In zijn tweede roman 'Donderhart' weet de Vlaamse schrijver, journalist en columnist Thomas Blondeau op ontnuchterende wijze het zwartgallige karakter van menselijke relaties weer te geven. Hij doet dat tegen de achtergrond van het Londen na de aanslagen van 7 juli 2005.
Ik vond het niet goed, maar ook niet slecht. Zo'n boek dat je uitleest en gauw weer aan een ander begint.
Twee dagen op de Hoge Veluwe in de Pipo wagen. Heerlijk ! De natuur is er prachtig en het Kröller-Müller Museum, gelegen in het Nationaaal Park De Hoge Veluwe te Otterlo,(ontworpen door de Belgische architect Henry Van de Velde) is het bezoek waard.
Eindelijk nog eens een zalig goedgeschreven boek deze 'Dopller' van de Noorse schrijver Erlend Loe.
Wanneer het hoofdpersonage valt met zijn fiets in het bos, ligt hij in het gras te mijmeren : 'eigenlijk is het hier wel fijn en rustig'. Doppler, houdt niet van mensen. 'Ik hou niet van wat ze doen, Niet van wat ze zijn. En niet van wat ze zeggen'.
Doppler gaat wonen in het bos. Hij schiet een eland, die moeder blijkt te zijn, en adopteert het elandkind dat achterblijft en noemt hem Bongo.
Hij sluit een deal met de eigenaar van een supermarkt om elandvlees tegen halfvolle melk te ruilen omdat hij absoluut niet buiten melk kan. Uiteindelijk komt zijn vrouw hem een aantal keer bezoeken, maar hij blijft in zijn bos.
Dit komische verhaal steekt de draak met niet alleen de moderne consumtiemaatschappij, maar ook met TV-programma's, goeroe's en alternatieve bewegingen die festivals organiseren. Het is niet zozeer een 'terug-naar-de-natuur' roman maar meer een 'weg-van-de-mens' verhaal. Het is bijna geschreven als een sprookje : simpel, rechttoe en rechtaan. En net als bij een sprookje heeft het een boodschap.
Heerlijk boek dat ik iedereen wil aanraden !
Sobere ingehouden dansvoorstelling van choreograaf/vriend Jan Martens en theatermaker Peter Seynaeve met Victor Caurdron en Steven Michel als dansers.
Gelukkig een voorstelling zonder woorden, maar wel met twee lichamen : een jongenslichaam en een mannenlichaam. Een dunne lijn over liefde&warmte / aantrekken&afstoten / macht&zwakte / man&jongen ... tussen twee generaties. De voorstelling heeft me emotioneel niet geraakt, maar dat is dan een compliment voor de choreograaf. Knap hoe hij het aandurfde om man en jongen, bijna naakt op het podium te zetten. "Jan goe bezig !" (lees ook rescenties in o.a. De Morgen / De Standaard / Knack ...)
Gisteren aan de lippen gehangen van Dr. Peter Jakob, Consultant Clinical Psychologist. Hij kwam een ganse dag praten vanuit : "Hearing the silent voices of distress. Reconciliation work and child focus in NVR". (Werken met gewelddadig en (zelf)destructief gedrag van kinderen en jongeren)
Deze man, met een hoog Woody Allen gehalte, kan het nogal uitleggen.
Boeiend om hem vanuit het 'Geweldloos verzet' (of NonViolent Resistance NVR) te horen praten en kaderen.
Peter Jakob is klinisch psycholoog en gezinstherapeut. Hij werkt zowel met kinderen als met volwassenen en gezinnen in ernstige traumatische, misbruik en mishandelingsituaties. Hij is ook bekend voor zijn bijdrage tot 'resource based trauma therapy'. Peter introduceerde Non Violent Resistance in Groot-Brittannië en is directeur van het NVR-opleidingscentrum, PartnerschipProject. Peter heeft verschillende publicaties over Non Violent Resitance op zijn naam en geeft workschops in England en daar buiten. Gisteren dus in Wilrijk.
