'Magic in the moonlight' Woody Allen

Afspraak even voor twee met Agnes in Cartoons. Niets is zo plezant, dan midden in de dag naar de cinema gaan. Mijn vaste cinema maat Karel is op vakantie, dus deze uitnodiging liet ik niet liggen. Samen naar de over romantische 'Magic in the moonlight' gaan zien. Helemaal Allen, maar spijtig genoeg ook een beetje saai en voorspelbaar. Prachtige onrealistische beelden met indrukwekkende Franse luxueuze herenhuizen en zichten over de Franse Riviera anno 1920.
Ondanks zijn tachtig, blijft Woody Allen per jaar een film maken. Van 'Blue Jasmine' was ik helemaal onder de indruk omdat het nog eens een échte Allen film was, maar natuurlijk kunnen ze niet meer tippen aan 'Annie Hall', 'Manhattan' of 'Zelig'.
Agnes was even in slaap gedommeld, zo voorspelbaar gaat het eraan toe. En toch was het een ideale zaterdagmiddagfilm. Mooi beelden, knappe mensen en kleren, prachtige huizen en wagens en leuke muziek uit de jaren '20. We zaten helemaal in de stemming en hebben nadien zeer intiem en gezellig kunnen keuvelen op een Antwerps terras over relaties, het leven en plannen maken. Dank je wel Woody Allen, je blijft een vaste waarde in mijn leven.

pink fungi

eerste communiekaart

geboortekaart

Uit de oude doos, mijn eigen geboortekaart. Ongelooflijk dat mijn ouders me toen Geert 'je' noemden.
Let ook op de namen van deze geboortekaart, iedereen staat er met voornaam op ... moeder haar naam niet. Zo ging dat 51 jaar geleden.

Red beefcake

'Show your work' Austin Kleon

Moeilijk voor mij onbegrijpelijk boek. Misschien ben ik niet creatief genoeg.

"creativity is not a talent. It is a way of operating"  John Cleese

'How to be an explorer of the world' Keri Smith

                  hierboven : things that i've consumed today (used or eaten)

Origineel, creatief boek waar de schrijver je meeneemt in een zoektocht om deze wereld op een eenvoudige maar échte manier te ontdekken. Het is een boek dat je niet in één ruk uitleest, maar af en toe vast neemt om in inspiratie te geraken. Met dank aan J.P.

p; 139 : Exploraton #54
THE LANGUAGE OF TREES
Collect as many parts of trees as you can. (Use things that have fallen naturally, you don't want to harm the trees.) Arrange your collection. Play with it. Hang it. Study the shapes. Do drawings. Hang things from branches. Celebrate trees.

"Sometimes a tree can tell you more than can be read in a book"  Carl Jung

'Als ik mijn ogen sluit' Edney Silvestre

Veelbelovende korte inhoud, maar hoe verder het boek hoe saaier ik het verhaal vond. Dit boek is het debuut van de Braziliaanse journalist Edney Silvestre, die de corruptie aan de kaak stelt in de jaren zestig in zijn land. "Twee jongens van twaalf vinden een lijk van een jonge vrouw." Het verhaal is te karikaturaal om te overtuigen. Paulo, een mulat, klein en sterk, en Eduardo, lang, mager en van Italiaanse oorsprong, haasten zich vanuit hun kleine zwemparadijs naar de politie, die hen meteen van de moord verdenkt. Daags na de vondst wordt de man van de jonge vrouw, de veel oudere plaatselijke tandarts, gearresteerd en is de moord opgelost. De twee jongens vinden het maar raar dat de tandarts, een fragiele oude man, de toch tamelijk robuuste jonge vrouw in een worsteling neer heeft kunnen steken. Ze besluiten zelf voor speurder te gaan spelen. Zo gaan ze de ingewikkelde wereld van volwassenen, van seks en geweld, the end of innocence tegemoet.

time for YOGA

Het 'Gay-pride-weekend' was bijzonder fijn.
De eerste keer dat ik er écht aan deelneem en nu pas begrijp ik waarom zo'n Pride noodzakelijk is. Het brengt mensen van alle geaardheden, samen en doet nadenken over 'evidente' thema's van het leven. Zo mogen bijvoorbeeld vrouwen baarden hebben. Veel volk gezien, toffe nieuwe contacten kunnen leggen maar vooral veel vrienden van nu en vroeger terug gezien en da's fijn. Te veel drank, te laat in bed en veel te weinig geslapen, Yoga met Barbara was noodzakelijk en deed deugd.

