Een nieuwe start

Het is een bewogen ingrijpende week voor me geweest.
Veranderingen zijn realiteit geworden.
Een nieuwe stap is gezet.
Ik moest veel terug denken aan vroeger ... het maakt me weemoedig, maar niet ongelukkig.
Verandering is goed, ze is ook bewust genomen.
Nu ben ik in het avontuur gestapt, ik kan maar wil niet meer terug.
Weken en maanden probeer ik mijn hoofd zuiver te houden ... dat is me tot dusver gelukt.
Nu nog meer moet ik me vasthouden en verder werken aan die nieuwe focus, die nieuwe weg, dat nieuw geluk.

altijd geheel mijzelf

Het 'Gay pride weekend' zit er bijna op. Ik heb het aan me voorbij laten gaan. Ook al begrijp ik het belang van zo'n Pride heel goed, en heb ik best wel respect voor diegenen die er aan mee doen, het is niet mijn ding. Ik kan mezelf zijn in huis, in mijn omgeving, met vrienden, kennissen en collega's. Voor anderen is dit een privilege, voor mij is het een evidentie. Ik ben er fier op en gelukkig mee. Maar op mijn geheel eigen manier laat ik mijn geaardheid gelden. Geef ik me uit voor wie ik ben, ik hoef dit niet te verbergen, ik hoef mij hiervoor niet te schamen. Af en toe betrap ik wel eens een kennis of collega op een vreemde uitspraak. Dan besef ik hoe belangrijk het is en blijft om uit te komen voor die kleur die je past, maar ook uit leggen waarom. Dus morgen gewoon terug op werk, maar altijd en geheel mijzelf.

Judgments

show your smile

lachen, vriendelijk zijn, glimlachten ... het is zo eenvoudig, maar waarom doen we het niet meer ? Het doet me zo'n plezier om samen te leven met iemand die elke dag blij en vrolijk is. Het eerste wat ik te zien krijg bij het ontwaken is een glimlach. Positief in het leven staan is zo sterk en overweldigend. Het is zo krachtig en aanstekelijk. Ik wens het iedereen toe. Laat ons alvast beginnen met vandaag, nu ... glimlachen !!! Show your smile !!!

Afscheid van de Wetstraat 38

Stilaan begin ik afscheid te nemen van dit appartement. Ik heb hier graag gewoond, ik heb hier mooie herinneringen. Maar 2015 is het jaar van de verandering geworden. Een jaar van knopen doorhakken en beslissingen nemen. Nu is het zo ver om ook afscheid te nemen van dit mooie pand. We hebben hier goed gewoond, het is een leuke buurt. Maar binnen twee weken laat ik dit pand achter mij. Leg ik mijn focus en toekomst elders. Ik ben er klaar voor.

Vriendschap

Ik ben helemaal gek op dit Braziliaans leven. Focus staat op genieten, genieten van lekker eten, goed drinken, vrienden ontmoeten, lachen ... en heel veel lichaamswarmte. Vriendschap staat centraal, veel meer dan bij 'ons' Europeanen. Vrienden gaan voor, vrienden leg je in de watten. Ik wil deze attitude overnemen. Heb heel veel respect gekregen voor deze relationele verbondenheid.

De ouders van m'n petekind zitten wat in zak en as. De aankoop en verbouwing van hun nieuwe huis verloopt niet zoals verwacht. Intussen is zij hoogzwanger met nog vier weken te gaan. Er zit veel spanning op hun relatie en dat is zeer begrijpelijk. Momenteel verblijven ze hier, om het Techno geweld van Tomorrowland te ontvluchten. Ze genieten van de stad, het huis en het gezelschap. Het voelt warm aan om hier samen te leven. We zijn een klein gezin. Samen met mijn lief spreken we af om voor hen te zorgen. Het huis te delen met hen zolang ze dit wensen. Het voelt goed aan. Ik ben gelukkig.

Het huis is vol met vrienden, bekenden en nieuwe vrienden. Mijn leven heeft een wending genomen waar ik blij om ben. Ik heb geen spijt van het verleden. Dat was ook mooi, maar nu tijd voor verandering. Tijd voor een nieuw leven met nieuwe andere dynamiek.
Love it !

