laatste dag van dit boeiende jaar ...

'SPOT'-film 2012 : 'Weekend' by Andrew Haigh

'SPOT' film 2012

Ook dit jaar weer genoten van een goed film-jaar. Naar goede traditie, op het einde van het jaar, maak ik hier mijn persoonlijke film-top-tien van 2012 :

1. "Weekend" van Andrew Haigh
2. "Tinker, Tailor, soldier, Spy" van Tomas Alfredson
3. "Argo" van Ben Affleck
4. "Dans la maison" van Francois Ozon
5. "Shame" van Steve Mcqueen
6. "Beast of the Southern wild" van Benh Zeitlin
7. "Cloclo" van Florent Emilio Sin
8. "Life of Pi" van Ang Lee
9. "Killing them softly" van Andrew Dominik
10. "Laurence Anyways" van Xavier Dolan

Maar ik heb zeker ook genoten van : 'The Angels Share' van Ken Loach / 'A perdre la raison' van Joachim Lafosse / 'a royal affair' van Nikolaj Arcel / 'Skyfall' van Sam Mendes / 'Under the Hawthorne tree' van Yimou Zhang / 'Haywire' Steve Soderbergh / 'Love is all you need' van Susanne Bier / 'The hobbit' van Peter Jackson / 'Les saveurs du Palais' van Christian Vincent


En natuurlijk is er ook nog de rubriek : "Had-ik-beter-niet-gezien"
Komen daarvoor zeker in aanmerking dit jaar : "Albert Nobbs" / "Mixed Kebab" / "Twixt" / "Savages" / "Magic Mike" ... vergeet deze

'Inferno' van August Strindberg

Niet gemakkelijk, dit boek uit 1897 van August Strindberg.
Na het vastlopen van zijn tweede huwelijk vestigt Strindberg zich, in alle opzichten bankroet, in Parijs, waar hij zich op natuurwetenschappelijke experimenten stort. Hij keert zich tijdelijk af van de literatuur, die hem, behalve roem, veel teleurstellingen en zelfs een proces wegens godlastering had gebracht. Dit boek is geen fictie maar een autobiografisch geschrift. Het boek doet indringend verslag van de verschikkelijke 'infernocrisis' die Strindberg in Parijs in de jaren 1894-1896 doormaakte. Vervolgingswaanzin, angstaanvallen, zelfmoord- en vluchtgedachten wisselen elkaar af.
Op de flap staat dat deze Inferno een van de meest persoonlijke egodocumenten uit de wereldliteratuur is.  Ik blijf wat zitten met een verweesde indruk, maar ben toch blij dat ik dit vreemde boek heb gelezen. Het past wel binnen deze sfeer van eindejaar.

'Life of Pi' van Ang Lee

Ang Lee, is er na 'Crouching Tiger, Hidden Dragon' en vooral de ontroerende 'Brokeback Mountain', met 'Life of Pi' helemaal terug. Deze keer met een fantastische fabel. Het is de verfilming van het beroemde boek van Yann Martel. Dit boek is één lange monoloog van een schipbreukeling (Pi) die 227 dagen ronddobberde op zee. En toch heeft Ang lee er iets ongeloofelijks van gemaakt.
Pi, die opgroeit in India, moet gedwongen afscheid nemen van zijn idyllische jeugd. Zijn vader, eigenaar van een dierentuin, besluit te emigreren naar Canada. Tijdens de overtocht worden alle dieren in grote kooien meegenomen op het schip. Wanneer een verwoestende storm toeslaat, kan alleen Pi zich redden in een sloep met een gewonde zebra, een orang-oetan, een hyena en een Bengaalse tijger (Richard Parker). In die microkosmos heerst aanvankelijk de wet van de sterkste. Het duurt niet lang of de hyena valt de zebra aan. Maar natuurlijk is het de tijger die alle andere dieren zal oppeuzelen. De enige prooi die overblijft is Pi. Deze tijger wordt een metafoor, die de kijker zelf kan invullen. Voor Yann Martel heeft de tijger een spirituele dimensie en belichaamt hij de helende, letterlijk levensnoodzakelijke kracht van God.
'Dit is een verhaal dat je zal doen geloven in God'.
Het is een fantastische sprookjesfilm die je even de realiteit van het leven doet vergeten. Misschien dan toch maar in 3-D versie gaan zien met al die beestjes. 

tijd om naar 't bos te gaan

Kerstcadeau

Altijd leuk om een goede boekentip te krijgen. Dank aan Jean Philip , zo heeft mijn schoonmoeder gisteren "Canada" van Richard Ford gekregen. Heeft zij voor zichzelf Henning Mankell  (onder het moto '= altijd goed') mogen vragen en heb ik (eindelijk) 'Congo' van David Van Reybrouck gekregen (zal later zeker nog een blog over volgen)

'La vérité sur Marie' Jean-Philippe Toussaint

'De waarheid omtrent Marie' is een behoorlijk saai boek van de Brusselse schrijver Jean-Philippe Tousaint (1957). Op de boekenflap staat dat hij één van de populairste schrijvers van Europa is. Ik ben geen fan van hem. Lang uitgesponnen oninteressant beschreven situaties waar ik als lezer niets aan heb. Waar is de actie ? Waar is het verhaal gebleven ?  Het boeide me niet. Ik was blij dat het (gelukkig korte verhaal) uit was. Mijn eerste en meteen ook laatste kennismaking met deze schrijver.