Non Violent Resistance (NVR) krijgt steeds meer bekendheid. Het is een benadering waarin geweld of zelfdestructief gedrag van kinderen en jongeren het gezinsleven en de familierelaties domineren. De methodieken van 'geweldloos verzet' steunen ouders (en andere zorgfiguren) om hun gevoelens van hulpeloosheid te overwinnen en weer aanwezig te zijn in het leven van hun kinderen.
Net zoals andere jonge mensen hebben kinderen of jongeren met agressief gedrag behoefte aan ondersteuning. Helaas wordt de zorgdialoog tussen ouder, of opvoeder, of begeleider ... en kind vaak het zwijgen opgelegd door agressieve en kwetsende uitbarstingen. Vanuit zijn ervaring met mulitproblem families en pleegkinderen integreerde Peter Jakob het kindgericht werken met non violent resistance. Hij combineert daarmee een focus op ouders/opvoeders met een focus op het kind. Zijn benadering stimuleert een zorgende dialoog, waarmee ouders en andere betrokkenen zich opnieuw kunnen verbinden met het kind.
Tijdens de studiedag gisteren illustreerde Peter Jakob hoe ouders en relevante betrokkenen (weer) in beweging kunnen komen : van machteloosheid naar een positie waarin ze zich tegen geweld, destructiviteit en automutilatie kunnen verweren. Een positie die hen helpt om weer zorgend te zijn.
De studiedag was in organisatie van het Interactie - Academie.
Deze man blijf ik volgen. Als afsluiter één van zijn uitspraken : "People are not Nice !".
'The place beyond the pines' is een slechte film. (Met o.a. Ryan Gosling, Eva Mendes, Antony Pizza) Weer zo'n Amerikaans onrealistisch verhaal. En weer eens (knappe) Ryan Gosling in dezelfde rol als in Drive (maar dan nu op de moto). Van mij mag hij eens een andere rol spelen. Nee niet gaan zien.
Jean-Philippe Toussaint behoort tot de jonge auteurs die ook wel 'minimalisten' worden genoemd : dunne boekjes met minimale plot en een zeer verzorgde stijl, die meestal gaan over een dwalende en verdwaasde antieheld.
Ook 'De aarzeling' is geschreven rondom een minimaal gegeven. Een man is op vakantie in een kleine haven met zijn acht maanden oude zoontje. Hij heeft zich voorgenomen op bezoek te gaan bij bekenden, maar een aarzeling bevangt hem en hij stelt zijn bezoek voordurend uit.
Ik vind het geen gemakkelijk boek en zoals ik reeds in een eerder SPOT BLOG (25 dec 2012) schreef over 'la Vérité sur Marie' : ik ben er geen fan van.
"Van alle boeken die Toussaint heeft geschreven over niets, nietst het niets wel het meest in de aarzeling (vond ik op een boekblog van A.I.J. Van den Berg)"
Hieperdepiep ... m'n tweede sjaal is af ! Met dank aan de duidelijke filmpjes van You tube. Deze is speciaal gemaakt voor en wol gekozen door mijn man. Op naar het volgende breiwerk, onderstaande foto is m'n doel.
Dit boek, geschreven in 1911, is een overdaad aan woorden en adjectieven. Heerlijk om te verdwalen in deze woordenovervloed. Maar tevens niet gemakkelijk om bij de tekst te blijven en de beelden van Luchino Visconti's verfilming (1971)niet te veel te laten spreken.
Het verhaal van een eminent en pragmatisch kunstenaar, Gustav von Aschenbach, die in een opwelling afreist naar het door cholera geteisterde Venetië en daar verliefd wordt op een mooie jongen. Terwijl hij toegeeft aan steeds ongeremdere dromen wordt hij door de decacente en door ziekte bezwangerde Venetiaanse omgeving meegesleurd in de dood, hetgeen hij uiteindelijk aanvaardt als een romantisch noodlot. Blijft mooi.
Twee dagen op de Hoge Veluwe in de Pipo wagen. Heerlijk ! De natuur is er prachtig en het Kröller-Müller Museum, gelegen in het Nationaaal Park De Hoge Veluwe te Otterlo,(ontworpen door de Belgische architect Henry Van de Velde) is het bezoek waard.
