'Canada' Richard Ford

Laat ik starten met te schrijven dat dit een mooi boek is. Misschien wel té mooi. De schrijver is meester in het beschrijven van landschappen, sfeerbeelden, emoties en mensen. Het is in die mate zo goed beschreven dat daardoor de dynamiek van het verhaal verdwijnt.
Het boek is opgedeeld in twee delen. Het eerste deel weet mij nog het meest te boeien. We volgen het verhaal van Dell Parsons. Zijn moeder geeft les, vader komt af en toe in aanraking met clandestiene praktijken. Hij heeft nog een tweelingzus. Dit Amerikaanse gezin heeft niet de gewoonte zich te settelen, maar verhuizen regelmatig. Vader komt in de problemen en samen met zijn vrouw beslissen ze een bank te overvallen. Dit mislukt, de ouders worden opgepakt, Dell Parsons ontvlucht zijn ouderlijke huis in Montana en steekt de grens met Canada over. Hier (tweede deel) begint het verhaal te vervelen. In Canada ontfermt een Amerikaanse man, Arthur Remlinger, zich over Dell. Het oversteken van grenzen gebeurt niet alleen letterlijk, ook morele grenzen worden met de voeten getreden. Eenmaal die zijn overschreden is er geen weg terug. De bankoverval en later de moorden zijn al vlug bekend. De spanning zit hem niet in de plot. Dit is geen boek over misdaad, maar over de oorzaken van schokkende gebeurtenissen en over de gevolgen ervan op het leven van onschuldige kinderen.
Het is allemaal heel Amerikaans : dik, veel, enorm, groots... Niet echt mijn ding.
Heb het boek aangekocht op aanraden van mijn goede vriend Jean Philip De Tender. (Hij heeft een indrukwekkende blog om te volgen met heerlijke boekentips.) Deze boekenwurm was gastpanellid bij "Uitgelezen", een literatuur happening in de Vooruit. Het panel selecteerde toen : Richard Ford 'Canada', Alessandro Baricco 'My Gwyn', en Elvis Pieters 'Dinsdag'. "stuk voor stuk opgelegd werk voor iedereen" J.P. De Tender. Ik had 'Canada' daarom aangekocht voor mijn schoonmoeder, in het verleden was mijn boekenkeuze voor haar niet altijd de juiste (De maagd Marino). Nu heb ik het van haar in leen gekregen. Ik meen mij te herinneren dat haar kritiek dezelfde was :'mooi maar langdradig beschreven'. Zij was er, denk ik, ook niet zo gek van.
Er liggen hier weer twee nieuwe boeken te wachten, laat maar komen.