Vanavond kans op poollicht

'Des gens trés bien' Alexandre Jardin

Heel lang hadden de Fransen van zichzelf een beeld van een natie in verzet tegen de Duitse bezetter. In werkelijkheid ging het er heel anders aan toe. In deze roman vertelt Alexandre Jardin openhartig hoe zijn opa Jean Jardin destijds directeur was van het 'cabinet' van Pierre Laval, de hoogste ambtenaar van de regeringsleider (Vichy-regering) die tijdens de oorlogsjaren meewerkte aan de jacht op joden.

Omdat het in Frankrijk na de oorlog volstrekt normaal was om de jaren van de collaboratie te verzwijgen en omdat de Jardins een deftige familie waren, hield iedereen zijn lippen stijf op elkaar. Met dit boek maakt Alexandre Jardin na generaties zwijgen een einde aan deze geheimzinnigheid.

Het boek leest niet vlot of misschien heb ik genoeg 'oorlog' gelezen. Tijd voor iets anders nu.

Sergej POLOENIN

Eindelijk terug een opwindende balletdanser na Noerejev.
Vorig jaar nam deze Poloenin, amper 22jaar, afscheid van het ballet, nu weer terug... maar vorige week was hij weer verdwenen. Dinsdag dook de danser weer op in het Stanislavski. Zalig toch zo'n wispelturige kunstenaar. Zijn lichaam staat vol tatoes met niet altijd correct gespelde motto's. Hij experimenteerde met drugs en heeft blijkbaar impulsieve relaties met ballerina's. Van deze man gaan we nog meer horen, wees gerust.

'Two Mothers' van Anne Fontaine

De Luxemburgse regisseur Anne Fontaine, maakt van de korte novelle van Doris Lessing deze Two Mothers met o.a. Naomi Watts en Robin Wright. Het is veel meer dan twee knappe beach boys die seks hebben met elkaars moeders. Wat ik zo knap vind aan deze film is dat de regisseur zo netjes binnen de lijntjes blijft. Het is een échte film, m.a.w. je weet dat dit in het écht niet kan. Maar het thema zet je wel aan tot nadenken. Nadien op café nog lang zitten napraten over relaties en over wat kan en niet kan. Ondanks het vergezochte verhaal, een meer dan behoorlijke film. Ik wil hem U zeker aanraden. Trouwens naast de knappe surf-goden ook ongelooflijk inspirerende architectuur. Ik zou ook wel in die strandstoelen willen zitten met dat zicht op zee, moet heerlijk zijn.

kleurijke sponskes

kinderen opvoeden deel 2

Fantastisch toch het verhaal van Dimitri Bonticnck de vader van Jejoen. Hij is zelf naar Syrië getrokken om er zijn zoon, die anderhalve maand geleden naar daar trok als Jihadi, te zoeken en terug naar huis te nemen.

Vandaag in de Standaard (p 4&5) : "Hoe dichter ik bij hem ben, hoe meer ik hem mis. Ik kan niet wachten om hem te zien...".
Jongeren maken soms verkeerde beslissingen. Het is ontroerend hoe deze vader blijft geloven in zijn zoon. Ik duim vandaag mee voor hem. Hopelijk vinden ze elkaar.
Ik trek deze namiddag het bos in met vijf kleine kinderen uit het zelfde gezin. Ze wonen in het midden van een drukke winkelstraat en hebben geen tuin. In hun buurt is er niet veel groen te bekennen. Deze namiddag pik ik ze op, trek ermee naar 't bos en laat hen daar hun vrije gang gaan : rondlopen, roepen, tieren, in bomen klimmen, crossen, zingen, lachen ... wat hebben kinderen meer nodig. Hopelijk krijg ik hun ouders zo ver om dit ook eens te doen met hun kroost.

