All i need now

"Mamaatje"

"Geen taal ter wereld was zo aangetast door de schimmel van het verkleinwoord als de Vlaamse variant van het Nederlands. Elke bediende aan een postloket, zonder schaamte :'Hoeveel zegelkes en envelopkes wil mijnheer?'. Een Bankbediende, tegen zijn volwassen klanten :'Hebt ge uw kaartje meegebracht, of kent ge het nummerke van uw rekening vanbuiten?'. Wederzijdse vernedering, onder het mom van beleefdheid. En met altijd, altijd : die blijvende, stompzinnige onmondigheid zelfs al kwekten ze inmiddels nog zo vlot. Zo herinnerde hij zich het imperium van zijn mamaatje het kleine land waar hij was opgegroeid. ... Een biefstukske met een glazeke wijn erbij. Een toerke rond den hof. Gazetje, sigaretje, bakske koffie, alles op't gemakske. Het klonk allemaal zo vermaledijd verleidelijk, zo smartelijk gezellig. Fuck no. ..."
Uit 'Gelukkige Slaven' van Tom Lanoye (p.78)

'The Counselor' by Ridley Scott

Genoten van deze gewelddadige, spannende en toch trage actiefilm met prachtige generiek en als thema VEEL !

Veel knappe vrouwen : Penélope Cruz, Cameron Diaz,
Veel knappe mannen : Michael Fassbender, Javier Bardem, Brad Pitt
Veel seks : Diaz die neukt met haar gele Ferrari
Veel geweld : De onthoofding met een ijzerdraad van de motorijder, of de "Bolito" (een soort mechanische wurgkoord).
en Veel gebabbel : lange conversaties die tot niets leiden (a la Tarantino)

Ondanks het super eenvoudig, rommelig en zelfgenoegzaam B-verhaal, heeft de regisseur er een spannende film van kunnen gemaakt.
De ster van deze prent is ongetwijfeld Michael Fassbender. Niet alleen bijzonder knap maar ook ijzersterke rol. De film was een dikke flop in Amerika en krijgt ook hier veel kritiek, ik heb er van genoten maar wil toch waarschuwen voor het vreselijke soms onverwachte geweld in deze film.

The real Angels

'Een samenzwering van Idioten' John Kennedy Toole

Deze dikke kanjer van bijna 500 blz. begint vlot maar naar het einde toe begint het wat te vervelen. 

Het verhaal over het succes van dit boek is best wel indrukwekkend. 'Na een leven vol afwijzingen, zowel persoonlijk als literair, verwierf de Amerikaanse schrijver John Kennedy Toole (New orleans, 1937 - 1969) na zijn dood literaire- en cultstatus met deze meesterlijke schelmenroman. Tole, die depressief was en aan paranoia leed, pleegde op eenendertigjarige leeftijd zelfmoord. In 1980 werd "Een samenzwering van idioten" uitgegeven door bemiddeling van Thelma D. Toole, de moeder van de auteur, en de Amerikaanse schrijver Walker Percy.'

Het verhaal speelt zich af in New Orléans in het begin van de jaren zestig. De hoofdpersoon, Ignatius Reilly, is een intelligente maar luie man die op zijn dertigste nog steeds bij zijn moeder leeft in een woonwijk van de stad, en die door familieomstandigheden gedwongen wordt een baan te zoeken. In zijn zoektocht naar werk ontmoet hij een verscheidenheid aan kleurrijke personages. Maar voor mij is het allemaal wat té Amerikaans, soms ook té overdreven. Vooral naar het einde van het verhaal begon dit boek me wat te vervelen. Ik had ook een ander, frisser einde verwacht.

Romy Schneider and Alain Delon for Paris Match (1959)

Your Silver fox

Tentoonstelling "Geert Verbruggen" in Laken

Brussel Noord

 

Physalis alkekengi

 

head

Wijk 2060 (deel 2)

En jawel, op weg naar m'n krantenwinkel, achter de hoek, roept mijn Marokkaanse overbuurvrouw me binnen. Ze geeft me een rondleiding in hun pas verbouwde huis, haar man maakt thee voor me klaar en als ik het zelf niet had tegengehouden, zat ik samen met hen en de kinderen aan de ontbijttafel. Terug op straat geeft de Filipijnse overbuur me een schouderklop, laat de Indische overbuur trots zijn kleinkind zien en doe ik een babbel met mijn linkerbuur over zijn zieke vrouw. Het voelt allemaal aan zoals ik zelf ben opgegroeid in een klein Kempisch dorp. Leven in de stad is best wel leuk en heel persoonlijk.   

3000

Wijk 2060

De natuur roept. Hoe langer hoe meer droom ik van een fijn rustig huis 'op den buiten', liefst nog midden in't bos, om er zuivere lucht in te ademen, te wandelen met de hond, of te tuinieren in de eigen groententuin.
Ondertussen woon ik graag in deze levendige buurt in het Noorden van de Stad. Wanneer ik 's morgens ga zwemmen in het prachtige art deco zwembad in de Veldstraat, fiets ik door de buurt waar Van Gogh nog woonde, waar Willy Vandersteen zijn Suske en Wiske laat geboren worden en waar o.a.  Jan Fabre, Sidi Larbi Cherkaoui, en zelfs Peter Van den begin hun inspiratie opdoen.
Onze kleine stadstuin komt uit op een enorme binnenruimte waar de Stad zijn grootste kindercrèche neerpootte. Bijna honderdtwintig krijsende baby's en peuters met soms nog meer overheersende kirrende kinderverzorgsters... het is geen evidentie. Gisteren tijdens een bemiddelingsgesprek met hen, heb ik wel het gevoel dat we samen gaan zoeken hoe samenleven toch mogelijk moet blijven en dat is toch fantastisch.
's Avonds ga ik tappen in het buurthuis Cortina en sta versteld van de dynamiek die daar heerst. Het buurthuis draait louter op vrijwilligerswerk en zit stampvol. Ik leer er nieuwe, jonge frisse buurtbewoners kennen en maak leuke contacten. Mijn schoonvader, een man die de respectvolle leeftijd van tachtig tegemoet gaat, komt met zijn wagen, helemaal vanuit het rustige Ekeren naar de stad om ook een pintje te drinken. Parkeren is in deze buurt een ramp, hij laat zijn wagen staan aan het Sportpaleis en komt helemaal te voet (toch wel een hele stap) naar het buurthuis. Wel zo iets ontroert mij. Dat is toch onvoorstelbaar lief, eenvoudig en menselijk warm. Ik zou het van mijn eigen vader niet kunnen verwachten.
Tevreden kruip ik in bed, sta op, drink m'n koffie in bed, ga subiet mijn krant kopen achter de hoek en ik weet zeker dat er weer langs alle kanten 'goedemorgen' of 'hélaba' wordt geroepen door een of andere toffe buur.
Zolang het buitenhuis-project niet gevonden wordt, blijf ik hier, voorlopig, nog heel graag wonen.

Julie Andrews by Cecil Beaton