"Een kritiek aspect van onze beroepspraktijk is het feit dat ons vakgebied wordt gedomineerd door de vrouwelijke sekse. Dat zou een beperking kunnen betekenen omdat de moederlijke kant die elke vrouwelijke therapeut van nature in zich heeft, potentieel schade kan aanrichten als hij niet aan banden wordt gelegd. Het moederlijke aspect kan anders te indringend worden, waarmee de rol van de werkelijke moeder wordt verstoord.
Waar het vrouwelijke aspect dus het risico van een te sterke nabijheid met zich meebrengt, bestaat bij het mannelijke aspect juist het gevaar van een te grote afstandelijkheid. Voor de mannelijke therapeut kan het veel moeilijker zijn om contact te maken. Vanuit zijn biologische, emotionele en sociale structuur beschikt de man over een beter vermogen om zich af te scheiden en afstand te bewaren in plaats van te dichtbij te komen. De grootste uitdaging van een mannelijke therapeut bestaat er dus uit om wél dichterbij te komen op emotioneel vlak."
'Het kind in de gezinstherapie' Maurizio Andolfi (p. 20)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten