2015 : Never offline !

'Interstellar' Christoper Nolan

Behoorlijk onder de indruk van deze fantastische 'Interstellar'
(de Space Odyssey van 2014)
Deze SF (veel beter dan Gravity) met weeral een overtuigende Matthew McConaughey en ook Michael Caine, Casey Affleck, Anne Hathaway en de heerlijke Matt Damon in de rol van de slechterik.
Het blijft spijtig dat de Amerikanen er altijd zo'n melig verhaal aan willen plakken, want de ruimteavonturen en de nieuwe zwarte gaten die gevonden worden zijn fantastisch. Ongelooflijk spannende film, na drie uur was ik doodmoe.

Disco vacation

Voor mij starten er twee weken welverdiende vakantie. Veel plannen, maar "let's start with Disco" !

Le...

'De kunst van het heldere denken' Rolf Dobelli

'De kunst van het heldere denken',
(52 denkfouten die je betere aan andere kunt overlaten) is een fris boek.

Rolf Dobeli was CEO van diverse dochtermaatschappijen van Swiss Air en is uitgever van boeken over economie. Momenteel woont hij in Luzern en is schrijver van essays en romans.

Het boek is een samenbundeling van verhalen uit eigen handboek en columns uit De Frankfurter Allgemeine Zeitung en de Zwitserse SonntagsZeitung.  Geen uitleesboek, wel leuk om af en toe een hoofdstuk door te nemen. Heldere visie.

'De mythes van Geluk' Sonja Lyubomirsky

 Sonja Lyubomirsky is hoogleraar Psychologie aan de universiteit van Californië en doet al ruim twintig jaar onderzoek naar geluk, dus zal ik maar vertrouwen op die 'wetenschappelijke inzichten'.
Het boek heeft een duidelijke onderverdeling en onderzoekt de mythes van geluk op twee levensdomeinen : Relaties + Werk en geld.

Fris vond ik de passage over het bijhouden van een dagboek (p.72) :
'Ik raad je aan om een dagboek bij te houden van positieve en negatieve gebeurtenissen die tussen jou en je partner plaatsvinden. Bijvoorbeeld hoe vaak per week jullie ruzie maken, liefde tonen, dankbaarheid uiten, kritiek hebben, elkaar negeren... 
Bereken je goed-slecht-verhouding en neem je voor om de teller op te krikken en de noemer omlaag te brengen'

Een 'vrouwelijke' kijk en aanpak, maar het zou voor sommige koppels wel kunnen werken denk ik.

'Liefde aan het werk' Alfons Vansteenwegen

Tweede boek dat ik lees van deze psycholoog, psychotherapeut.
'Liefde is een werkwoord' (spelregels voor je relatie), is een klassieker geworden (SPOTblog 15 september 2013).

 'Liefde aan het werk' (voorbeelden uit de praktijk) is saaie voorgekauwde, voorspelbare, brave visie op relaties en huwelijk. Ik heb er niets van opgestoken.

Fris vond ik wel de 'Marriage Encounter' (p.56) waar koppels elkaar schrijven. "Na enig aandringen kon Ruth, Bert overtuigen om zich samen in te schrijven voor de cursus 'Marriage Encounter', een bekend programma waarin koppels onder andere leren om elkaar te schrijven. Bert was aanvankelijk nogal sceptisch : "we zien elkaar toch elke dag, waarom zouden we elkaar dan schrijven ? Is het niet genoeg dat we nu en dan met elkaar praten ?" . Meer dan tien jaar later schrijven de twee elkaar nog steeds elke dag om hun gevoelens beter verwoord te krijgen.

'IDA' Pawel Pawlikowski

IDA  de terechte winnaar op het 'European Film Award' festival.
Ik heb deze schitterende Poolse film gezien op één maart (SPOTblog 01-03-14). Mooie sterke film ook al viel de ouderwetse aanpak wat tegen. Het had eigentijdser gekund. IDA heeft heel wat prijzen gewonnen, spijtig voor die andere schitterende film : Winter Sleep. (SPOTblog 22 augustus).

Binnen twee weken mijn ultieme filmlijst voor 2014, IDA krijgt zeker een plaats in de top 10, maar zal niet op één staan.

Quintenssence Consulting

Sara Bosmans

December een maand van terugblikken.
(Binnenkort mijn boek- en film-SPOT-blog-lijst.

Afgelopen jaar heb ik Sara Bosmans leren kennen (Sara is klinisch psycholoog en gedragstherapeut). Het is een vrouw die een grote indruk en impact op me maakt. Deze tengere vrouw heeft op haar geheel eigen apathische manier nieuwe inzichten gegeven zowel privé als professioneel. De manier waarop ze me haar visie op het leven geeft sluit perfect aan op 'dit-moment-in-mijn-eigen-leven'.

