'Gone Girl' David Fincher

De verkeerde trailer deed me beslissen om niet naar deze film te gaan kijken. Voor P. een onbegrijpelijke keuze. Gelukkig wist hij me te overtuigen. Het is een zwart komische, mysteriethriller geworden. Het verhaal hangt met haken en ogen aan elkaar, maar dat geeft niet. David Fincher heeft er iets machtig mee gedaan.
Na de zelf geregisseerde Argo, kan Ben Affleck niets meer fout doen. Hier laat hij zichzelf van zijn beste kant zien, ook al mag hij een paar kilo gaan afvallen. Gelukkig bleef de camera tijdens de naakte douche scene op tijd hangen. 
Gone Girl is een fenomenale film die zich niet laat vastpinnen op één genre.
Binnen de relationele rollercoaster waar ik momenteel zelf inzit, maakt dit verhaal enkel nog meer duidelijk dat je best open en eerlijk bent voor elkaar. Liegen en bedriegen komt niet goed.

'Samba' van Olivier Nakache en Eric Toledano

Behoorlijk zwakke opvolger van die aanstekelijke 'Intouchables'. Terug met knappe Omar Sy en Charlotte Gainsbourg (als haarzelf). Tahar Rahim blijft schattig om naar te kijken, maar is niet genoeg om een film goed te krijgen.

Je voelt dat het regisseursduo vertrokken is vanuit een concept. Op papier hebben ze alle thema's uitgedokterd om terug een succes film te maken. Ik verdenk hen er zelfs van dat ze het verhaal hebben gemaakt rond die ster acteur Omar Sy. Het verhaal over Samba Cissé, een Senegalese immigrant die al tien jaar clandestien in Frankrijk verblijft komt maar niet op gang, is niet grappig genoeg en pakt niet. Een behoorlijk kleffe en tegenvallende film. Niet gaan zien.

'Mommy' Xavier Dolan

Als't goed is, is't goed, alleen is deze film beter dan goed. Hij is subliem ! Reeds de vijfde film en zeker ook zijn beste. Dit voorjaar was er nog 'Tom a la ferme' maar 'Mommy' overtreft alles. Het is een soort vervolg op zijn eerste 'j ai tue ma mere' waar we de zoon (Dolan zelf) volgen die leert omgaan met zijn krankzinnige moeder. Nu volgen we meer moeder die moet omgaan met haar ADHD zoon. Wat de acteurs hier laten zien grenst aan het onvoorstelbare. Anne Dorval en Suzanne Clément spelen fantastisch, maar dé ontdekking is toch wel de jonge, knappe Antoine-Olivier Pinon.

Xavier Dolan kan met zijn beelden die sfeer opwekken die helemaal past bij mijn gevoel. Ik kan het bijna niet in woorden uitdrukken, maar de trage beelden, de juiste harde muziek, de bijzonder knappe mensen, de kleuren ... het geheel klopt altijd bij hem. Het is net DIE sfeer zoals ik het ook voel en denk. Fantastisch wat deze jonge man op het doek kan weergeven. Na de film was ik helemaal van mijn stuk. Zeker dit thema 'moeder><zoon' relatie is me wel gelegen of moet ik eerder schrijven, belegen.

De laatste weken waren een rollercoaster van gevoelens. Het verlof in Zuid Spanje met mijn man, de lichamelijke intensiteit maar ook de hevige en noodzakelijke woorden die we er hadden + het gevoel van nieuwe start. Nadien, bij terugkomst, de eventuele aankoop van 'ons droomhuis' in de Ardennen. En dan deze week het overlijden van onze poes. Ik voel me niet zwak, wel emotioneel wakker. Deze film versterkte dit gehele gevoel. Indrukwekkend. Absolute aanrader.

'Top of the Lake' Jane Campion en Gerard Lee

Helemaal in de ban van deze televisieserie Top of the lake, geschreven door Jane Campion en Gerard Lee. Campion regisseerde de serie samen met Garth Davis. Het is een coproductie van BBC Two, het Amerikaanse Sundance Channel en de Australische zender UKTV. De opnames werden gemaakt in Nieuw-Zeeland. Voorjaar 2014 was het te zien op Canvas. Met dank aan J.P. om de serie op stick te zetten. Nu dus genoten van de eerste zes afleveringen uit het eerste seizoen.
Niet alle acteurs spelen overtuigend, maar het is een intrigerend verhaal over een zwanger tienermeisje dat verdwijnt in de bossen. Mysterieus, knappe natuurbeelden, droomhuizen, prachtige geëmancipeerde mannen en een verhaal dat overeind blijft. Aanrader.

