Het duurde even vooraleer ik in het verhaal kwam. Voorbij midden het boek zat ik helemaal in de sfeer van Sarah en haar ouders. 'Wij en ik' een familiekroniek over de levensloop van één gezin. Stefaan de succesvolle zakenman, Mieke (rijk, rechts en burgerlijk) en hun dochter Sarah. Soms lang uitgesponnen verhalen en misschien iets te dik boek. Af en toe moest ik denken aan 'Het Goddelijk Monster' van Tom Lanoye maar Saskia De Coster haalt net dat niveau niet. Al bij al heb ik het graag gelezen.
In zijn tweede roman 'Donderhart' weet de Vlaamse schrijver, journalist en columnist Thomas Blondeau op ontnuchterende wijze het zwartgallige karakter van menselijke relaties weer te geven. Hij doet dat tegen de achtergrond van het Londen na de aanslagen van 7 juli 2005.
Ik vond het niet goed, maar ook niet slecht. Zo'n boek dat je uitleest en gauw weer aan een ander begint.
Twee dagen op de Hoge Veluwe in de Pipo wagen. Heerlijk ! De natuur is er prachtig en het Kröller-Müller Museum, gelegen in het Nationaaal Park De Hoge Veluwe te Otterlo,(ontworpen door de Belgische architect Henry Van de Velde) is het bezoek waard.
Eindelijk nog eens een zalig goedgeschreven boek deze 'Dopller' van de Noorse schrijver Erlend Loe.
Wanneer het hoofdpersonage valt met zijn fiets in het bos, ligt hij in het gras te mijmeren : 'eigenlijk is het hier wel fijn en rustig'. Doppler, houdt niet van mensen. 'Ik hou niet van wat ze doen, Niet van wat ze zijn. En niet van wat ze zeggen'.
Doppler gaat wonen in het bos. Hij schiet een eland, die moeder blijkt te zijn, en adopteert het elandkind dat achterblijft en noemt hem Bongo.
Hij sluit een deal met de eigenaar van een supermarkt om elandvlees tegen halfvolle melk te ruilen omdat hij absoluut niet buiten melk kan. Uiteindelijk komt zijn vrouw hem een aantal keer bezoeken, maar hij blijft in zijn bos.
Dit komische verhaal steekt de draak met niet alleen de moderne consumtiemaatschappij, maar ook met TV-programma's, goeroe's en alternatieve bewegingen die festivals organiseren. Het is niet zozeer een 'terug-naar-de-natuur' roman maar meer een 'weg-van-de-mens' verhaal. Het is bijna geschreven als een sprookje : simpel, rechttoe en rechtaan. En net als bij een sprookje heeft het een boodschap.
Heerlijk boek dat ik iedereen wil aanraden !
Sobere ingehouden dansvoorstelling van choreograaf/vriend Jan Martens en theatermaker Peter Seynaeve met Victor Caurdron en Steven Michel als dansers.
Gelukkig een voorstelling zonder woorden, maar wel met twee lichamen : een jongenslichaam en een mannenlichaam. Een dunne lijn over liefde&warmte / aantrekken&afstoten / macht&zwakte / man&jongen ... tussen twee generaties. De voorstelling heeft me emotioneel niet geraakt, maar dat is dan een compliment voor de choreograaf. Knap hoe hij het aandurfde om man en jongen, bijna naakt op het podium te zetten. "Jan goe bezig !" (lees ook rescenties in o.a. De Morgen / De Standaard / Knack ...)
Gisteren aan de lippen gehangen van Dr. Peter Jakob, Consultant Clinical Psychologist. Hij kwam een ganse dag praten vanuit : "Hearing the silent voices of distress. Reconciliation work and child focus in NVR". (Werken met gewelddadig en (zelf)destructief gedrag van kinderen en jongeren)
Deze man, met een hoog Woody Allen gehalte, kan het nogal uitleggen.
Boeiend om hem vanuit het 'Geweldloos verzet' (of NonViolent Resistance NVR) te horen praten en kaderen.
Peter Jakob is klinisch psycholoog en gezinstherapeut. Hij werkt zowel met kinderen als met volwassenen en gezinnen in ernstige traumatische, misbruik en mishandelingsituaties. Hij is ook bekend voor zijn bijdrage tot 'resource based trauma therapy'. Peter introduceerde Non Violent Resistance in Groot-Brittannië en is directeur van het NVR-opleidingscentrum, PartnerschipProject. Peter heeft verschillende publicaties over Non Violent Resitance op zijn naam en geeft workschops in England en daar buiten. Gisteren dus in Wilrijk.
Non Violent Resistance (NVR) krijgt steeds meer bekendheid. Het is een benadering waarin geweld of zelfdestructief gedrag van kinderen en jongeren het gezinsleven en de familierelaties domineren. De methodieken van 'geweldloos verzet' steunen ouders (en andere zorgfiguren) om hun gevoelens van hulpeloosheid te overwinnen en weer aanwezig te zijn in het leven van hun kinderen.
Net zoals andere jonge mensen hebben kinderen of jongeren met agressief gedrag behoefte aan ondersteuning. Helaas wordt de zorgdialoog tussen ouder, of opvoeder, of begeleider ... en kind vaak het zwijgen opgelegd door agressieve en kwetsende uitbarstingen. Vanuit zijn ervaring met mulitproblem families en pleegkinderen integreerde Peter Jakob het kindgericht werken met non violent resistance. Hij combineert daarmee een focus op ouders/opvoeders met een focus op het kind. Zijn benadering stimuleert een zorgende dialoog, waarmee ouders en andere betrokkenen zich opnieuw kunnen verbinden met het kind.
Tijdens de studiedag gisteren illustreerde Peter Jakob hoe ouders en relevante betrokkenen (weer) in beweging kunnen komen : van machteloosheid naar een positie waarin ze zich tegen geweld, destructiviteit en automutilatie kunnen verweren. Een positie die hen helpt om weer zorgend te zijn.
De studiedag was in organisatie van het Interactie - Academie.
Deze man blijf ik volgen. Als afsluiter één van zijn uitspraken : "People are not Nice !".
'The place beyond the pines' is een slechte film. (Met o.a. Ryan Gosling, Eva Mendes, Antony Pizza) Weer zo'n Amerikaans onrealistisch verhaal. En weer eens (knappe) Ryan Gosling in dezelfde rol als in Drive (maar dan nu op de moto). Van mij mag hij eens een andere rol spelen. Nee niet gaan zien.