sexy man

dromen mag

kinderen opvoeden

Omdat het de verjaardag van Wouter is, wil Agnes hem in de watten leggen met een Welness weekend met alles erop en eraan. Klein detail, hun drie kinderen moeten nog opvang hebben. Ik ben één van die gelukkigen die een stuk pedagogisch toezicht mogen houden op die fijne kinderen van hen. Fantastisch toch hoe 'moderne' ouders nu ook eindelijk tijd durven maken voor zichzelf en elkaar tijdens zo'n moment even terug 'herontdekken'. Nog voor ik zaterdagmiddag toekom ligt hun zoon al in het ziekenhuis. Zo'n dingen gebeuren natuurlijk net op zo'n moment. Al bij al valt het allemaal goed mee. IK beleef een fijne namiddag met de kinderen en doe dingen die gezinsleden waarschijnlijk altijd doen : TV kijken, spelletjes spelen, buiten ravotten, de kippen en konijn verzorgen, samen eten, lachen, dansen, Yoga... Wanneer 's avonds de ouders thuis komen heb ik al spijt dat het gedaan is.
Vannacht ben ik gaan twijfelen... twijfelen aan m'n job. Waar ben ik in godsnaam mee bezig ? Gelukkig heb ik een aantal stevige adolecenten in begeleiding die ik stilaan kan aanspreken op hun eigen verantwoordelijkheid. Ook al kan ik niet anders om één jongere door te verwijzen naar de jeugdgevangenis om daar eerst af te kicken. IK hoop voor hem dat hij nadien terug wat perspectieven voor zichzelf kan vinden, op zijn ouders moet hij niet rekenen. Ik heb ook een aantal jonge ouders in begeleiding met nog zeer jonge kinderen. Na gisteren, besef ik dat ik heel ver ga in het positief herkaderen en kansen geven aan ouders. Verdienen kinderen niet meer ? Maar wat is het alternatief ? ... een plaatsing ? Soms ja, maar uiteindelijk neem je toch mee wat je aangereikt krijgt vanuit je eigen nest. Kijk maar naar jezelf !
Binnen een paar weken word ik (samen met mijn man) peter over het kindje van goede vrienden. Op één of andere manier kan ik mijn vadergevoelens dan toch kwijt. Maar opvoeden is niet mijn ding, ik zou er gek van worden, ik ben veel te veel bezig met mezelf. Opvoeden is jezelf helemaal geven. Het was een bijzonder leuke ervaring om zo'n middag mee te maken in het gezin van Wouter en Agnes. Respect voor hen en al die andere ouders. Ik hoop dat ze nog veel op welness weekend gaan. Voor de ouders die ik in begeleiding heb zal ik volgende weken welwat strenger zijn vrees ik.Kinderen hebben daar recht op.

 

Gabin by Sylvain Norget

kleurijke fiets

Hokusai in het Museum voor Japanse kunst

Vanmorgen op de radio en in de krant deze grootmeester van de Japanse prentkunst. 'Hokusai - Zichten op de Fujiberg en andere landschappen' in het Museum voor Japanse Kunst in laken van 27 maart tot 9 juni 2013 IK heb al metteen goesting om er naar toe te gaan.

Kleur

'De rouille et d' os' van Jacques Audiard

Eindelijk op DVD gezien, deze Frans-Belgische film 'De Rouille et d'os' van regisseur Jacques Audiard met o.a. Marion Cotillard en vooral onze eigen nationale dekhengst Matthias Schoenaerts.

De film is gebaseerd op het verhaal 'Rust and Bone' van de Canadese Schrijver Craig Davidson. Hij zou oorspronkelijk Un gout de rouille et d'os heten. De titel slaat op de smaak die men in de mond ervaart wanneer men een klap in het gezicht heeft gekregen.
Iets te nadrukkelijk is de regisseur bezig met het thema : "is het lijf een gevangenis of een instrument". Ik vraag me af of dit zo expliciet nodig was. In zijn voorgaande filmparels ('De battre mon coeur s'est arreté' en 'Un Porphète') was hij veel rauwer en toch ook subtieler.
Spijtig, maar dit is toch geen topper.

'Anna Karenina' by Joe Wright

Deze 'Anna Karenina' (Leo Tolstoj 1877)(met o.a. Keira Knightley, Jude Law en Aaron Johnson) speelt zich af in de high society van het 19e-eeuwse Rusland en verkent de mogelijkheid tot liefde die door het menselijk hart stroomt, van de passie tussen twee mensen die overspel plegen tot de band tussen een moeder en haar kinderen.
De film is een goed uitgewerkt concept, daar waar theater/opera overgaat in cinema. Het deed me soms denken aan de wervelende 'Moulin Rouge' (Baz Luhrmann), maar hier gaat het er allemaal wat minder wervelend aan toe. Wel mooi gedaan met al die decors, attributen en costuums. Knappe choreografie van onze eigen Sidi larbi Cherkaoui  (één van de acteurs hadden we nog te gast in onze vakantiewoning TOIT ).
Maar hoe mooi deze film ook was, hij heeft mij niet te pakken gekregen. Het verhaal is oudbollig en saai. Keira Knightley is goed in zure smoelen trekken maar na 'The black swan' heb ik het wel gehad met haar.

De jonge graaf Vronski (Aaron Johnson, hem ken ik nog van de heerlijk naive 'Kick-Ass' en de mindere 'Savages') was dan weer een aangename verschijning en een plezier om naar te kijken.