'The Drop' Michaël R. Roskam

Ook al is het een goede film, ik had er meer van verwacht. De Limburger Michaël is naar Amerika vertrokken en heeft er een goede spannende Amerikaanse film gemaakt, niet meer en dat is spijtig. Misschien heeft hij deze film nodig om zich te bewijzen en zal zijn volgende origineler worden. De film is ook overcast, de acteurs spelen té veel hun rol en sommigen zijn gewoonweg niet geloofwaardig. Tom Hardy is zalig om naar te kijken maar in deze film doet hij me te veel denken aan Ryan Gosling (Drive).  Matthias Schoenaerts doet dat goed zonder taalblunders. Van Noomi Rapace  zal ik nooit fan worden, ook hier is ze weer niet overtuigend. James Gandolfini was zo'n typische Amerikaanse underdog slechterik, goed gedaan hier, spijtig genoeg is het zijn laatste geworden. Ga zelf maar zien om je te overtuigen, ik had er meer van verwacht.

'A most wanted man' Anton Corbijn

Vakantie is achter de rug, alles komt terug op zijn ritme. Zo ook mijn wekelijkse afspraak met Karel en Greet om samen te genieten van een, liefst, goede film.
Deze 'Most wanted man' heeft zijn kwaliteiten, maar er zitten ook een aantal lastige minder geloofwaardige momenten in. Zo vond ik de film op bepaalde momenten eerder langdradig. Het taalgebruik stoorde me ook. Waarom moeten deze acteurs per sé Amerikaans praten. Totaal ongeloofwaardig om een Duitse advocate in het Engels te laten converseren met een Duitse bank directeur (Willem Dafoe). En nog veel minder ongeloofwaardig was het moment dat de twee Moslim overtuigden in het Amerikaans met elkaar overleggen.
Maar goed, naast dit was de film best wel spannend.
Het geheel wordt gedragen door Philip Seymour Hoffman, die dit jaar overleden is aan een overdosis coke en heroïne. Hij speelt hier heel overtuigend de ketting rokende en whisky drinkende Günter Bachmann, chef van een Duitse antiterreureenheid in Hamburg.
'A Most Wanted man' naar de roman van John le Carré had ik liever in échte Europese regie gezien, ook al is Anton Corbijn een Nederlander.

'Winter sleep' Nuri Bilge Ceylan

Fascinerende 'Gouden Palm' winnaar (Cannes 2014) 'Winter Sleep' van  de Turkse regisseur Nuri Bilge Ceylan, één van de grootste cineasten van de hedendaagse cinema. Een ruim drie uur durend epos over de gepensioneerde acteur Aydin die een prachtig hotel runt in Centraal Anatolia, samen met zijn jonge vrouw Nihal, met wie hij een stromachtige relatie heeft, en zijn zus Necla, die nog steeds haar recente scheiding verwerkt.
 Indrukwekkende beelden en knappe locaties, maar deze film moet het vooral hebben van zijn lange indrukwekkende conversaties tussen de personages. Telkens wordt je op een verkeerd been gezet. Niemand is slecht, niemand is goed. De lengte van de film maakt dat je begrip krijgt voor de verschillende personages. Dit soort films hebben hun tijd nodig, maar ze zijn nooit te lang. Het is bijna geen film meer, eerder een boek dat je visueel leest. Knap !

'Magic in the moonlight' Woody Allen

Afspraak even voor twee met Agnes in Cartoons. Niets is zo plezant, dan midden in de dag naar de cinema gaan. Mijn vaste cinema maat Karel is op vakantie, dus deze uitnodiging liet ik niet liggen. Samen naar de over romantische 'Magic in the moonlight' gaan zien. Helemaal Allen, maar spijtig genoeg ook een beetje saai en voorspelbaar. Prachtige onrealistische beelden met indrukwekkende Franse luxueuze herenhuizen en zichten over de Franse Riviera anno 1920.
Ondanks zijn tachtig, blijft Woody Allen per jaar een film maken. Van 'Blue Jasmine' was ik helemaal onder de indruk omdat het nog eens een échte Allen film was, maar natuurlijk kunnen ze niet meer tippen aan 'Annie Hall', 'Manhattan' of 'Zelig'.
Agnes was even in slaap gedommeld, zo voorspelbaar gaat het eraan toe. En toch was het een ideale zaterdagmiddagfilm. Mooi beelden, knappe mensen en kleren, prachtige huizen en wagens en leuke muziek uit de jaren '20. We zaten helemaal in de stemming en hebben nadien zeer intiem en gezellig kunnen keuvelen op een Antwerps terras over relaties, het leven en plannen maken. Dank je wel Woody Allen, je blijft een vaste waarde in mijn leven.

