Gisteren bijna uit mijn (De Singel) stoel gevallen met de ongelooflijk dynamische "What the body does not remember".
Het indrukwekkende debuut van Wim Vandekeybus en Ultima Vez uit 1987.
Nu, 26 jaar later en met een nieuwe sterke cast (prachtige dansers Ricardo Ambrozio, Damien Chapelle, Pavel Masek, Eddie oroyan, Maria Kolegova, Livia Balazova, Aymara Parola, Zebastian Mendez Marin, en Tanja Marin Friojosdottir)... maar even indrukwekkend, zo niet nog indrukwekkender in deze 'sobere-dans-tijd'.
De dansvoorstelling wordt uitgevoerd met live muziek van het Brussels hedendaags muziekensemble Ictus met de prachtige muziek van Thierry De Mey & Peter Vermeersch.
Wat een spektakel, wat een dynamiek, wat een emoties... lang geleden niet meer zo onder de indruk geweest.
Studeren lukte mij pas op latere leeftijd. Met heel veel moeite mijn middelbare studies kunnen beëindigen en de opstart Sociale Hogeschool was in het begin ook al niet direct een succes. Mijn ouders zullen zich hierover in die tijd zeker heel veel zorgen hebben gemaakt. Was ik toen niet zo opstandig en tegendraads geweest, had mijn vader, succesvol landbouwingenieur in het buitenland, voor mij een leuke job kunnen regelen in Griekenland.
Intussen dus een ander pad belopen. Maar Griekenland is aan mij blijven plakken. Als late teenager trok ik alleen met rug- en slaapzak met railpass, via Duitsland, toen nog Joegoslavië, op ontdekking naar de Griekse eilanden. Paros, Naxos, Corfu, Mykonos, Delos, Santorini en later ook Lesbos, Kos, Rhodos en Kreta. Ik ben er overal (soms meer dan één keer) geweest en hou er nog steeds warme herinneringen aan over. Ook de doortocht via de peloponnesos zal ik nooit vergeten. Wil ik zeker nog eens doen. Volgend jaar plan ik met mijn man opnieuw een lange vakantie op zo'n heerlijk Grieks eiland. Waar weten we nog niet, maar de zoektocht en het dromen kan beginnen. En jawel, vandaag dit heerlijke verrassingscadeau onder de kerstboom van jawel, diezelfde man.
In deze inspirerende roman "F" vertelt de Duitse schrijver Daniel Kehlmann over vier levens, die van de schrijver Arthur Friedland en die van zijn drie zonen, over een verdwijning en waanvoorstellingen.
Deze schrijver wist me al eerder te verrassen met 'Ruhm'. Nadien meteen beslist om zijn volgende aan te schaffen. Vandaar deze "F".
Ook nu weer komen de verhalen van de verschillende personages/broers terug. De katholieke priester die niet gelooft, een kunstenaar die profiteert van de hypes op de kunstmarkt, een financieel adviseur die er onderdoor gaat...
Kehlmann is sterk in stijl, de toon is prettig en ook heel literair, volgens mij zijn grote kwaliteit. Ik moest mijn aandacht er goed bijhouden en misschien iets te veel personages en situaties waardoor de kracht van het verhaal wat verloren gaat in taal.
Sterk zijn de gedachten die Kehlmann de lezer aanreikt : werkelijkheid >< fantasie / toevallige gelijkenissen / wat gebeurt er als je verstrikt raakt in waanvoorstellingen.
Grote vraag is waarvoor de letter "F" staat : familie, financiële crisis, of fatum ? Ik ben er zelf niet uit geraakt, maar ook dit is de bedoeling van de schrijver denk ik.
"F" is een adembenemend goed boek dat moeiteloos alle facetten van de verweven levens van een gezin beschrijft, alsmede de eeuwige stempel die ouders op hun kinderen achterlaten. Geen gemakkelijk boek, wel goed. Aanrader !
Het is een vervolgverhaal geworden. Elf jaar geleden aangenaam kennis gemaakt met de jonge frisse 'l' auberge espagnole'. Acht jaar geleden kwam het vervolg 'Les poupées russes' en nu is er dus de derde en laatste vervolgfilm van deze toffe bende vrienden(intussen veertigers).
'Casse-téte chinois' is een vrolijk opgewekt en open verhaal over deze Franse bende, maar het is vooral een goed gemaakte, moderne, hippe film.
Spijtig dat het verhaal niet beklijvend is, waardoor het ook niet blijft hangen. Leuke film net voor de zeemzoete kerstperiode.
Sterke collum van Michiel Vanackere (woordvoerder van Wel Jong Niet Hetero vzw) (De Morgen 12 december P.10 OPINIE)
"Het is nergens zo makkelijk om je als homo te verstoppen dan tussen een hoopje voetballers ..."
" Vooral het douchen met een homo lijkt een probleem. Wat moeten die mannen zichzelf toch graag zien, denkende dat elke homoman hen zomaar wil bespringen..."