Eigen praktijk

Mijn praktijk is aardig aan het lopen. Het is me gelukt om mijn eigen specifiek doelpubliek te bereiken. Ondanks de moeilijke thema's en levensverhalen, zijn het die kleine dankwoorden, die kleinen vorderingen, die kleine veranderingen in het leven van mijn cliënten, die me spirit geven. Nog meer wil ik mijn eigen methodiek verder uit bouwen. Het werkt, dat is nu duidelijk. De tranen vanmorgen in mijn praktijk waren zo oprecht en sterk, maar vooral de manier waarop hij me dankt voor dit moment, doen me besluiten om nog veel verder en dieper te gaan. Dank je wel cliënten !

Warme Braziliaanse gloed.

Het leven gaat vooruit, maar deze blog ligt stil. Wat voordien een uitlaatklep was is nu eerder een rustmoment geworden. Face Book en Instagram hebben hun plaats genomen in snelle en blitse communicatie.

Deze blog blijft mijn virtueel moment om terug te komen naar mijn eigen wereld, een plek waar ik mezelf tot uiting kan laten komen. Deze lente en zomer waren seizoenen van verandering. Het was moeilijk om deze vast te leggen. Een stuk uit bezorgdheid en respect voor anderen, een ander stuk omdat ik het zelf niet meer kon volgen. Stilaan komen de puzzelstukken bijeen. Stilaan herpakt mijn leven zich. Met nieuwe perspectieven, met een volledig nieuwe dynamiek en met een warme Braziliaanse gloed. Veel plannen voor de volgende maanden. Plannen die me nieuwe energie en moed geven om er helemaal voor te gaan. Maar beginnen doe ik vandaag met mijn wekelijks bezoek aan mijn mama in het bejaardentehuis. Ook al beseft ze niet meer wie ik ben, ze lacht en is blij bezoek te krijgen. Voor het eerst in mijn leven heb ik ook échte communicatie met mijn vader. Een man die zich gans zijn leven heeft ingezet om te zorgen voor zijn gezin, maar daardoor altijd ver in het buitenland zat en afwezig voor vrouw en kinderen. Nu kunnen we praten over het leven en beslissingen die moeten genomen worden. Mijn vader geeft aan dat hij respect heeft voor mijn beslissingen en me hierin wil steunen en vertrouwen geven. En dat is een heel fijn gevoel.

Helderheid

Bijna begonnen aan de zesde maand van het jaar, jawel, halfweg. Ik mag zeggen dat het een turbulent voorjaar was. Alles helemaal ondersteboven. Momenten waar er beslist moest worden en knopen werden doorgehakt. Vooral veel momenten waar ik in vertwijfeling achter bleef, niet helemaal duidelijk of dit nu goed of slecht is.

Mezelf terug gaan opzoeken in bevestiging en erkenning door anderen. Heb die ook gekregen, op momenten iets te veel.

Tijdens een therapie sessie moest ik ,in een andere taal ,de uitspraak doen : 'kiezen is verliezen', een uitspraak die zeker ook voor mezelf moet gelden. keuzes maken, beslissingen nemen is niet gemakkelijk, wel noodzakelijk. Sommigen in mijn omgeving zijn gelukkig om mijn geluk, anderen worden geraakt door harde keuzes.

Er is terug rust gekomen in mijn leven, nog niet in mijn hoofd. De laatste maanden heb ik me gestort op m'n werk, alsmaar meer en langere dagen. Eigen praktijk verder uitbouwen, gezinstherapie verdubbelen en een nieuw project opgestart. Ik voel me leeg en opgebruikt. Heb dringend nood aan rust en afzondering. Daar is vakantie voor nodig. Na Barcelona, Boedapest en Hyères is het nu tijd voor absolute rust in Griekenland. Morgen vertrek ik voor een aantal dagen naar Athene, mijn lievelingsstad. Een vreemde drukke, groezelige warboel vol met indrukken. Nadien neem ik de boot in Pyréus richting Cycladen Eilanden. Daar wil ik tot absolute rust komen. Mijn brein even stopzetten / ademen / zwemmen / zonnen / slapen / yoga doen op strand / terug lezen / bijbabbelen met goede vriend ...

Ik wil die helderheid terug vinden om verder te gaan met dit vreemde leven vol verrassingen en veranderingen. Ik weet dat deze vakantie me daarbij gaat helpen. Op deze blog zeker een aantal indrukken.