'Bright serendipity' Geert Verbruggen

Sportmannen !

"Beasts of the Southern Wild" van Benh Zeitlin

Het was gisteren een sombere grijze regendag. Ik moest er gans de dag met de fiets door van de ene kant van de stad naar de andere. Berichten over het einde van de wereld leken plots zeer realistisch. Uitgeput en kletsnat kom ik uiteindelijk 's avonds toe in de cinema voor mijn wekelijkse film-afspraak met Karel. Uitgerekend op zo'n dag ga ik kijken naar deze bijzondere "Beast of the Soutern Wild" van debutant Beth Zeitlin met fantastische non acteurs in de hoofdrol (o.a. Quvenzhané Wallis, Dwight Henry en Levy Easterly). Het verhaal speelt zich ergens af in een vreselijk somber moerasgebied in Louisiana. Het begint als een 'ver-van-mijn-bed-show'. Het lijkt allemaal zeer onrealistisch (alhoewel ik soms moest denken aan die mensen die niet wegwillen uit Doel). Maar dan kom je stilletjes in het verhaal. Het verhaal van een hedendaagse "Pipi Langkous", Hush Puppy. (Om een hush puppy te maken vermeng je maïzena, soda, bloem, bakpoeder en zout met uien, een ei en wat karnemelk. Vervolgens bak je het mengsel in een diepe pan tot het een goudkleurig korstje krijgt. Deze hush puppy uit het Amerikaase Zuiden werd oorspronkelijk bedacht als eten om hongerige honden stil te houden tijdens de jacht. Later werd de hush puppy door iedereen gegeten.) Hush puppy, een zesjarig meisje dat samenleeft met haar vreselijke vader. Maar wel een man met goede intenties, hij kan gewoon niet beter. Wat een fantastisch mooi ontroerend verhaal over liefde, overleven, natuur en kiezen voor het leven. Een hedendaags sprookje ! Zelfs de 'Beasts' maken het geheel zalig surialistisch.

's avonds kom ik thuis en zie ik op Canvas ('De uil van Athena') een bizare documentaire 'Wojtek, the bear that went to war' over een beer die tijdens de tweede wereldoorlog, samen met Poolse militairen optrekt en aanvaard wordt in hun groep.
Het was gewoon een vreemde dag, met vreemde verhalen !        Vandaag gelukkig terug een streepje zon, oefie !

'Le miroir égaré' Francoise Sagan

Francoise Sagan (1935) veroverde op haar negentiende de wereld met 'Bonjour tristesse'. Sinds dat overrompelende debuut vergastte de Franse schrijfster, die de existentialistische levensvisie binnen ieders bereik bracht, haar lezers op talloze romans. Ik heb er al veel gelezen en ze blijven allemaal de moeite. Ook deze 'De Verloren spiegel'.
"In het Parijse theraterwereldje zijn cynisme en oppervlakkigheid troef. Liefde en intellectuele eerlijkheid zijn er nauwelijks van tel, al roeien een paar eenzame enkelingen tegen de stroom op. Deze onkreukbaren verzetten zich openlijk tegen de heersende tijdgeest, met een eeuwig lege bankrekening als gevolg. Francois en Sybil bijvoorbeeld.
De helden van De verloren spiegel vormen een ouderwets hecht stel, arm maar eerlijk. Zij blijven elkaar en hun idealen onvoorwaardelijk trouw. Tot een romanesker leven zich aandient en de twijfel begint te knagen. Een puisant rijke courtisane leidt Francois in bekoring en sleept hem mee in een bizarre vaudeville..."

Heerlijk hoe Sagan je meeneemt in deze wereld. De relaties worden scherp beschreven. Liegen en bedriegen wordt bekeken vanuit een gans ander standpunt. Misschien niet het meetst hippe boek, wel een serieuze nadenker. Francoise Sagan schrijft, zoals ik het graag lees ... eenvoudig / vlot / duidelijk / en inspirerend. = Aanrader.

"Billy Huxley" by Maciek

in de ban van de 'pin badge'

"Candide ou l' optimisme' Voltaire

Voltaire (1694 - 1778) was een van de belangrijkste verlichtingsdenkers van Frankrijk. Zijn bekendste werk "Candide" is een humoristisch verhaal geschreven in 1759. Het is een satire op de ideeën van de Duitse filosoof Leibniz wiens optimistische levensvisie "wij leven in de beste wereld die je maar kunt bedenken" door Voltaire genadeloos op de korrel wordt genomen.
 
Het kan allemaal niet beter in deze wereld, heeft de jonge Candide geleerd. Maar als hij wordt verjaagd uit het kasteel waar hij is opgevoed omdat hij de dochter van de baron heeft gezoend, leert hij een andere werkelijkheid kennen. Op zijn reis door de wereld wordt Candide geconfronteerd met oorlog en natuurrampen, en met mensen die elkaar afslachten vanwege nationalistische gevoelens of religieus fanatisme... Best een leuk boek om eens uit te lenen van de BIB. Naar mijn mening nog zeer hedendaags.