woensdag 18 december 2013

'Living in Greece' by Barbara & René Stoeltie

Studeren lukte mij pas op latere leeftijd. Met heel veel moeite mijn middelbare studies kunnen beëindigen en de opstart Sociale Hogeschool was in het begin ook al niet direct een succes. Mijn ouders zullen zich hierover in die tijd zeker heel veel zorgen hebben gemaakt. Was ik toen niet zo opstandig en tegendraads geweest, had mijn vader, succesvol landbouwingenieur in het buitenland, voor mij een leuke job kunnen regelen in Griekenland.

Intussen dus een ander pad belopen. Maar Griekenland is aan mij blijven plakken. Als late teenager trok ik alleen met rug- en slaapzak met railpass, via Duitsland, toen nog Joegoslavië, op ontdekking naar de Griekse eilanden. Paros, Naxos, Corfu, Mykonos, Delos, Santorini en later ook Lesbos, Kos, Rhodos en Kreta. Ik ben er overal (soms meer dan één keer) geweest en hou er nog steeds warme herinneringen aan over. Ook de doortocht via de peloponnesos zal ik nooit vergeten. Wil ik zeker nog eens doen. Volgend jaar plan ik met mijn man opnieuw een lange vakantie op zo'n heerlijk Grieks eiland. Waar weten we nog niet, maar de zoektocht en het dromen kan beginnen. En jawel, vandaag dit heerlijke verrassingscadeau onder de kerstboom van jawel, diezelfde man.
Living in Greece

maandag 16 december 2013

' F ' Daniel Kehlmann

FIn deze inspirerende roman "F" vertelt de Duitse schrijver Daniel Kehlmann over vier levens, die van de schrijver Arthur Friedland en die van zijn drie zonen, over een verdwijning en waanvoorstellingen.
Deze schrijver wist me al eerder te verrassen met 'Ruhm'. Nadien meteen beslist om zijn volgende aan te schaffen. Vandaar deze "F".

Ook nu weer komen de verhalen van de verschillende personages/broers terug. De katholieke priester die niet gelooft, een kunstenaar die profiteert van de hypes op de kunstmarkt, een financieel adviseur die er onderdoor gaat...
Kehlmann is sterk in stijl, de toon is prettig en ook heel literair, volgens mij zijn grote kwaliteit. Ik moest mijn aandacht er goed bijhouden en misschien iets te veel personages en situaties waardoor de kracht van het verhaal wat verloren gaat in taal.

Sterk zijn de gedachten die Kehlmann de lezer aanreikt : werkelijkheid >< fantasie / toevallige gelijkenissen / wat gebeurt er als je verstrikt raakt in waanvoorstellingen.

Grote vraag is waarvoor de letter "F" staat : familie, financiële crisis, of fatum ? Ik ben er zelf niet uit geraakt, maar ook dit is de bedoeling van de schrijver denk ik.
 
"F" is een adembenemend goed boek dat moeiteloos alle facetten van de verweven levens van een gezin beschrijft, alsmede de eeuwige stempel die ouders op hun kinderen achterlaten. Geen gemakkelijk boek, wel goed. Aanrader !

vrijdag 13 december 2013

'Casse-téte Chinois' Cédric Klapisch

Het is een vervolgverhaal geworden. Elf jaar geleden aangenaam kennis gemaakt met de jonge frisse 'l' auberge espagnole'. Acht jaar geleden kwam het vervolg 'Les poupées russes' en nu is er dus de derde en laatste vervolgfilm van deze toffe bende vrienden(intussen veertigers).
'Casse-téte chinois' is een vrolijk opgewekt en open verhaal over deze Franse bende, maar het is vooral een goed gemaakte, moderne, hippe film.
Spijtig dat het verhaal niet beklijvend is, waardoor het ook niet blijft hangen. Leuke film net voor de zeemzoete kerstperiode.

Audrey Hepburn

"I believe in pink. I believe that laughing is the best calorie burner. I believe in kissing, kissing a lot. I believe in being strong when everything seems to be going wrong. I believe that happy girls are the prettiest girls. I believe that tomorrow is another day and I believe in miracles."
Audrey Hepburn

donderdag 12 december 2013

Michiel Vanackere

Sterke collum van Michiel Vanackere (woordvoerder van Wel Jong Niet Hetero vzw) (De Morgen 12 december P.10 OPINIE)
 
"Het is nergens zo makkelijk om je als homo te verstoppen dan tussen een hoopje voetballers ..."
" Vooral het douchen met een homo lijkt een probleem. Wat moeten die mannen zichzelf toch graag zien, denkende dat elke homoman hen zomaar wil bespringen..."

zondag 8 december 2013

inspirerende ruimte


'Canada' Richard Ford

CanadaLaat ik starten met te schrijven dat dit een mooi boek is. Misschien wel té mooi. De schrijver is meester in het beschrijven van landschappen, sfeerbeelden, emoties en mensen. Het is in die mate zo goed beschreven dat daardoor de dynamiek van het verhaal verdwijnt.
Het boek is opgedeeld in twee delen. Het eerste deel weet mij nog het meest te boeien. We volgen het verhaal van Dell Parsons. Zijn moeder geeft les, vader komt af en toe in aanraking met clandestiene praktijken. Hij heeft nog een tweelingzus. Dit Amerikaanse gezin heeft niet de gewoonte zich te settelen, maar verhuizen regelmatig. Vader komt in de problemen en samen met zijn vrouw beslissen ze een bank te overvallen. Dit mislukt, de ouders worden opgepakt, Dell Parsons ontvlucht zijn ouderlijke huis in Montana en steekt de grens met Canada over. Hier (tweede deel) begint het verhaal te vervelen. In Canada ontfermt een Amerikaanse man, Arthur Remlinger, zich over Dell. Het oversteken van grenzen gebeurt niet alleen letterlijk, ook morele grenzen worden met de voeten getreden. Eenmaal die zijn overschreden is er geen weg terug. De bankoverval en later de moorden zijn al vlug bekend. De spanning zit hem niet in de plot. Dit is geen boek over misdaad, maar over de oorzaken van schokkende gebeurtenissen en over de gevolgen ervan op het leven van onschuldige kinderen.
Het is allemaal heel Amerikaans : dik, veel, enorm, groots... Niet echt mijn ding.
Heb het boek aangekocht op aanraden van mijn goede vriend Jean Philip De Tender. (Hij heeft een indrukwekkende blog om te volgen met heerlijke boekentips.) Deze boekenwurm was gastpanellid bij "Uitgelezen", een literatuur happening in de Vooruit. Het panel selecteerde toen : Richard Ford 'Canada', Alessandro Baricco 'My Gwyn', en Elvis Pieters 'Dinsdag'. "stuk voor stuk opgelegd werk voor iedereen" J.P. De Tender. Ik had 'Canada' daarom aangekocht voor mijn schoonmoeder, in het verleden was mijn boekenkeuze voor haar niet altijd de juiste (De maagd Marino). Nu heb ik het van haar in leen gekregen. Ik meen mij te herinneren dat haar kritiek dezelfde was :'mooi maar langdradig beschreven'. Zij was er, denk ik, ook niet zo gek van.
Er liggen hier weer twee nieuwe boeken te wachten, laat maar komen.