Joepie subiet is't weer Yoga at our home !

het ritme van mezelf

Vanaf vandaag ben ik net een week alleen thuis. Zoals ik al schreef, is dit niet mijn favoriete status. Het is confronterend om het terug allemaal alleen te moeten doen. Maar het is nu net die confrontatie die wel werkt.

Vroeger, op het internaat, heeft nooit willen lukken. Ik was een 'mama's-kind'. De relatie met mijn moeder was dan ook veel te hecht en intiem, vandaar onze moeilijke relatie later. Mijn moeder heeft die band nooit willen doorknippen, ik was hiervoor niet sterk genoeg. Na wat flirten en flodders, ben ik al gauw mijn huidige man tegengekomen. Ik heb met hem nu al bijna dertig jaar een relatie. Jawel, een relatie met bergen en dalen, een relatie met vallen en opstaan. Maar deze relatie is een stuk van mezelf, het heeft me voor een stuk gemaakt wie ik nu ben.

Een eenzaat ben ik in dit leven nooit geweest. Ik heb altijd schrik gehad van eenzaamheid. Is dit bindingsangst ? is het een Hechtingsproblemen ? ... maar is het eigenlijk belangrijk om dit te weten ?

Vandaag de dag ga en sta ik vanuit mijn relatie. Niet toevallig heb ik gekozen voor deze man. Een man die kiest voor eerlijkheid, spiritualiteit en bewustzijn. Bewust leven ! Vandaar dat hij er op uit trekt voor een aantal weken/maanden, om dat juist op te zoeken, die confrontatie durven aan gaan.
 
Ook al zou ik zelf nooit voor deze 'relatie-isolatie' kiezen, het werkt wel. Afgelopen week heb ik bewust vol gepropt met afspraken en engagementen. Had geen tijd om na te denken.  Moest mijn hoofd cool houden en goed plannen. Vorige vrijdag, na het behalen van mijn ACT therapie opleiding, is het lange vrije weekend begonnen. De échte confrontatie. En jawel ... het pakt ... het lukt ... ik voel me goed.

Fijn om langs alle kanten uitnodigingen te krijgen om te 'terrassen', BBQ'en of gewoon op de koffie te komen. Ik heb ze even op 'on-hold' gezet. Gisteren genoten van een bijzonder lange en eenzame dag hier in die drukke stad. Voor het eerst deze week ook écht tijd genomen om iets te koken voor mezelf, te lezen in tijdschriften en een nieuw boek op te starten. Ik ben terug in een ritme gekomen, het ritme van mezelf, en dat geeft een fijn gevoel.

'De wonderbaarlijke reis van de Fakir die vastzat in een IKEA-kast' Romain Puértolas

Is dit een hype aan het worden ? Boeken over vreemde eenzame personages die fantastische verhalen beleven. Jonas Jonasson is meester in dit genre. 'De 100jarige man die uit het raam klom en verdween' blijft een ongelooflijk sterk verhaal, de film zal iets voor volgende week worden. 'De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje' gaat verder op dit elan. Een lange titel, een zonderling hoofdpersonage en fantastische avonturen.

Nu dus deze 'Wonderlijke reis van de Fakir die vastzat in een IKEA-kast' van Romain Puértolas, grappig maar minder straf dan de verhalen van Jonas Jonasson.
In dit avontuurlijke en buitengewone verhaal volgen we een fakir uit India die van de ene onwaarschijnlijke situatie in de andere belandt. Van Parijs naar Engeland, via Barcelona naar Rome en Tripoli ontmoet de fakir de meest uiteenlopende types van een louche taxichauffeur tot een bekende actrice, om uiteindelijk weer op zoek te gaan naar de vrouw die hij schaamteloos heeft opgelicht in de Franse Ikea. Terloops worden de grote thema's van de moderne tijd aangekaart, wat resulteert in een actuele, maar vooral hilarische roman. Grappig, onderhoudend boek.

Summer in Town !

I'm a ACT therapist

't is gelukt, de ACT therapie opleiding helemaal volbracht. Vanaf nu kan deze Silver Fox zich (o.a.) een ACT therapeut noemen.

'k ben er fier op.

ACT therapie

Een leven lang studeren. Morgen nadert weer het einde van een lange en intensieve therapeutische opleiding : ACT  (Acceptatie en Commitment Therapie). Vanavond nog verder werken aan een casus conceptualisatie, hier en daar nog wat bijwerken en nalezen, en jawel, dan zou het moeten lukken om mij morgenavond een volwaardige ACT therapeut te noemen.

Sexy

Netwerken

Een bijzondere, vooral lange dag. Om vijf uur opgestaan, samen met de zon. De eerste merels fluiten terwijl ik me vlug douche en nadien de fiets op spring richting Berchem. Daar mag ik de wagen van Luc lenen om naar Lier te rijden. Op uitnodiging van Veerle mag ik deelnemen aan een netwerkvergadering (BNI 'The business Referral organisation'). De vergadering start stipt om 7u, jawel, zo vroeg. Ik krijg 60 seconden de tijd om mijn praktijk voor te stellen aan een groep van 50 zakenmannen, die niet bezig zijn met therapie, wel met marketing en verkoop. Ik neem hen mee in een geleide meditatie en stel zo mijn werk voor. De voorstelling pakt en komt aan. Er heerst een abnormale rust en alertheid. Nadien krijg ik complimenten van Veerle met de voorstelling. Fijn, het geeft me een goed gevoel, het gevoel dat ik met de juiste dingen bezig ben, dat ik op een goed spoor zit. Ondertussen kan ik 50 naamkaartjes uitdelen, het netwerken is begonnen. Dit soort vergaderingen is zeker niet mijn ding, maar het was wel een onvergetelijke ervaring en geslaagde uitdaging. Nadien nog een lange werkdag met verschillende huisbezoeken, dus pas rond 21uur thuis, maar wel met een voldaan gevoel. Nu lasagne in de oven met een goed en verdiend glas rode wijn.