Dans work shop Jan Martens

Het dansavontuur is achter de rug. Het was een unieke intieme ervaring. Het heeft me mijn grenzen durven verleggen, of dan misschien ook weer niet. Ik ben het wel gewoon om mijn vrienden en mensen in mijn directe omgeving aan te raken. Ik leg niet vlug een lichamelijke grens tussen die mensen waar ik persoonlijk mee omga. De dansvoorstelling met Jan Martens gaat daarover. In het tijdperk van Face Book delen we alles en niets met elkaar. Maar hoe zit dat in ons dagelijks bestaan ? Hoe gaan we om met elkaar ? Hoe dicht laten we de anderen toe ?
Twee weken lang hebben we rond deze thema's gewerkt. Uiteindelijk dan die voorstelling in het Stuk in Leuven, met de blind date. Best wel spannend en grensverleggend. Ik heb me helemaal gegeven voor dit project, lichamelijk en inhoudelijk. Voor het interview heb ik veel gesproken over mijn relatie met Geert. Deze voorstelling, dit project kwam op het juiste moment in mijn leven. Ik heb er een aantal zeer persoonlijke en intieme dingen kunnen insteken en verwerken. Het resultaat op het podium was daardoor sterk. Vandaag kwam ik in de stad nog iemand tegen die me over deze voorstelling aansprak. Het had hem aangegrepen, hij was er niet goed van.
Voor mij was dit een intiem emotioneel avontuur. Op het juiste moment, in de juiste verhouding. Dank Jan om me deze kans te geven.

O H M

Een bijzondere week met zoveel indrukken, emoties, nieuwe en opgefriste contacten, een ritme dat ik zelf niet meer kan volgen. Wat gebeurt er rondom mij... en met mij ? Of laat ik het gebeuren ? ...

De dansworkshop met Jan Martens hebben die emoties versterkt. Vrijdagavond zat ik, na een intensieve week, op m'n eentje in de wagen, te wenen, in een donkere ondergrondse parking. Emoties en indrukken die op me af komen en die binnendringen. Bekenden en onbekenden die me zeer persoonlijke feed back geven. Mensen die me van alles vertellen, over het verleden, maar vooral over wie ik nu ben. Wat ik met hen doe.
 
Plots sta ik anders in die wereld, kijk ik met andere ogen en hoor ik andere dingen. Ik zet mijn zintuigen open en laat het allemaal gebeuren, ik geniet optimaal.
Gans de week op de muziek van "Oscar and the wolf" en "Chrisine and the queens". Zelfs m'n vader neemt contact met me op, jaren geleden dat hij zelf het initiatief nam.

Ik wil verder gaan op dit elan. Al mag het wat trager gaan omdat ik dit ritme niet kan blijven volgen. Maar ik geniet en besef dat ik aan het leven ben. Dank ook aan al diegenen die me steunen, me liefhebben, me opvangen en koesteren.

Het komt binnen.

Lente

En plots is het lente ... maar ook lente in mijn leven.
Alles is blijkbaar nieuw of moet bekeken worden vanuit een nieuw standpunt. Ik heb de tijd niet om er bij stil te staan, of ik wil er de tijd niet voor maken. Enerzijds doet eenzaamheid deugd, anderzijds begin ik de warmte en genegenheid enorm te missen.

Marokko

Bijna elke vrijdagvoormiddag doe ik de telefoonpermanentie met H. mijn Marokkaanse collega. We doen dit al een aantal jaren en dat schept een band. Hoe langer hoe meer praten we over ons zelf en onze gevoelens. Ondanks een cultuurverschil en een andere geaardheid kunnen we elkaar vinden. H. is meer dan een gewone collega geworden. We maken samen veel fratsen, maar kunnen best wel diep gaan in het delen van gevoelens. Da's fijn en verrijkend. Hopelijk blijven we nog een tijd deze telefoonpermanentie doen.

Zon, zee en rust

Ik heb een enorme nood aan vakantie... vooral zon, zee en rust. De flauwe Belgische lentezon is nog niet straf genoeg. Plannen maken dus. Dit voorjaar wil ik zeker nog eens naar een Grieks eiland. Gisteren niet veel, of toch zeker onrustig geslapen. Het heeft gans de dag in mijn systeem gezeten. Ik voelde me flauw en zwak. Vanavond op tijd in bed en morgen weer nieuwe sterke man.

The Body

Twee maal per week trainen onder toezicht van m'n Personal Trainer, wekelijks anderhalf uur intensieve Yoga, regelmatig gaan zwemmen, elke dag op de fiets m'n huisbezoeken doen...
Het vraagt niet alleen veel energie, maar ook een enorme organisatie om dit alles rond te krijgen en te plannen. Maar vooral : Het voelt goed aan.

