Oef... deze Kerst is voorbij. Goed doorstaan dit jaar. Geen toegevingen gedaan, gewoon thuis gebleven en mijn eigen zin gedaan.
Kerstavond de haard aan, lekker koken en drinken samen met mijn man. Gezien de laatste verwikkelingen, geen evidentie.
Zes, zeven jaar geleden is hij uit de strakke architectuurwereld gestapt. Hij is meer en meer artiest geworden. Altijd op zoek naar inspiratie en zichzelf.
Zijn creatieve zoektocht komt alsmaar sterker naar boven.
Onze relatie heeft daardoor een kritische screening gekregen.
Niets is nog evident, we stellen alles in vraag.
Dat is vermoeiend maar ook wel boeiend.
Mijn man is net vertrokken, voor een aantal dagen, naar zijn nieuwe atelier hier achter de hoek. Het is zijn nieuwe project. Hij wil er zichzelf afzonderen en creëren. Hij wil zich opnieuw laten inspireren door andere jonge mensen in een nieuwe omgeving en zichzelf uitdagen door zijn grenzen te verleggen.
Ondertussen blijf ik hier allen in dit grote huis achter met de dikke poes. Ik voel me fris en helder. De zenuwachtige zoektocht van mijn man heeft mij ook wakker gemaakt. Hij laat me stilstaan bij de organisatie van mijn eigen leven. Evidenties in vraag durven stellen door ze te doorbreken.
Ik merk dat ik terug plannen maak.
Ik ga op zoek naar die zaken die belangrijk zijn voor mij.
Ik ben benieuwd naar de beslissingen die ik ga en wil nemen.
Ik ben alvast overtuigd dat ik op zoek wil gaan naar mensen met een gezonde positieve vibe. Mensen die uitdagingen aan willen gaan vanuit een creatief denken. Niet zeuren over dat pensioen, ik ga niet met pensioen. Leven en werken moeten samen kunnen gaan. Die balans wil ik ontdekken en vinden. Daar heb ik anderen voor nodig. Maar dan wel gelijkgezinden, mensen die mee willen denken, mensen die open staan en creatief in actie gaan.
Het is een goed voornemen voor het aankomende nieuwe jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten