'Red and white' by Bees and Bombs

Calder

Greek interiors

' El tunel' by Ernesto Sabato

De korte roman van de Argentijnse Schrijver Ernesto Sabato was zijn eerste en dateert reeds van 1948. Op zich is het een eenvoudig verhaal over de schilder Juan Pablo Castel die zijn aanbidster Maria Iribarne vermoordt. Het gaat over een geobsedeerde liefde van de kunstschilder voor die enige vrouw die zijn werk begrijpt. Het was vakantieliteratuur en omdat mijn reisgenoot Karel niet genoeg leesvoer bij had, hebben we het samen gelezen. Fascinerend hoe ik me druk maakte in Maria en de beweegredenen van Castel kon volgen terwijl Karel het tegenovergestelde gevoel had. Hij maakte zich enorm druk in Castel en zijn arrogantie. We hebben er pittig over kunnen discussiëren. Eindconclusie : Dit is een goed boek en aanrader.

'op de foto' K. Schippers

Een Nederlands boek om zeer gauw te vergeten. Banale dialogen en een verhaal waar ik niets van kan maken. Waardeloos.

Saab 9 Griffin Concept Car

Elafonissos (Crete)

'The Death of Bunny Munro' by Nick cave

Al een paar keer vast gehad in de boekenwinkel, nooit kunnen beslissen om hem aan te kopen en dan nu uiteindelijk van de BIB meegenomen. Sterk verhaal over de stoere, drankzuchtige, seksverslaafde Bunny Munro, vader met een te hoog testosteron gehalte. Bunny is een ranzige huis-aan-huisverkoper van schoonheidsproducten wiens vrouw net zelfmoord heeft gepleegd. Hij zit opgeschept met zijn zoontje, neemt deze mee op huis-aan-huis verkoop. Terwijl Bunny Junior (negen jaar) buiten in de wagen wacht is vader met niets anders bezig dan neuken, pijpen, wippen, beffen, copuleren... met jonge lolita's, rijpe vrouwen, dikke, dunne, mooie en minder mooie tot crack- en heroïnehoeren. Bunny Munro raakt opgewonden van élke vrouw, zeker als ze enigszins op Kylie Minogue of Avril Lavigne lijken. Vlot en goed leesbaar en humoristisch boek maar soms te macho. Toch heb ik het graag gelezen vooral de vader-zoon relatie is mooi beschreven.

terug van een heerlijke Kreta vakantie

Jake Gyllenhaal by Hedi Slimane

Daar wil ik ook wel zitten...

Wat zou mijn vader denken ?

Mijn vader zit recht over mij, hij helpt mijn moeder met het eten van haar mosselen friet. Naast mij zit Rachel, blijkbaar woont zij al dertien jaar in dit 'Rusthuis'. Dertien Jaar ! Hoe kan dat nu ? Hoe kan je dat hier volhouden ? Naast mij zit 'De Zuster', een levende plant die enkel eet en kakt. Het is zeer onduidelijk of ze nog kan horen of zien. Blijkbaar is ze in een vroeger leven Non geweest. Ze is net naar de kapper geweest, jawel, om de twee weken mogen de dames naar de kapper. 'De Zuster' heeft fijne krollen, ik geef haar de soep via een babybeker. Ze verslikt zich en hoest alles uit. 'Het leven zoals het is ... in het bejaardentehuis'.

Ondertussen zit ik daar, tussen Rachel en 'De Zuster', te staren ... en te denken ... dit is de eindfase van het leven. Terwijl ik dit zit te overpeinzen betrap ik mijn vader. Hij kijkt met een bepaalde blik naar mij, naast hem zijn demente vrouw. Aan de overkant ziet hij zijn vijftigjarige zoon zitten, grijs en moe. Wat zou mijn vader gedacht hebben ? Ik had het graag geweten. Ik ben duidelijk toe aan rust. Morgen vertrek ik naar een Grieks eiland. Een week lang lekker niets, rust, strand en vooral veel boeken lezen (nu het nog kan). Even geen gezinsdynamieken ontleden en mensen confronteren met 'dat' wat ze van zichzelf wel weten, maar niet willen horen maar toch aan moeten werken.
Geen internet, dus ook geen blog de volgende dagen.

'Cleopatra Flesh' Jules Olitske (1962)

Piep

I love sundays

Ik woon in de levendige multidiverse buurt 2060. Gisteren ontvang ik onze Duitse gasten in ons Dakappartement TOIT. Zij (een regisseuse), hij een Prof. Architectuur aan de Unif. van München, zijn al meteen enthousiast over deze buurt. Ze logeren hier twee weken en hebben goesting om deze buurt ontdekken.

Naar zondagse gewoonte ga ik zelf inkopen doen in de overdekte markt "Criée" (voor de tweede Wereldoorlog  reeds een overdekte markt met dagelijkse verkoop per opbod van verse levensmiddelen, nu een leuke supermarkt en altijd open op zondag).  Ondertussen wip ik binnen in een kleine winkel in de Offerandestraat om wierook te kopen. De Islamitische schone wil mij 'Oudh' aanraden, maar kan het niet in het Nederlands uitleggen waar deze geur voor staat. Hij laat me een soort hout zien van waaruit deze geur gemaakt wordt. 'Oudh' (Agarwood) is een unieke (dure) houtsoort dat recent ook wordt gebruikt in Westerse parfums.  Eenmaal thuis gaat de geurstok aan en begin ik te plannen wat we vanavond gaan koken wanneer mijn man thuis komt van zijn dansproject. Gisteren nog in 'O De Gand', vandaag in Turnhout.