Brei deel 3

Vandaag dan écht begonnen. Een nieuwe wereld gaat voor mij open in een leuk winkeltje in de Nationalestraat (danke Agnes voor de tip). Prachtige stoffen, knopen, draden ... maar vooral wol. Ik koop er drie bollen blauwe Malabrigo uit Uruguay (een vrouwen coöperatieve met enkel biologische producten). De lieve verkoopster geeft me voldoende raad maar kan me de nummer'8' breinaalden niet verkopen wegens niet meer voohanden. Dan maar naar de Veritas. Nog nooit binnen geweest in dit vrouwenparadijs. Mijn breinaalden gevonden en dan wachten in een enorme rij om te kunnen betalen. Vlug naar huis ... en nu al aardig op weg. De winter mag dan wel gedaan zijn, binnenkort is mijn eerste eigengemaakte sjaal een feit. Joepie ! Subiet vertrekken we voor een aantal dagen naar Oostduinkerke. Even uitblazen, veel slapen, koffie / wijn / boeken en natuurlijk "mijne brei" ! Tot binnenkort.  

't boerinneke

Heerlijk, 's morgens een boterham met choco. Mijn voorkeur gaat uit naar 't boerinneke. Zoveel beter dan Nutella en gemaakt in België (Sint-Amands). Begonnen als éénmansbedrijf in 1955 en nu overal verkrijgbaar. Het is hoog tijd om bewust te keizen voor eigen producten, zeker nu we weten hoe grote energieleveranciers, autobouwers en staalbedrijven met ons omgaan. Leuke tip om cadeau te doen voor buitenlandse vrienden en familie.  

'Django Unchained' by Quentin Tarantino

Tarantino's nieuwe hit 'Django Unchained' zit weer helemaal raak.
Ook nu weer de perfecte mix van ijzingwekkende spanning, je reinste gruwel, komische intermezzo's, spaghettiwestern en hetero macho-gedoe. Het is een film die lang duurt, maar geen moment verveelt. Je krijgt waar voor je geld en Tarantino weet hoe zijn publiek te verwennen. De soundtrack klopt helemaal. Ook al zijn 'western&cowboys' niet echt mijn ding, ik heb mij goed kunnen amuseren met deze film. Aanrader !

'Het contextuele denken' Marleen Heylen en Kris Janssens

Elke dag opnieuw (privé of professioneel) blijf ik een overtuigde denker en doener binnen het contextuele syteem. Ivan Boszormeyi-Nagy blijft hierin mijn grote voorbeeld. Een duidelijk boek om het veeleisende dagelijkse werk van deze gezinsbegeleider te ondersteunen is 'Het contextuele denken' van Marleen Heylen (psychologe, jeugdcriminologe en contextueel familietherapeute)  en Kris Janssens (contextueel familietherapeute).
In het tweede gedeelde beschrijven zij de ankers voor het methodisch denken : de meerzijdige partijdigheid als houding en het gebruik van het genogram als werksinstrument. Het is een handig, concreet en duidelijk boek. Een beetje mijn kleine bijbel.

"Paradies : Liebe" van Ulrich Seidl

Nog nooit 'eenzaamheid' zo duidelijk in beeld gezien. Eenzame gehandicapten, elk in hun botsauto (begin van de film), een eenzame opvoedster, Teresa (Margarete Tiesel, mag zij a.u.b. een Europese onderscheiding krijgen !) die eenzaam thuis komt, haar eenzame dochter op die typische jongerenkamer, de poes die eenzaam wordt afgezet bij die vreemde eenzame vrouw, het lege gesprek aldaar, de eenzame zwarte mannen op het strand in Kenia, die eenzame (dikke Duitse) vrouwen die op zoek zijn naar een sprankeltje geluk en vooral een stevige erectie, de eenzame barkeeper die niet kan/wil, de dochter die maar niet wil sms'en op Teresa haar verjaardag ... Het zal ook wel aan de koude 'Cartoons' gelegen hebben, maar ik voelde me op het einde van de film verkleumd.