'Boyhood' Richard Linklater

In deze mooie, tedere en oprechte film van Richard Linklater zien we een Coltrane, in het begin amper zeven, voor de camera opgroeien.
Gespreid over 160 (soms) lange minuten volgen we de gezinssituatie van Mason.
Ook nu weer hebben ze Ethan Hawke kunnen inschakelen voor dit uniek project. Patrica Arquette speelt de zorgzame moeder met wisselende partners. Linklater ken ik vooral van de 'Before-trilogie', hier dezelfde opbouw met lange dialogen.
 
Het geheel is een typisch Amerikaans product en vandaar te ver weg van onze Belgische realiteit. Bijvoorbeeld de manier waarom moeder vertrekt naar een andere staat en haar kinderen dropt in een totaal vreemde school zou hier niet mogelijk zijn.
Veel jong volk in de zaal en da's toch bijzonder omdat dit een lange trage film is waar op zich niet veel spectaculairs in gebeurd. Ik heb hem graag gezien ook al vond ik de recensies in de pers  wat overroepen.

'Under the skin' Jonathan Glazer

Onvergetelijke SF film met schitterende Scarlett Johansson.
Ik mag/kan niet veel vertellen over deze filmklassieker. Het gaat over een 'ding' dat een 'zij' wordt, een sexy alien die in de Schotse hoofdstad Glasgow neerstrijkt en daar lokale mannen verleidt om hen vervolgens met huid en haar te verslinden. Vaak wordt de vergelijking gemaakt met Stanleys Kubricks 'A space Odyssey' en da's terecht. Ga dit zien !!!

 

'The two faces of january' Hossein Amini

Ik heb genoten van deze fantastische, tikkeltje oubollige, film van Drive-scenarist Hossein Amini met een schitterende Viggo Mortensen, Kisten Dunst en Oscar Isaac.
'The Two Faces of January' speelt zich af in Athene en Kreta, jawel mijn favoriete plaatsen op aarde. Het is nog eens een echte film noir. Oorspronkelijk is het een roman van de Amerikaanse thrillerschrijfster Patricia Highsmith en doet soms veel denken aan 'The Talented Mr. Ripley'.
We maken kennis met drie figuren. Rydal Keener (Oscas Isaac), een Amerikaan die sinds 1962 in Athene woont, ontmoet de investeringsbankier Chester MacFarland (Viggo Mortensen) en zijn veel jongere bruid Colette (Kisten Dunst). Binnen de kortste keren is Rydal medeplichtig aan moord.
'The Two Faces of January' is een verhaal over de verborgen donkere kanten van elke mens, en hoe die ons naar beneden trekken.
Het is nog eens een traditionele film, met klassieke opbouw, zalige filmmuziek en een gezonde spanning. Seks en geweld komt er wel in voor, maar niet expliciet in beeld. Zalig. Het deed me zowaar soms denken aan een Hitchcock film. Fantastische sfeer, mooie beelden en perfect samenspel van acteurs. Geweldig. Een absolute aanrader !!!
 

Het boek (van Jonas Jonasson) is beter, de film is onderhoudend leuk.

'The Homesman' Tommy Lee Jones

Eindelijk nog eens een western/roadmovie van Tommy Lee Jones, maar wel teleurstellend. We volgen de wat vreemde en hopeloze pioniersvrouw (Hilary Swank) met drie geesteszieke vrouwen op weg naar Meryl Streep. Jawel, waarom moest Miss Streep hier nu per sé opduiken ?
Af en toe wil de film grappig zijn en dat werkt storend. Het is een grauw verhaal en zo moet het ook gebracht worden. Plezant moet het daar in die tijd niet geweest zijn.
Ik had de indruk dat er iets mis is gegaan bij de montage, want de verhaallijn van die geesteszieke vrouwen komt helemaal niet over. 'the story' pakt mij niet, het had grauwer en korter gemogen. Alleen Tommy Lee Jones blijft overeind en da's nu net spijtig in deze feministische western waar het eigenlijk moet gaan over het lot van de vrouw. Een gemiste kans. De klassieke filmliefhebbers zullen hier wel van houden... ik niet.

