the gainsbourg's at home

'Every day gets a little closer. A twice-told therapy' Irvin D. Yalom and Ginny Elkin

Een boek en vooral idee uit midden jaren zeventig. Het is het resultaat van een psychotherapie-experiment dat Yalom bedacht. Een heel eigenwijze manier van therapie geven, niet direct mijn stijl, maar wel een boeiend gegeven.
Ginny Elkin, een jonge getalenteerde schrijfster die wordt geplaagd door angsten, is al door verschillende psychiaters bestempeld als schizoïde als zij in behandeling komt bij Irvin Yalom. Die spreekt met haar af dat zij beiden, als onderdeel van de therapie, na elke sessie een verslag schrijven, met de bedoeling dat na verloop van een aantal maanden aan elkaar te laten lezen.
Dit boek is het resultaat van deze afspraak. Patiënt en psychiater beschrijven afwisselend hun ervaringen en gevoelens over het verloop van de therapie en hun therapeutische verhouding.

J O E H O E

'Intermezzo Italiano' Thomas Siffer

Het is één van mijn meest gelezen SPOTblog berichten : Zuid Italie ! Een volledig eigen interpretatie over Thomas Siffer zijn berichten in De Standaard en mijn eigen zus die gelukkig is in Calabrië. (een bericht van mei 2013) Nu dus het boek met de verzameling van al zijn publicaties uit De Standaard Magazine.

Een heerlijk boek, met eerlijke verhalen over niet zo'n gewone man in een bijzonder land met prachtige foto's. Zijn Intermezzo's tussen de verhalen zijn het sterkst. Ik neem er hier één integraal over, omdat het zo puur en duidelijk is :

"De hak van de laars maakt geen geluid. Of toch wel. Ze maakt een heleboel lawaai, als de hiel van een flamencodanser op een plankenvloer. Mijn dorpsgenoten maken immers graag een plankenvloer. Dan roepen hun handen mee. Maar hoe hoog de emoties ook oplaaien, als het over inhoud gaat fluistert de hak angstvallig stil. In deze stomme film ben ik de enige die naar tekst verlangt.

Ik heb een theorie. Hoe meer woorden mensen gebruiken, hoe minder ze zeggen. Hoe hoger het volume, hoe lager het niveau. Dingen die belangrijk zijn, worden spaarzaam gezegd. Een sterk verhaal heeft weinig lijnen nodig.

Hier in Zuid-Italië is het iets anders. De hak van de laars maakt geen geluid omdat ze zo veel stil wil houden. Ze schuifelt zorgvuldig rond om niets te verraden. Geen tak,tak,tak van duidelijke taal, maar het sluipende zwijgen van geheimen.
Mijn gehuchtgenoten denken na voor ze delen wat ze weten. Ze houden hun diepste mening voor zichzelf. Zwijgen is hun grootste goed. Ze zeggen het zelf : vertrouwen is voor dommeriken, vriendschap een illusie.

Ik ben van het Noorden. In een dialoog wil ik doorstappen via de kortste weg. mijn hielen mogen ketsen op kasseien. Maar in Zuid-Italië wachten mensen op het juiste moment om in een gesprek op reis te gaan. Ze doen alsof ze de weg niet vinden om je los te gooien.
Het is als het oud-Vlaamse verbond dat door de Kerk werd uitgebuit 'Daar moet ge niet over spreken', 'Zwijgt daar maar over'. Maar een kind stopt niet met huilen omdat iedereen zijn vingers in zijn oren stopt.
 
In elk corrupt systeem is stilte een kracht. Wie niets luidop zegt, zegt niets verkeerd. In zo'n wereld vertrouwt niemand een ander, dus deelt niemand wat hij weet. Want in formatie is macht en het beetje dat je bezit durf je niet uit handen te geven. Slechts zo blijft een malafide organisatie overeind. Omdat iedereen ervoer zwijgt. De geheimen die meegaan naar het graf, de strategische verstomming.
Zwijgkracht is een stevig cement. "

Uit 'Intermezzo Italiano' Thomas Siffer (p113 - 114)

A handsome man on my nice terras

fier op schilderwerken in eigen huis

'De Wonder BOX' Roman Krznaric

Deze 'verrassende geschiedenissen in levenskunst' beginnen lekker. Het boek leest vlot, geeft veel info en doet veel denken aan Alain De Botton. Maar eenmaal de helft voorbij begint dit alles toch wat te vervelen. Soms denk ik "wat heb ik nu gelezen ?" of "Waarover ben ik aan het lezen ?". Misschien te lang uitgesponnen of te veel informatie. Dit had korter en beknopter gemogen. Toch leuke literatuur. Eerder een boek om bij momenten vast te nemen en een hoofdstuk lezen dan helemaal aan één stuk uitlezen.

'Boyhood' Richard Linklater

In deze mooie, tedere en oprechte film van Richard Linklater zien we een Coltrane, in het begin amper zeven, voor de camera opgroeien.
Gespreid over 160 (soms) lange minuten volgen we de gezinssituatie van Mason.
Ook nu weer hebben ze Ethan Hawke kunnen inschakelen voor dit uniek project. Patrica Arquette speelt de zorgzame moeder met wisselende partners. Linklater ken ik vooral van de 'Before-trilogie', hier dezelfde opbouw met lange dialogen.
 
Het geheel is een typisch Amerikaans product en vandaar te ver weg van onze Belgische realiteit. Bijvoorbeeld de manier waarom moeder vertrekt naar een andere staat en haar kinderen dropt in een totaal vreemde school zou hier niet mogelijk zijn.
Veel jong volk in de zaal en da's toch bijzonder omdat dit een lange trage film is waar op zich niet veel spectaculairs in gebeurd. Ik heb hem graag gezien ook al vond ik de recensies in de pers  wat overroepen.

Alles is mogelijk

'Jeuk' Saskia De Coster

Vreemd maar fascinerend verhaal over de Bastaard Boris en zijn sprekende rat Rat, die vastbesloten is om kroonprins Carl (zijn halfbroer) het leven onmogelijk te maken. Een rattenplaag in het rijk en de onschuldige Ada komen onverwacht goed van pas in zijn meesterplan.  
Hedendaags sprookje, geschreven met veel fantasie, maar ook heel eigentijds, prikkelend en symbolisch sterk. Goed boek.

Het werk van mijn man, thuis bij goede vrienden

eigen werkruimte

buiten frieten bakken

'Under the skin' Jonathan Glazer

Onvergetelijke SF film met schitterende Scarlett Johansson.
Ik mag/kan niet veel vertellen over deze filmklassieker. Het gaat over een 'ding' dat een 'zij' wordt, een sexy alien die in de Schotse hoofdstad Glasgow neerstrijkt en daar lokale mannen verleidt om hen vervolgens met huid en haar te verslinden. Vaak wordt de vergelijking gemaakt met Stanleys Kubricks 'A space Odyssey' en da's terecht. Ga dit zien !!!

 

"this wallpaper is kiling me. One of us has to go" Oscar Wilde

             (His last words on his deathbed)