Ik hou wel van vrouwen met pit.

Rachel, een tandenloze dame die de tafel deelt met mijn moeder in het bejaardentehuis, is me er eentje. Vanmorgen ging ik m'n moeder halen. We moesten samen naar het ziekenhuis om haar gips te verwijderen, nog een laatste restant van hun Car-Crash. Moeder ligt, zoals altijd in een diepe slaap, de rest van haar groep doet het zelfde ... maar Rachel niet. Die is altijd wakker. Ze heeft net haar koeien binnen gedaan, of wil me een pintje trakteren. Soms ben ik haar zoon, dokter of meneer pastoor. Zalig toch. Ondanks haar enorme leeftijd, grijze krullenbos en tanden loze smoeltje, staat haar mond nooit stil en heeft ze altijd een knipoog klaar. Vandaag was het haar dag niet. Een opmerking van de verpleegster zinde haar niet en oeps ... daar ging haar beker koffie over mijn hoofd. Ik vond dit geweldig, heerlijk die opstandigheid. Ik hou wel van vrouwen met Pit. Ze blijven wie ze zijn, ondanks hun leeftijd.

        Frederico Fellini, Marcello Marstroianni en Sophia Loren