Natuurlijk doe ik dit niet enkel om gezond te blijven, functioneren in een strak lichaam voelt fijn aan. En jawel, uiterlijk is voor mij belangrijk. Ik heb dit zeker niet 'van-huize-uit' meegekregen. Eigenlijk was het vroeger net omgekeerd, het was niet belangrijk hoe je eruit zag, wat je aan had, zolang je maar hard werkte. Ik heb me altijd verzet tegen die gedachte. Een bepaald schoonheidsideaal nastreven is niet verkeerd en valt best wel te combineren met een strakke loopbaan.

Mijn ouders zijn nooit fier geweest op zichzelf, ze hebben nooit veel aandacht geschonken aan hun uiterlijk of kleding. Ik wel ! Reeds als puber was mijn uiterlijk heel belangrijk. Meerdermalen heb ik woorden gehad met mijn moeder omdat ik soms thuis kwam met een groen kapsel of rode broek. De spiegel is altijd een goede vriend van me geweest.

Uiteindelijk heb ik dit 'trots-gevoel' meegenomen. Fier zijn op jezelf, daar is niets mis mee. Het geeft je een bepaalde uitstraling en kracht waar ik in geloof.

Mijn man wordt gek van al die knappe, blote basten hier op mijn SPOTblog. Spijtig genoeg beleeft hij deze beelden als een vorm van concurrentie of tekort, maar dat zou hij helemaal niet hoeven te hebben. Het is toch fijn om naar mooie dingen te kijken, kunst, natuur, kleuren en ook mensen. Ook al zal ik op mijn leeftijd niet meer dat strakke lijf hebben, toch ben ik tevreden met wat ik nu heb en zeker ook met dat van mijn man.

Jean Philip en Karel

De laatste maanden is het snel aan het gaan. Er is zoveel aan het gebeuren, alles zit blijkbaar in een bepaalde stroomversnelling. Ik laat het gebeuren, het voelt goed aan. Ik voel een enorme gedrevenheid om dit aan te pakken en er nu ook écht voor te gaan.

Heeft dit met mijn leeftijd te maken ? Waarschijnlijk wel, het is zo'n gevoel dat ik het NU moet doen, NU moet aanpakken.
Vierentwintig uur is plots te weinig geworden. Dagen en weken vliegen voorbij en ik wil nog zo veel doen.
 
Maar al te goed is er het besef dat er keuzes moeten gemaakt worden. De laatste jaren heb ik een professionele weg gevonden die me helemaal ligt. Ik wil niet meedoen met die 'pensioen-angst'.  Zoals het nu vooruit gaat, zo wil ik wel blijven werken, met de focus op datgene waar ik voor wil gaan. Werken is dan geen ballast maar geeft energie.

Vanmorgen lag ik lekker lui in bed te genieten van het moment. Koffie in bed met de krant erbij... er is niets beter ! Maar ik lag ook te mijmeren. Ik merk dat ik binnen mijn gedrevenheid ook een aantal mensen mis. Jean Philip en Karel zijn bijzondere vrienden voor me. Ze kennen elkaar nauwelijks, maar mij kennen ze ruim twintig jaar. Ik weet dat ze me écht kennen en weet dat ik bij hen, mag zijn wie ik ben. Ben met hen op vakantie geweest, we hebben samen (veel) wijn gedronken en plezier gemaakt en hebben samen eenzelfde film- en boek smaak. Ik weet dat ze één van mijn SPOTblog volgers zijn en dat voelt warm en betrokken aan. Maar de laatste weken/maanden zie ik hen niet meer. De berichten die we elkaar sturen zijn niet meer voldoende om dat gemis op te vangen. Misschien laat ik dit gemis bewust gebeuren.  Vandaar uit, schieten we ofwel terug in actie ofwel net niet en laten we los. Met échte vrienden moet dat kunnen.

Op dit moment kom ik nieuwe mensen tegen, versterk ik andere vriendschappen of komen goede vrienden uit het verleden terug opdagen. Dat is fijn. Zo gaat dat met vriendschappen.

Ik ben erbij

Jawel, ze hebben voor me gekozen, ik ben erbij.

Het was lang geleden dat ik had deelgenomen aan een sollicitatie. Best wel leuk om jezelf nog eens te koop aan te bieden, om jezelf professioneel te profileren. Deze keer was het een interne sollicitatie, maar dat neemt niet weg dat het nog altijd spannend blijft.

