Het is één van mijn meest gelezen SPOTblog berichten : Zuid Italie ! Een volledig eigen interpretatie over Thomas Siffer zijn berichten in De Standaard en mijn eigen zus die gelukkig is in Calabrië. (een bericht van mei 2013) Nu dus het boek met de verzameling van al zijn publicaties uit De Standaard Magazine.
Een heerlijk boek, met eerlijke verhalen over niet zo'n gewone man in een bijzonder land met prachtige foto's. Zijn Intermezzo's tussen de verhalen zijn het sterkst. Ik neem er hier één integraal over, omdat het zo puur en duidelijk is :
"De hak van de laars maakt geen geluid. Of toch wel. Ze maakt een heleboel lawaai, als de hiel van een flamencodanser op een plankenvloer. Mijn dorpsgenoten maken immers graag een plankenvloer. Dan roepen hun handen mee. Maar hoe hoog de emoties ook oplaaien, als het over inhoud gaat fluistert de hak angstvallig stil. In deze stomme film ben ik de enige die naar tekst verlangt.
Ik heb een theorie. Hoe meer woorden mensen gebruiken, hoe minder ze zeggen. Hoe hoger het volume, hoe lager het niveau. Dingen die belangrijk zijn, worden spaarzaam gezegd. Een sterk verhaal heeft weinig lijnen nodig.
Hier in Zuid-Italië is het iets anders. De hak van de laars maakt geen geluid omdat ze zo veel stil wil houden. Ze schuifelt zorgvuldig rond om niets te verraden. Geen tak,tak,tak van duidelijke taal, maar het sluipende zwijgen van geheimen.
Mijn gehuchtgenoten denken na voor ze delen wat ze weten. Ze houden hun diepste mening voor zichzelf. Zwijgen is hun grootste goed. Ze zeggen het zelf : vertrouwen is voor dommeriken, vriendschap een illusie.
Ik ben van het Noorden. In een dialoog wil ik doorstappen via de kortste weg. mijn hielen mogen ketsen op kasseien. Maar in Zuid-Italië wachten mensen op het juiste moment om in een gesprek op reis te gaan. Ze doen alsof ze de weg niet vinden om je los te gooien.
Het is als het oud-Vlaamse verbond dat door de Kerk werd uitgebuit 'Daar moet ge niet over spreken', 'Zwijgt daar maar over'. Maar een kind stopt niet met huilen omdat iedereen zijn vingers in zijn oren stopt.
In elk corrupt systeem is stilte een kracht. Wie niets luidop zegt, zegt niets verkeerd. In zo'n wereld vertrouwt niemand een ander, dus deelt niemand wat hij weet. Want in formatie is macht en het beetje dat je bezit durf je niet uit handen te geven. Slechts zo blijft een malafide organisatie overeind. Omdat iedereen ervoer zwijgt. De geheimen die meegaan naar het graf, de strategische verstomming.
Zwijgkracht is een stevig cement. "
Uit 'Intermezzo Italiano' Thomas Siffer (p113 - 114)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten