vader en moeder

Mijn ouders,tachtig-plussers, maken een frontale botsing met hun wagen. Samen met mijn oudste broer tref ik hen aan op de spoed afdeling in het ziekenhuis. Ze komen er uiteindelijk nog goed van af met schaafwonden, een gebroken arm en gekneusde ribben. Gelukkig mogen ze mee naar huis. Moeder krijgt goede zorgen in het bejaardentehuis, waar ze reeds een aantal maanden verblijft, vader krijgt thuis zorg via het Wit-Geel-Kruis. Hoe onvoorspelbaar het leven soms kan zijn. Er is iets wezenlijks veranderd in de relatie met mijn ouders. Ook al had ik deze verstoorde relatie zijn plaats gegeven in mijn leven, toch had ik mij niet kunnen inbeelden wat er nu aan het gebeuren is. Afgelopen weekend ga ik op stap met mijn vader. We gaan samen winkelen en praten over het leven en zijn alledaagsheid. 's middags eet hij samen met mijn man een pizza en drinken we een glas wijn (wijn die ik mag halen in zijn wijnkelder). 

Moeder leeft intussen in haar wereld. Ze herkent ons al lang niet meer, maar ik voel dat ze tevreden is. Voor het eerst kan ik haar terug strelen en koesteren. Het geeft mij een fijn gevoel dat ik haar in deze laatste levensfase terug mag knuffelen en op een lieve manier afscheid kan nemen van haar.
IK had me dit nooit kunnen voorstellen, maar vreemd genoeg geniet ik van dit moment. Vader en moeder hebben op hun manier hun best willen doen, maar nu ze het 'moeten' loslaten kan ik eindelijk genieten van hen.