'shaking circles' Bees and Bombs

the gainsbourg's at home

'Every day gets a little closer. A twice-told therapy' Irvin D. Yalom and Ginny Elkin

Een boek en vooral idee uit midden jaren zeventig. Het is het resultaat van een psychotherapie-experiment dat Yalom bedacht. Een heel eigenwijze manier van therapie geven, niet direct mijn stijl, maar wel een boeiend gegeven.
Ginny Elkin, een jonge getalenteerde schrijfster die wordt geplaagd door angsten, is al door verschillende psychiaters bestempeld als schizoïde als zij in behandeling komt bij Irvin Yalom. Die spreekt met haar af dat zij beiden, als onderdeel van de therapie, na elke sessie een verslag schrijven, met de bedoeling dat na verloop van een aantal maanden aan elkaar te laten lezen.
Dit boek is het resultaat van deze afspraak. Patiënt en psychiater beschrijven afwisselend hun ervaringen en gevoelens over het verloop van de therapie en hun therapeutische verhouding.

J O E H O E

'Intermezzo Italiano' Thomas Siffer

Het is één van mijn meest gelezen SPOTblog berichten : Zuid Italie ! Een volledig eigen interpretatie over Thomas Siffer zijn berichten in De Standaard en mijn eigen zus die gelukkig is in Calabrië. (een bericht van mei 2013) Nu dus het boek met de verzameling van al zijn publicaties uit De Standaard Magazine.

Een heerlijk boek, met eerlijke verhalen over niet zo'n gewone man in een bijzonder land met prachtige foto's. Zijn Intermezzo's tussen de verhalen zijn het sterkst. Ik neem er hier één integraal over, omdat het zo puur en duidelijk is :

"De hak van de laars maakt geen geluid. Of toch wel. Ze maakt een heleboel lawaai, als de hiel van een flamencodanser op een plankenvloer. Mijn dorpsgenoten maken immers graag een plankenvloer. Dan roepen hun handen mee. Maar hoe hoog de emoties ook oplaaien, als het over inhoud gaat fluistert de hak angstvallig stil. In deze stomme film ben ik de enige die naar tekst verlangt.

Ik heb een theorie. Hoe meer woorden mensen gebruiken, hoe minder ze zeggen. Hoe hoger het volume, hoe lager het niveau. Dingen die belangrijk zijn, worden spaarzaam gezegd. Een sterk verhaal heeft weinig lijnen nodig.

Hier in Zuid-Italië is het iets anders. De hak van de laars maakt geen geluid omdat ze zo veel stil wil houden. Ze schuifelt zorgvuldig rond om niets te verraden. Geen tak,tak,tak van duidelijke taal, maar het sluipende zwijgen van geheimen.
Mijn gehuchtgenoten denken na voor ze delen wat ze weten. Ze houden hun diepste mening voor zichzelf. Zwijgen is hun grootste goed. Ze zeggen het zelf : vertrouwen is voor dommeriken, vriendschap een illusie.

Ik ben van het Noorden. In een dialoog wil ik doorstappen via de kortste weg. mijn hielen mogen ketsen op kasseien. Maar in Zuid-Italië wachten mensen op het juiste moment om in een gesprek op reis te gaan. Ze doen alsof ze de weg niet vinden om je los te gooien.
Het is als het oud-Vlaamse verbond dat door de Kerk werd uitgebuit 'Daar moet ge niet over spreken', 'Zwijgt daar maar over'. Maar een kind stopt niet met huilen omdat iedereen zijn vingers in zijn oren stopt.
 
In elk corrupt systeem is stilte een kracht. Wie niets luidop zegt, zegt niets verkeerd. In zo'n wereld vertrouwt niemand een ander, dus deelt niemand wat hij weet. Want in formatie is macht en het beetje dat je bezit durf je niet uit handen te geven. Slechts zo blijft een malafide organisatie overeind. Omdat iedereen ervoer zwijgt. De geheimen die meegaan naar het graf, de strategische verstomming.
Zwijgkracht is een stevig cement. "

Uit 'Intermezzo Italiano' Thomas Siffer (p113 - 114)

A handsome man on my nice terras