De directie heeft mijn verhaal kunnen aanhoren en ze hebben uiteindelijk beslist om me mee te nemen in dit nieuwe verhaal. Begin maart starten we met een nieuw team. We zijn met vier, vooral jonge, frisse, gedreven dertigers, waarvan ik de oude grijze meerwaarde zal moeten worden. Het is een fijn vooruitzicht om mij weer onder te dompelen in dit nieuwe verhaal. Het is een project/model waar we 'therapeutisch' werken met kinderen waarvan hun ouders in een vechtscheiding zitten. Later zal ik meer schrijven over dit model. Twee collega's gaan de ouders begeleiden, samen met een andere collega ben ik de kindertherapeut. Er zal een grondige training en supervisie komen om ons dit Nederlands model eigen te maken. Maar vooral het uitzicht op een nieuw, fris team en een nieuw project geeft me weer die boost.

Naast dit nieuwe project blijf ik gezinstherapeut. Ook dit project zal de volgende maanden een uitbreiding krijgen. Daarnaast begeleid ik ook nog een aantal gezinnen vanuit een cultureel perspectief. Zo kom ik bij twee Roma gezinnen, die me elke keer weer confronteren met hun toch wel deprimerend mensbeeld. Op het einde van de dag/week voel ik dat die verhalen bij me binnen komen. Het doet me wat.  

Het is deze oefening die ik ga moeten maken, de combinatie van deze drie projecten binnen een voltijdse job. Een uitdaging !
Daarnaast begint mijn eigen praktijk goed te draaien. Ook die combinatie wil ik maken. Het gaat niet eenvoudig zijn en het zal vooral veel energie van me vragen. Het is nu net die energie die ik goed in het oog wil houden. Het is een kwestie van keuzes maken.
 
Mijn sessies met m'n personal trainer probeer ik uit te breiden naar twee maal per week. Daarnaast probeer ik elke morgen te gaan zwemmen, wekelijks een intensieve yoga les en vooral veel fietsen in de stad. Dit moet lukken om mij mentaal fris en in conditie te houden.

eigen praktijk

Ik ben zo ontzettend enthousiast en verheugd met de groei van mijn eigen praktijk. Alsmaar meer boeiende mensen die geloven in me, alsmaar meer boeiende verhalen om samen te zoeken naar een nieuwe heldere focus. Met dank ook aan al die lieve vrienden die aan me denken, doorverwijzen en me like'en. Van mij mag het beslist zo verder ontwikkelen.

Deze zomer ga ik me de tijd nemen om dit project te evalueren. Eventueel een heldere site maken met meer tekst en uitleg. Dan zal ik ook beslissen om al dan niet te minderen met mijn voltijds job als gezinstherapeut en meer tijd vrij maken voor eigen praktijk.
En natuurlijk goed mijn grenzen bewaken. Te veel is te veel, dat besef ik maar al te goed. Voorlopig energie genoeg om het aan te kunnen en te combineren. Morgen vertrek ik op mijn eentje naar Barcelona. Ook dat gaat belangrijk zijn : regelmatig er even uit stappen en enkel aan mezelf denken. Best wel spannend.

je nek durven uitsteken

Ik kan het niet laten om altijd maar weer uit te kijken naar nieuwe uitdagingen. Gisteren nog eens deelgenomen aan een sollicitatie/selectie voor een nieuw therapeutisch project. "kinderen uit de knel" Ook al gaat dit nieuw avontuur weer veel energie van me vragen, toch kan ik het niet laten om me te engageren. Het is zo'n gevoel dat het NU moet gebeuren. Nu moet ik durven mijn nek uitsteken en nieuwe projecten aangaan. Begin volgende week zal ik weten of men al dan niet voor me gekozen heeft. Ben benieuwd.

foert dag

Eindelijk de moed gehad om "foert" te zeggen. Dagen loop ik te vechten om mijn vermoeidheid aan te pakken en weerstand op te bouwen. Dat gaat natuurlijk niet door gewoon maar verder te doen. Na een zware doorslaggevende Yoga les gisterenavond, dan toch het lef gehad om mijn afspraken af te bellen en zalig in bed te blijven liggen. Heerlijk is dat, gewoon slapen, rusten, dromen, genieten, fantaseren en vooral terug op positieven komen. Mijn man heeft het in de gaten en legt me in de watten, ontbijt op bed, koffie en fruitsap in de namiddag en subiet een stevige steak. Ik laat het me overkomen en geniet ervan. Morgen kan ik er weer tegenaan, nu blijf ik lekker hangen in mijn "foert" dag.