Ik weet dat ze passioneel tango kan dansen, maar ze heeft me ook meegenomen op haar moeilijke beslissing om toch voor kinderen te kiezen en daardoor, met deze keuze, een aantal belangrijke andere dingen heeft moeten laten varen. Ik heb dit jaar verschillende opleiding kunnen volgen bij haar. (Momenteel volg ik de acht-weken opleiding bij Sara.) Doorheen die verschillende opleidingen blijft deze broze vrouw altijd zichzelf. Ondanks haar tengere lichaam, haar speciale manier van kleden, haar eigen apathische manier om haar theorie te verkondigen is dit voor mij de stevigste vrouw die ik heb mogen ontmoeten dit jaar. Ze heeft me nieuwe, bruikbare inzichten gegeven. Haar stijl, haar uitleg en zeker ook haar overtuiging hebben me ongelooflijk kunnen inspireren om er zelf iets mee aan te vangen.

Ik ben op een andere manier naar mensen gaan kijken, gaan luisteren. Gisteren nam ik deel aan een sterk gesprek met een aantal vrienden. Ik vond het bewonderenswaardig en moedig hoe de ene vriend de andere aansprak op zijn verantwoordelijkheid om zijn leven aan te pakken. Niet stagneren, maar in actie gaan, uit je comfortzone durven gaan. Ik hou van dit soort mensen. Mensen die praten vanuit een overtuiging en niet vertrekken vanuit een verbitterde mensvisie. Ik hoop nog meer van dit te mogen ontdekken in mijn omgeving. Ik heb precies een nieuwe bril gekregen.

Dank Sarah voor die nieuwe heldere kijk, zonder dat je het weet of beseft, geef je me steun en moed om verder te gaan, beslissingen te nemen en me hierbij goed te voelen. Ik wil meer van dit !

bos

H A R D

Het is een 'potentiele-titel-kanshebber' voor dat boek dat ik wil schrijven. Ik ga mezelf geen deadline opleggen, maar de volgende maanden moet dat boek vorm krijgen. Eerst de inhoud verder uitwerken. Reeds begonnen met een mind map, daar kan ik voorlopig mee verder.

H A R D ... het was even schrikken om dat te horen van mijn partner, de man die me intussen begrepen heeft. En jawel, ik ben H A R D !
 
Ik werk al jaren in de Z A C H T E  sector, was vroeger het knuffel kind, en ben nu nog steeds enorm emotioneel. Ik begin bijvoorbeeld al te huilen wanneer ik vanmorgen de krant lees over de begrafenis van Fabiola.
"Olé, Olé, ole-olé-olé, al Rocio yo quiro volver' het klonk bijna vrolijk, maar ook nostalgisch, als iets van lang geleden... "(het Spaanse koor uit Vilvoorde en de Spaanse nicht met castagnetten in de hand. De Standaard p. 9). Ontroerend toch !
Maar ik kan ook al beginnen huilen met 'Winter reise' van Schubert (door Thomas Kaufmann), of zelfs Roisin Murphy kan me tot huilen brengen.

Ik wil maar zeggen dat ik niet veel nodig heb om emotioneel los te barsten. En toch ben ik   H A R D  ! Misschien H A R D  geworden, wie zal het zeggen, al kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Misschien ben ik  H A R D  ter verdediging van mezelf tegen deze 'boze' wereld.

Nu ik de vijftig voorbij ben besef ik dat ik een duidelijk mensbeeld heb, mijn eigen visie op het leven, dit bestaan. Het is mijn houvast, mijn structuur. Collega's spreken vaak hun verwondering uit over duidelijke stellingen die ik inneem of uitspraken die ik ongeremd doe. Ze geven me terug dat dit mijn kracht is. Ze zeggen dit nodig te hebben om alert te blijven in hun job, in hun relatie tot collega's en zelfs in hun eigen leven.

Ook voor mijn man zal ik H A R D overkomen, dat besef ik nu pas. Ook al ben ik een emotioneel vat dat gauw gaat overlopen, toch ben ik geen vod. Ik weet waar ik naartoe wil. Ik probeer mijn duidelijke focus te leggen. Niet evident, zeker niet voor diegenen die met mij moeten samenleven, samenwerken of samen een pint gaan pakken.

Hopelijk ben ik  H A R D met een H A R T .

'in the mood for love" Wong Kar Wai

"I'm in the mood for love

 Simply because you're near me

 Funny, but when you're near me

 I'm in te mood for love..."