Terwijl "Vers le sud" (van Laurent Cantet met Charlotte Rampling) (2005) een mooi, ietwat onrealischtisch romantisch verhaal was over het sekstoerisme van oudere vrouwen met zwarte mannen, is deze "Paradise liebe" totaal iets anders. Vergeet alle romantiek, dit is écht, maar ook meer dan een gewone reportage.  
Weer een ijzersterke film dus van deze Oostenrijkse regiseur Ulrich Seidl : "Paradise Liebe", het begin van een drieluik. "Paradies Glaube" (vrouw kastijdt zichzelf voor Jezus) en "Paradies Hoffnung" (Jong meisje gaat op dieetkamp) volgen nog. Deze regiseur kan beelden perfect omzetten in diepdroevige realistische beelden. Dit is nu de reden waarom ik zo graag naar de film ga, het is zoveel meer dan woorden, het is de sfeer, een gevoel en vertellen met beelden. Diezelfde sfeer voel in nu nog uit "Hundstage", film uit 2001. Voor mij is "Paradise liebe" een meesterwerk, ook al wil ik deze maar één keer zien. (blijf wel in de zaal zitten helemaal tot het einde, om nog een laatste optreden te krijgen van dit, toch wel zeer bijzondere bandje) Aanrader !  

Gezellig in huis

Günter Förg

'Mise en place' van Margot Vanderstraeten

Een onevenwichtig boek, het begint allemaal heel boeiend, maar na een tijd begint het verhaal (van de 'sterren' chef) zijn kracht te verliezen. Het misterieuse einde moest nu ook weer niet. Spijtig want sommige stukken waren best wel leuk beschreven. Uiteindelijk een tegenvaller.

'Koken voor starters' Ethelka Dexters, Miki Deurinck, Kristin Leybaert

Leuk kookboek met eerlijke eenvoudige recepten. Ideaal voor beginners zoals ik. Dit weekend reeds goed begonnen met Gevulde paprika en kruidige rijst en zondag Nasi Goreng.

Brei deel 1

... en ik ben duidelijk niet de eerste ... Dank aan Agnes voor geduld en goede uitleg ... eenmaal thuis ging het helemaal fout. 'k zal nog veel moeten oefenen vooraleer mijn eerste sjaal klaar is.
 

Kate Bush

Mijn kinderjaren waren leuk tot de pubertijd. Niet direct de beste periode van mijn leven. Wanneer ik me terugtrok op mijn kamer, tussen m'n eigen spullen en posters kon ik me verdrinken in de muziek en sfeer van Kate Bush. Ik had toen nog een kleine platendraaier. Muziek met enorm veel ruis, zoals ik me toen ook voelde. Het was me bij Catherine Bush (een kreeft geboren in '58) minder te doen om haar teksten, wel om de sfeer en mistiek rondom haar en haar muziek. Nu nog leg ik af en toe haar 'oude' platen op en kom direct in die bepaalde sfeer. Het duurde twaalf jaar vooraleer ze haar CD Aerial uitbracht. Weer direct raak. Vorig jaar kwam ze met haar laatste meesterwerk '50 words for snow'. Helemaal "La Bush", zonder toegevingen en zo typisch zichzelf. Een boeiende vrouw. Ik blijf genieten van haar sfeer en muziek, zoals vandaag. Danke Kate, my lionheart !

'Gangster Squad' van Ruben Fleischer

Jeeah, nog eens een echte gangsterfilm ! En nog een goeie ook. We zitten midden in de jaren 40 in Los Angeles. De Tweede Wereldoorlog is gewonnen en de economie zwengelt aan. Mickey Cohen (Sean Penn) schopt het tot plaatselijke Al Capone. De openingsscène zet metteen de toon, honden eten van de ingewanden van een man die uit elkaar gerukt is door twee auto's. Naast een schitterende Penn, zien we ook nog Joch Brolin, Nick Nolte en (m'n nieuwe held) Ryan Gosling aan het werk. Ik heb tot de laaste minuut genoten van deze Gangster Squad. Een echte mannenfilm.  

'Gölgesizler' Hasan Ali Toptas

De Turkse schrijver Hasan Ali Toptas werd in 1995 op slag beroemd met deze 'De schaduwlozen'. In deze magisch-realistische roman sligert Hasan Ali Toptas op meesterlijke wijze tussen droom en werkelijkheid, verleden en heden, traditie en moderniteit. Het leest niet gemakkelijk en je moet er goed je aandacht bij houden, maar het is wel een fasinerend boek. Het vreemde verhaal over de kapper die verdwijnt, nadien een mooi meisje dat verdwijnt, de kappersjongen die niet terug komt, de reeds ingezeepte klant die indut, het wilde paard dat een dorpeling vertrapt ... De Ik-persoon bekijkt dit gebeuren vanuit de meest verrassende invalshoeken.  Wie is wie ? Waar gebeurt het ? Door wiens ogen kijkt de lezer mee ? ... soms weet ik het ook niet meer, maar doorlezen blijft de boodschap.

