch noodlot. Blijft mooi.
Reeds in 1984 maakte Tim Burton een korte zwart/wit film, maar in 2012 maakt hij zelf een remake van zijn eigen geregiseerde film Frankenweenie. In tegenstellig tot de versie uit '84 is dit een heerlijke animatiefilm. Genoten van de vreemde personages en de fantasie van deze regisseur.
Ik geniet nog elke keer van Allen's films. Trage camerabeelden, rustige verhalenopbouw, heldere personages en een duidelijke boodschap. Nog altijd het concept van Woody en nog altijd werkt dit. Ik heb genoten van zijn eenvoudige 'To Rome With Love' met o.a. Alec Baldwin, Roberto Benigni, Penélope Cruz, Judy Davis, Jesse Elsenberg, Greta Gerwig en Ellen Page. Voor diegenen die dit nog weten te appreciëren.
Niet mijn eerste Murakami en zeker ook niet mijn laatste.
Het boek leest vlot maar altijd met genoeg diepgang.
Tokio bij nacht, de karakters in deze roman (een eerstejaarsstudente, een bonenstaak die trombone speelt, een vrouwelijke worstelkampioen, een Chinese prostituee, een sadistische kantoorwerker en een sinistere gangster op een moterfiets) deze zonderlinge figuren, komen elkaar op één nacht tegen. De grenzen tussen realiteit en droom. Een raadselachtig boek waarin het alledaagse bijna nog vreemder is dan het buitengewone. Weer een aanrader !
Mijn man droomt er van om zich voor een tijd, terug te trekken in de natuur en jezelf te herondekken. De laatste weken verschijnen tal van boeken op tafel en boekenplank. Boeken als 'Smalle paden' van Julia Blackburn of 'De oude wegen' van Robert Macfarlane worden door hem verslonden. Laatst kocht hij deze 'Zes maanden in de Siberische wouden' en ben daar zelf ook in begonnen. Reiziger-filosoof Tesson deed wat zijn hart hem ingaf : als kluizenaar aan het Bajkalmeer leven. Back to basics : Natuur, literatuur, wodka, de eenvoud van leven in het hier en nu. Het dichtsbijzijnde dorp is 150 kilometer verderop, 's winters vriest het er tot -30 °C en 's zomers lopen er beren rond. Het boek is eenvoudig geschreven en leest heel vlot.
Zes maanden brengt hij door in zijn hut van drie op drie aan de Kaap van de Ceders van het Noorden. Met een voorraad rijst, pasta en tabasco, sigaren en wodka en een kist met 60 boeken. Via zijn dagboek volg je deze Fransman, die daar midden in de natuur zijn goddelijke gang kon gaan, lezen, wandelen, genieten van de natuur, hout hakken ...
Maar de schrijver is duidelijk een filosoof en dat maakt juist de meerwaarde van dit eenvoudige verhaal. Ik blijf stil staan bij uitspraken over onze maatschappij, over de natuur, en het wezen van de mens ... en over eenzaamheid : "Er gaat niets boven eenzaamheid. Het enige wat nog aan mijn geluk ontbreekt, is iemand aan wie ik kan uitleggen hoe gelukkig ik ben."
Dit boek is een aanrader !
Tja, hoe moet ik het omschrijven ... een goed boek ? Het leest bijna zoals een 'stations roman', vlot en eenvoudig. Maar waarover gaat het hier... verdoken homoseksualiteit ? De verhalen in het boek zijn heel herkenbaar. Maar was dit de bedoeling van de schrijver ? Ik heb het wel graag gelezen. Deze wijsheid omschrijft zowat het gevoel van dit boek :
"Come smettere di farsi le seghe mentali e godersi la vita"
(Hoe met piekeren op te houden en van het leven te genieten)
Gisteren aan de lippen gehangen van Dr. Peter Jakob, Consultant Clinical Psychologist. Hij kwam een ganse dag praten vanuit : "Hearing the silent voices of distress. Reconciliation work and child focus in NVR". (Werken met gewelddadig en (zelf)destructief gedrag van kinderen en jongeren)