TV programma

Het is niet iets wat je elke dag doet, onderhandelen over een eventuele deelname aan een TV-programma-concept. En toch was het een boeiend gesprek, een soort sollicitatie gesprek over mijn eigen praktijk. Sinds vorige zomer kijken we geen TV meer. Na de reorganisatie van ons huis, is het TV toestel, letterlijk in de vergeethoek geraakt. Sindsdien heb ik dit medium ook niet meer gemist. Vandaar dat het ook zo fijn was om te kunnen praten met bewogen programmamakers die een duidelijk concept en doel voor ogen hebben. Misschien moet ik mijn toestel dan toch nog eens een keer inpluggen. Ik heb er veel van opgestoken en wie weet.

The sunday man

'Kat met hoofdletter K' Siska Goeminne & Sebastiaan Van Doninck

Ik kom net terug van de boekvoorstelling door de knapste illustrator van het land Sebastiaan Van Doninck. Het is wederom een prachtig werk, een bewerking van 'De gelaarsde kat'. De voorstelling ging door in het eigen atelier van Seb. Het resultaat mag er zijn.






 

Home Alone

Met lichte tegenzin begin ik er weer aan ... alleen thuis voor een aantal weken. Mijn man is net vertrokken met de wagen vol schildergerief, richting Oostenrijk. Hij trekt er zich terug op een grote boerderij om nieuw werk te maken. Voor mij weer een confrontatie om het hier alleen te doen. Voorlopig kan dat enkel met een druk programma. Zo zit ik momenteel volop in de onderhandeling voor een eventuele deelname aan een TV programma, ga ik mijn praktijk voorstellen aan een groot netwerksysteem, waar ik best wel zenuwachtig voor ben, en zit ik in de laatste fase van mijn ACT therapie opleiding. Maar ik wil vooral veel lezen en mediteren, yoga, zwemmen en film, en hopelijk gauw ook een evenwicht vinden in het alleen zijn. Op deze blog kan je het allemaal volgen.

'Het aarzelen van de tijd' Peter Minten

Ik heb een haat><liefde verhouding met kortverhalen. De verhalen op zich, zijn sterk en overtuigend, maar ik kan het geheel niet vatten. Het zal wel aan mijn autisme liggen dat ik dit soort kortverhalen niet begrijp. Ik heb blijkbaar mijn tijd nodig om in een verhaal te stappen. Ook zo bij deze van Peter Minten. In 'het aarzelen van de tijd' worstelen mensen met het alledaagse leven. Gaandeweg ontsporen ze. Of het nu gaat om een vrouw die in de ochtendfile haar leven een nieuwe wending geeft, een werkloze die zijn verleden in een vuilnisbak propt, een dochter die op reis schreeuwt wat alle vrouwen schreeuwen, een masseur die elke zaterdag de stad ontvlucht of een man die zijn bevroren echtgenote ontdekt in de tuin van zijn buurman : Minten schept in een uitgebeende taal steeds weer vervreemding, dreiging en onrust. 'Het aarzelen van de tijd' is een lappendeken van verhalen en sprookjes. Keer op keer straffe verhalen en keer op keer weer moeilijk om in een nieuw verhaal te stappen. Tijd voor een volwaardige roman van deze schrijver.

bejaardentehuis

Vrolijk is wat anders. Net terug van mijn wekelijks bezoek bij moeder in het bejaardentehuis. Elke week weer terug die confrontatie met het leven en het vooruitzicht om ouder te worden en af te takelen. Mijn vader vroeg me wat ik van haar vond, moeilijke vraag. Wat moet je daar nu op antwoorden. Ze zit daar in haar stoel te 'smossen' met haar chocolade pudding koek, vader en zoon zitten er op te staren. Ondertussen doet vader zijn verhaal over een uiteenzetting die hij deze week volgde over euthanasie.
Maar de zon schijnt, subiet mag ik gaan eten in de tuin bij Agnes en morgen vieren we het eerste levensjaar van mijn petekind Neruda Leon Marcus.

 

'ik bak ze bruiner' Gerard Reve

Grappig, redelijk vettig, sprookjesboek uit 1969 van de meester himself :    Gerard Reve.

Oorspronkelijk was het een EP, 33toeren (korte LP), waar is de tijd.

'Ik bak ze bruiner' bevat vier sprookjes door Reve geschreven voor de kinderen van uitgever Geert Van Oorschot waar hij wel eens op paste. De sprookjes heten 'Een goede les', 'Eendje Kwak', 'Het geheim van de Smid' en 'Schraalhans keukenmeester'. Ze worden vergezeld door tekeningen van Theo Van Den Boogaard.