'Twentieth Century Eightball' Daniel Clowes

Wat een vreemde, dolkomische, depressieve kleurrijke strip ... of hoe noem je dit ? Onmogelijk om in één ruk uit te lezen, daar geraak je niet door. Wel fantastisch grappig. De ene tekening al wat knapper dan de andere, maar al bij al een tof 'boekske'.

'Trafic' Jacques Tati

Altijd tof om nog eens een 'Tati' te bekijken. Hoewel zijn carrière ruim 50jaar duurde, maakte deze Franse filmacteur, komiek en -regisseur slechts 6 lange en 4 korte films. Mijn favorieten zijn :

• 'jour de fete' (1949)
• 'Les vacances de Monsieur Hulot' (1953)
• 'Playtime' (1967)

Tot mijn grote verrassing ontdekte ik deze 'Trafic' (1971). Niet zijn beste, maar blijft leuk en onderhoudend om terug te zien. Nadien volgde nog 'Parade' (1974).
Zalig hoe eenvoudig deze regiseur alles in beeld brengt. Zo modern ook.

"Dr. Jekyll & Mr. Hyde" van Robert Lous Stevenson

Genoten heb ik van dit fantastische verhaal uit 1886.
Robert Stevenson (1850-1894) kwam uit een respectabel calvinistisch milieu waar men hoge morele eisen aan zichzelf stelde. Zijn vader was een welgesteld architect en bouwer van vuurtorens. Stevenson was enig kind en werd vanwege zijn zwakke gezondheid in de watten gelegd. Hij was een magere, zieke man die zich buitenissig kleedde.
In de periode dat hij 'Jekyll en Hyde' schreef leed hij vreselijke pijn en gebruikte hij veel opium. Het is een huiveringswekkend verhaal geworden van een respectabele Dr. Jekyll en zijn duistere alter ego Mr. Hyde. Een schets van de verleiding van het kwaad en het verlangen vrij te zijn van sociale conventies.  
Heerlijk ouderwets geschreven, ik laat U even meegenieten : 'De stad lag verzonken onder de slaperig ronddrijvende mist en de lantaarns gloeiden daarin als karbonkels. Gedemt door het laaghandende wolkenfloers rolde het stadsverkeer dreunend voort door de grote aders met het geluid van een machtige storm...' Geeft toe, zalige literatuur.

'Le bruit des glacons' van Bertrand Blier

Deze wat vreemde, gitzwarte komedie van Bertrand Blier (Les Valseuses, Buffet froid) met de knappe Jean Dujardin ('The Artist') in de hoofdrol, begint stroef en ontgoochelt. Net wanneer ik wil beslissen om de DVD te stoppen, weet het verhaal mij toch enigsinds te pakken. 
"Charles, een schrijver die de Prix Goncourt (de meest prestigieuze Franse literatuurprijs) gewonnen heeft,is nu een schrijver op retour die verslaafd is aan alcohol. Zijn ochtendritueel wordt verstoord door een vreemde man die aanbelt en zich voorstelt als zijn kanker. Charles negeert aanvankelijk de aanwezigheid van de man, maar de kanker zet door en wordt uiteindelijk Charles zijn metgezel. Alleen hij en de personen die hem liefhebben kunnen de kanker zien ... "
Al bij al kan deze film me niet overtuigen en blijf ik op het einde emotioneel onbevredigd achter. Een échte Franse film.  

'Jay Byars' by Rick Day

'The best exotic Marigold Hotel' John Madden

Na al het feest- en familiegedoe is er geen betere manier om het jaar te starten : een stevige Yoga-les, een gezellige brunch met vrienden, een gezonde boswandeling en 's avonds deze heerlijke 'The best exotic Marigold Hotel' van John Madden ('Shakespeare in love').
Een heerlijk ontspannen film over leeftijd en relaties. Soms wat langdradig, maar al bij al een frisse film voor de eerste dagen van het jaar. 't is zo eens iets anders dan 'the sound of music'. 

Happy 2013