'Deux jours, une nuit' Jean-Pierre en Luc Dardenne

Behoorlijk onder de indruk van dit nieuwe sociale drama van de Belgische broers Dardenne. Confronterend verhaal en waardig gedragen door de Franse superster Marion Cotillard. Solidariteit is geen begrip meer van deze tijd. Typisch Belgische sfeerbeelden en pijnlijk harde realiteit. Waarom doen we ons dit aan ? Geen film om vrolijk van te worden, wel een absolute aanrader.

'Blue Ruin' Jeremy Saulnier

In deze "Blue Ruin" is het een zwerver met lange baard en een gammele Pontiac die zorgt voor een adembenemend spannend verhaal.
Dwight Evens (Macon Blair) leeft in zijn blauwe ruïne sinds zijn ouders vermoord werden. Hij Scharrelt in vuilzakken, verzamelt lege plastic flessen voor statiegeld en staart eindeloos over zee. Dwight doet verder geen vlieg kwaad. De politie kent hem en tolereert zijn aanwezigheid.
Wanneer de veroordeelde moordenaar van zijn ouders vrijkomt, lijkt Dwight uit zijn lethargie te ontwaken. Hij gooit de tank van zijn Pontiac vol, pompt de banden op en rijdt halsoverkop richting Virginia. Hij is een man zonder plan, maar wel met een doel : Cleland moet dood. Oog om oog, tand om tand. Hij trekt zijn mes en steekt hem dood, hevige scene trouwens.
En dat is nog maar het begin van de film. Tot op het einde blijft dit verhaal verrassen en verbazen, maar het is vooral een zeer spannende, sterke film. Niet voor gevoelige kijkers. Aanrader !!!

 

'Weekend' Andrew Haigh

"Weekend" is en blijft één van de beste homo films van de laatste jaren. De eerste keer gezien op 23 juli 2012 in Cartoons en sindsdien is het verhaal altijd blijven plakken. In mijn eigen SPOTblog film top 10 van 2012 stond hij dan ook op één. Nu op DVD nog eens genieten samen met mijn man. Eigentijds verhaal en zeer herkenbaar. Chris New en Tom Cullen spelen zichzelf helemaal naturel. Aanrader !

'Eastern Boys' Robin Campillo

Aangenaam verrast met deze Franse film 'Eastern Boys' van Robin Campillo, naar een scenario van Laurent Cantet (Entre les murs). Het gaat over een groep jonge Oost-Europese illegalen in Parijs. Het is een verzorgde film verdeeld in originele hoofdstukken en is zowel een liefdesverhaal als thriller.
 
In 'Hare majesteit de straat' observeren we het dagelijks doen en laten van die bende vanop afstand, in en rond de Gare du Nord op zoek naar betalende gay seks. De afstand die de camera neemt geeft een bevreemd effect vanuit die drukke stationshal, en het werkt. 
We volgen een welgestelde vijftiger, keurig in maatpak (Daniel) die discreet contact maakt met Marek, een van de vele Oost Europese jongens die zich aanbieden rond het Parijse Gare du Nord. Voor 50euro wil hij 'het' doen bij Daniel thuis.

Gauw komen we in het tweede hoofdstuk 'Dat feest waaruit ik niet kan ontsnappen'. Het geef een bijzonder gespannen sfeer weer waar de bende op een erg originele manier toeslaat.

En zo gaat deze film maar verder. Telkens weer slaat elk hoofdstuk een andere toon aan dan het vorige, de kijker wordt steeds verrast en op een ander been gezet.

Maar we volgen voornamelijk de twee mannen. Het start met het afschuwelijke feest waar ook Marek op aanwezig is. Even later komt hij terug aanbellen bij Daniel en volgt een lege gevoelloze betaal-seks-scene. Maar Marek blijft komen en er ontstaat een andere band tussen deze twee mannen. Stilaan zie je hen meer genieten. Nog verder in de film neemt Daniel op een warme manier afstand van Marek. Er volgt een vader >< zoon relatie. Mooi en warm in beeld gebracht. Ontroerend, sterke film en absolute aanrader.