Anderlecht

'Standing male nude torso' by Andy Warhol

Citroen Dyane

'Tom a la ferme' Xavier Dolan

Het is inmiddels zijn vierde maar zeker niet zijn beste. Toch weet ik deze prent best te waarderen. Xavier "is" de film, hij regisseert, plakt en monteert en is gans de tijd in beeld, het stoort geen enkel moment. Deze 'Tom a la ferme' heeft een aantal sterke, spannende scenes maar ook een aantal minder geslaagde momenten. Het is een vreemde bizarre film met verschillende aspecten. Op het einde van deze film blijf je met een aantal vragen zitten en dat geeft niet, dat is niet belangrijk. De film moet het hebben van zijn sfeer. Ik hou van dit experiment, het onaffe maakt het juist goed. Zoals mijn trouwe SPOT blog lezers weten, zal dit zeker niet de laatste film zijn die ik van hem ga zien. Met deze prent toont hij aan dat hij nog moet groeien. IK weet dat deze regisseur ooit nog eens een klassieker gaat maken. Goe bezig en aanrader voor de échte filmliefhebbers.

Nek

'Gravity' Alfonso Cuaron

Dit is lachen met de filmliefhebbers ... Dit is geen film !
Waarschijnlijk mag je dit enkel zien op groot scherm ... en dan nog ... waar zit het verhaal ?
Ongeloofwaardig dat deze banale prent Oscars heeft gewonnen. Ik heb spijt dat ik hem dan toch gezien heb op DVD.

Gelukkig had ik ook nog 'Blue Jasmine' voorzien om de pijn wat te verzachten.
Ik kijk er nu al naar uit om deze week Xavier Dolan's 'Tom a la ferme' in de cinema te bewonderen, 'The eastern boys' staan ook nog op het programma.

En nu maar heel vlug deze draak 'Gravity' van Alfonso Curaron vergeten en bannen uit het geheugen.

'Ich und Kaminski' Daniel Kehlmann

Vanaf de eerste letter zit het hier helemaal raak. Schitterend werk, sterk geschreven en een fantastisch verhaal.

Kehlmann is geen onbekende, mijn eerste kennismaking en absolute ontdekking was 'Ruhm' . Een aantal fascinerende kortverhalen die ik in één ruk moest uitlezen. Het boek doorgegeven aan mijn man, die er ook meteen weg van was. Nadien naar de boekenwinkel op zoek naar ander werk van hem maar vreemd genoeg was er niets van hem voorhandig. Men kondigde toen wel zijn nieuw boek aan dat nog moest uitkomen. Vanaf het moment dat 'F' er was heb ik het direct gaan aankopen. In deze inspirerende roman vertelt de Duitse schrijver Daniel Kehlmann over vier levens, die van de schrijver Arthur Friedland en die van zijn drie zonen. Wederom een sterk verhaal dat enkel naar het einde toe wat minder was.

Nu in de BIB deze 'Ich und Kaminski' ontdekt en weer helemaal enthousiast. De roman is verteld vanuit de ik-persoon, de uiterst arrogante Sebastian Völkner, die overkomt als een onaangenaam persoon. Hij is van plan om de biografie te schrijven van een ooit bekende kunstenaar die nu vergeten lijkt te zijn. Manuel Kaminski was een tijdgenoot en bekende van kunstenaars als Matisse, Picasso en Oldenburg. Deze Kaminski is inmiddels bijna blind en leeft met zijn dochter teruggetrokken in een huis in de Alpen. Daarom veronderstelt Völkner dat Kaminski elk moment kan doodgaan en dat hij als eerste een klapper kan maken met Kaminski's biografie...
Maar het loopt anders dan verwacht...
Het verhaal is simpel verteld en zit razend knap en eenvoudig in elkaar. 'Ich und Kaminski' leest als een satirische thriller met heerlijke wendingen. Ik moest het in één ruk uitlezen. Aanrader !!!

The best spring ever !

'Hideous Kinky' Esther Freud

Ik had nog nooit een boek van Esther Freud gelezen. Esther, jawel de dochter van schilder Lucian Freud en achterkleindochter van psychoanalyticus Sigmund Freud.

In de BIB kwam ik haar debuutroman 'Hideous Kinky' (1991) tegen, het is me niet meegevallen. Blijkbaar schrijft ze veel over het thema ontheemding, het verlangen naar geborgenheid en het zoeken naar een vaderfiguur. In dit werk is dit zeer sterk aanwezig.

Een hippie-moeder gaat in de late jaren zestig met haar twee dochters vanuit Londen naar Marakech (in dit boek schrijft men het Marrakesj). Het verhaal is me al heel vlug gaan vervelen en brengt me niet veel bij. Ik vond het een wat saaie lege boel en zeker verouderde lectuur. Meteen nadien begonnen in Daniel Kehlmann en merk direct dat zijn schrijfstijl me veel beter ligt. Ester Freud not my kind of thing.

Happy Easter

Ik ben aan't sparen voor een snor, dit is het streefdoel

 

spooky

Anouk Aimee

Xavier Dolan

Vandaag in de krant (De Morgen) mijn absolute favoriet Xavier Dolan, 'Het wonderkind van de Canadese cinema, over "Tom a la ferme" en zijn boon voor Dries Van Noten'

"Als Homo leer je jezelf haten..."

Hij was mijn tweede blog bericht (regisseur / acteur die ik wil volgen). Nog maar 25jaar en reeds vijf films gemaakt waarvan ik zijn vorige drie (J'ai tué ma mère (2009) / Les amours imaginaires (2010) / Laurence Anyways (2012))gezien heb.
  
Ik was al helemaal weg van hem, nu nog veel meer. Karel is deze week op vakantie in Portugal, maar volgende week staat deze 'Tom a la ferme' zeker op ons programma. Intussen legt hij momenteel zijn laatste hand aan 'Mommy' dus we hebben weer leuke perspectieven.
 

'De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren' Haruki Murakami

Ik had het even gehad met de boeken van Murakami. Een aantal jaren geleden was ik er wild van. Frisse Japanse verhalen over relaties, seks, vriendschappen en vooral samen leven. Maar na een aantal boeken had ik er genoeg van. Vorige zaterdag was ik in De Groene Waterman voor een boek-cadeau en lag deze kleurvolle Tsukuru te pronken. De kaft beet zo in mijn neus dat ik hem niet kon laten liggen. Via mijn schoonzus Ann, wist ik dat het een sterk verhaal was. En jawel, bijna in één ruk moeten uitlezen. Zalig ! Uiteindelijk een eenvoudig verhaal over vriendschap en hoe we met elkaar omgaan, maar Murakami is meester in het beschrijven van relaties, vriendschappen en seks. Zijn doordachte eenvoud maakt je zo nieuwsgierig dat je als lezer bijna niet kan stoppen met lezen. Het is een meeslepende roman. Helemaal op het einde reist Tsukuru naar Finland en ontmoet hij zijn oude vriendin. De plooien zijn gladgestreken en ze praten en praten met de eerlijkheid en mildheid van oude vrienden. Murakami schrijft ingetogen en concentreert zich op liefde en lust, vriendschap en eenzaamheid. En op de nostalgie, het terugblikken met de ogen van een ondertussen ander mens. Net daarom doet deze 'kleurloze Tsukuru Tzaki' regelmatig denken aan 'Norwegian Wood'. Absolute aanrader.