                Frank Sinatra

 

'The Hobbit : The Battle of the Five Armies' Peter Jackson

Het is fijn en belangrijk om goede vrienden te hebben. Vijftien jaar geleden, leer ik Karel kennen. In die tijd was hij mijn opdrachtgever. We ontmoeten elkaar naar aanleiding van een moeilijk dossier. Onze gesprekken gingen, gelukkig, verder dan enkel de opvolging van een sociaal dossier. Al vlug kwamen we bij een gezamenlijke interesse : Film. Een eerste afspraak was al vlug gemaakt en sindsdien gaan we, nu nog steeds, elke week samen naar de cinema. Elke woensdag sms'en we elkaar over de mogelijke filmkeuze. Die is meteen gemaakt. Alle genres komen aan bod.
Karel is verzot op ganse reeks van 'lord of the rings'. We hebben ze allemaal samen gezien. Over de 'the hobbit' reeks was ik minder enthousiast. Deel twee is Karel dan ook alleen gaan zien.

Deze week dus die sms van hem om naar deel drie te gaan kijken. Ik ben nog altijd minder enthousiast, maar deze toegeving wordt met plezier gemaakt. De film zelf was niet goed, maar dat geeft niet. Het was plezant om even in een fantasiewereld te stappen met elfen, dwergen en monsters. Mijn leven is momenteel al realistisch en confronterend genoeg, dus deze sprookjeswereld deed deugd.
Nadien op onze geheel eigen en bijzondere manier, laat Karel me praten. Hij kan enorm goed luisteren en dat heb ik momenteel nu net nodig. Hij kan luisteren zonder te oordelen of raad te geven, ik heb geen advies nodig, maar even alles eruit, doet deugd.  Merci Karel om naar mijn gezever te luisteren en er elke keer weer opnieuw te zijn, da's fijn. 'The Hobbit (deel drie) : The Battle of the five armies' wil ik wel gauw vergeten, want buiten die sprookjeswereld stelde het niet veel voor.

 Love the rabbit man.

ik ben een Egoïst

Een gans jaar lukt het me, om in relatie te blijven met m'n ouders / familie. Af en toe op bezoek, niet te veel, maar genoeg. Het kost me veel moeite, maar het lukt me.
Altijd dat gevoel hier niet bij te horen, niet op je plaats zijn. Jaren je best doen om 'het' uit te leggen, 'het' te verklaren. Gelukkig heb ik, na jaren moeite doen, ingezien om dit op te geven.
 
En elk jaar opnieuw kerst-familie-feest-kopen-gezelligheid's sfeer.
Kerstmis, letterlijk de geboorte van het kind Jezus, een heteroseksuele gebeurtenis. Ik heb hier niets mee te maken. Het zegt me niets. Niet alleen omdat ik atheist ben, maar ook omdat ik niet welkom ben in de Katholieke kerk, zowiezo in geen enkele kerk. (gelukkig is er nog het boeddhistisch denken om mijn gemoedsziel ergens tot rust te brengen)

Jarenlang heb ik kerstfeesten afgezworen tot grote spijt van mijn ouders. Ze hebben die spijt niet kunnen uitdrukken, wel hun bitterheid, hun boosheid, veel minder hun teleurstelling. Waarom vinden ze het niet fijn ?
Ouders worden ouder, lopen krommer, worden zieker en dementer. Mijn geweten wordt aangesproken, de druk wordt groter. Uiteindelijk dan toch beslist om aan deze opgepepte, valse gezelligheid deel te nemen.
Maar waarom ? Waarvoor ?

Na al die jaren van afwezigheid merk ik geen verandering. Het feest, de sfeer gaat door. De nepgezelligheid wordt verdergezet. Zinloze pakjes worden gekocht, nepvreugde kreten blijven klinken. De nieuwe generatie (klein)kinderen is nu ook aanwezig. Ze zullen dit waarschijnlijk ook opmerken, maar sluiten aan, ze doen mee. Hebben ze een alternatief ?

Eén, twee jaar heb ik dit volgehouden.
Nu kan ik niet meer.
Ik wil niet meer.
Ben blij met mijn beslissing om niet meer mee te doen.
Laat hun maar verder gaan. Het is "hun" waarde, niet die van mij.
Ik gun het hen oprecht, zoals ik hoop dat ze mijn visie ook begrijpen.
 
Nu komen andere vragen :
- wil ik zelf een kerstboom zetten ?
- wil ik thuis, in mijn huis, die sfeer oproepen ?

Meer dan eens noemde mijn moeder me een egoïst. En ze had gelijk.
Alleen heeft voor mij het egoïstisch denken een heel andere connotatie.