De Dageraadplaats

Borgerhout

 

Als iedereen zo'n grote bomen zou laten groeien, dan zou de stad er een stuk groener uit zien. Waarop wachten we. 't is bijna lente.  

letters

'De laatste liefde van mijn moeder' Dimitri Verhulst

Ik ben nooit een fan geweest, en zal ook nooit worden van deze schrijver Dimitri Verhulst. Dit zal zeker te maken hebben met zijn beschrijvingen over de rauwe menselijke relaties binnen familiale context. Die zijn zo herkenbaar vanuit mijn professioneel werken dat ik niet veel zin heb om ook in mijn vrije uren deze sfeer terug op te snuiven. De verdienste van deze schrijver is wel dat hij het zo vettig beschrijft dat het allemaal zeer grappig wordt.

'De laatste liefde van mijn moeder', is het verhaal van de gespannen driehoeksverhouding tussen de arbeidster Martine Withof, haar zoon Jimmy, een kind uit een vorig huwelijk, en haar nieuwe liefde Wannes Impens, een arbeider bij Volkswagen.

Verhulst verrast de lezer pas écht met het slothoofdstuk, waarin een hoogbejaarde Jimmy zich voorbereidt op de lang verwachte confrontatie met zijn stiefbroer, een ontmoeting die net niet wordt beschreven.  

"Rote Rosen, rote rosen, sind die ewigen Boten der Liebe..."
"Aber, leider, aber leider, ist auch nichts so vergänglich wie sie" Feddy Breck (p93-94)

Een boek voor de liefhebbers, niet echt voor mij.

'Children of God' Kareem Mortimer

Zwakke film geschreven en geregisseerd door de Bahamaanse filmmaker Kareem Mortimer met o.a. Sylvia Adams, Van Brown en Aijalon Coley

Het verhaal : "Op de Bahamas begint de zwarte macho Romeo een affaire met Johnny, een blanke fijngevoelige kunstenaar. Ze moeten hun relatie geheim houden want er wordt een agressieve, gewelddadige anti-homo campagne gevoerd door christelijke kerkleiders...".

De film hangt met haken en ogen aan elkaar, het verhaal rammelt en de acteurs spelen zeer ongeloofwaardig hun rol. Hier hadden ze iets anders van kunnen maken. Spijtig. Zeker geen aanrader.  

Ik koop er nooit kleren wegens te frivool, maar met dit grijze weer is het een plezier om je onder te dompelen in deze Spaanse vrolijkheid.

Astridplein Antwerpen

Het derde oog

 

De Woordnatie

 

Vandaag leuk koffie drinken met twee knappe copywriters,

Luc en Rob.

          Ik maak een link met De woordnatie.

Red Moustache

'De vrouw die de honden eten gat' Kristien Hemmerechts

De klinisch psycholoog en recensent Stijn Vanheule laat vandaag in 'De Morgen boeken' (p 7) geen spaander heel van deze roman. Hij bedenkt het boek zo maar even met een nulsterrenrecensie !  
"Ware het niet dat ik bij het lezen van 'De vrouw die de honden eten gaf' vooral werd overvallen door een gevoel van slaap."

en ook nog

"De schrijfster slaagt er niet in om van haar hoofdpersonage (de meest gehate vrouw van België) een mens te maken. Het boek biedt geen overtuigend portret maar leest daarentegen als een aaneenschakeling van platitudes."

maar helemaal goed :

"Gelukkig kunnen we binnen dit genre teruggrijpen naar betere werken zoals 'De maagd Marino' van Yves Petry die tonen dat het inderdaad anders kan."

Bardot / Godard / Contempt

Schattig

'Het behouden huis' Willem Frederik Hermans

Ik kan het niet laten om af en toe een klassieker mee te nemen. Zelf heb ik zijn 'donkere kamer van Damokles' in mijn boekenrek staan en weet dat dit een goed schrijver is. 
Deze novelle van Willem Frederik Hermans verteld met relatief weinig woorden, een groot en indrukwekkend verhaal : 'Een Nederlandse soldaat in een modderig niemandsland, neemt zijn intrek in een luxe villa. Niet veel later staat een Duitse officier voor de deur. Hij wil het huis confisqueren en ziet zijn vijand aan voor de rechtmatige eigenaar van het huis...'.

Helder beschreven, best wel spannend en met de super wrede hardheid van de tweede wereldoorlog. Het verhaal lezen duurt niet lang, het doorgronden kost meer tijd. Ik heb het boek gisteren uitgelezen, maar de beklemmende sfeer is blijven hangen. Toch zeker ook een aanrader.

OK