'Alle verhalen' Arthur Japin

Ik heb Arthur Japin (hoe spreek je die man zijn familienaam uit ? op z'n Frans of Nederlands ?) leren kennen via zijn fantastische boek Vaslav (de legendarische balletdanser Vaslav Nijinski). Nu dus deze dikke verhalenbundel gelezen en ben er niet helemaal wild van. Het ene verhaal al sterker dan het andere maar vooral de vreemde contexten maken het als lezer moeilijk om in het verhaal te komen. Eénmaal je er dan in zit, stop het 'kort'-verhaal. De volgende Japin gaat terug een roman worden.
 

'Red and white' by Bees and Bombs

Calder

Greek interiors

' El tunel' by Ernesto Sabato

De korte roman van de Argentijnse Schrijver Ernesto Sabato was zijn eerste en dateert reeds van 1948. Op zich is het een eenvoudig verhaal over de schilder Juan Pablo Castel die zijn aanbidster Maria Iribarne vermoordt. Het gaat over een geobsedeerde liefde van de kunstschilder voor die enige vrouw die zijn werk begrijpt. Het was vakantieliteratuur en omdat mijn reisgenoot Karel niet genoeg leesvoer bij had, hebben we het samen gelezen. Fascinerend hoe ik me druk maakte in Maria en de beweegredenen van Castel kon volgen terwijl Karel het tegenovergestelde gevoel had. Hij maakte zich enorm druk in Castel en zijn arrogantie. We hebben er pittig over kunnen discussiëren. Eindconclusie : Dit is een goed boek en aanrader.

'op de foto' K. Schippers

Een Nederlands boek om zeer gauw te vergeten. Banale dialogen en een verhaal waar ik niets van kan maken. Waardeloos.

Saab 9 Griffin Concept Car

Elafonissos (Crete)

'The Death of Bunny Munro' by Nick cave

Al een paar keer vast gehad in de boekenwinkel, nooit kunnen beslissen om hem aan te kopen en dan nu uiteindelijk van de BIB meegenomen. Sterk verhaal over de stoere, drankzuchtige, seksverslaafde Bunny Munro, vader met een te hoog testosteron gehalte. Bunny is een ranzige huis-aan-huisverkoper van schoonheidsproducten wiens vrouw net zelfmoord heeft gepleegd. Hij zit opgeschept met zijn zoontje, neemt deze mee op huis-aan-huis verkoop. Terwijl Bunny Junior (negen jaar) buiten in de wagen wacht is vader met niets anders bezig dan neuken, pijpen, wippen, beffen, copuleren... met jonge lolita's, rijpe vrouwen, dikke, dunne, mooie en minder mooie tot crack- en heroïnehoeren. Bunny Munro raakt opgewonden van élke vrouw, zeker als ze enigszins op Kylie Minogue of Avril Lavigne lijken. Vlot en goed leesbaar en humoristisch boek maar soms te macho. Toch heb ik het graag gelezen vooral de vader-zoon relatie is mooi beschreven.

terug van een heerlijke Kreta vakantie

Jake Gyllenhaal by Hedi Slimane

Daar wil ik ook wel zitten...

Wat zou mijn vader denken ?

Mijn vader zit recht over mij, hij helpt mijn moeder met het eten van haar mosselen friet. Naast mij zit Rachel, blijkbaar woont zij al dertien jaar in dit 'Rusthuis'. Dertien Jaar ! Hoe kan dat nu ? Hoe kan je dat hier volhouden ? Naast mij zit 'De Zuster', een levende plant die enkel eet en kakt. Het is zeer onduidelijk of ze nog kan horen of zien. Blijkbaar is ze in een vroeger leven Non geweest. Ze is net naar de kapper geweest, jawel, om de twee weken mogen de dames naar de kapper. 'De Zuster' heeft fijne krollen, ik geef haar de soep via een babybeker. Ze verslikt zich en hoest alles uit. 'Het leven zoals het is ... in het bejaardentehuis'.

Ondertussen zit ik daar, tussen Rachel en 'De Zuster', te staren ... en te denken ... dit is de eindfase van het leven. Terwijl ik dit zit te overpeinzen betrap ik mijn vader. Hij kijkt met een bepaalde blik naar mij, naast hem zijn demente vrouw. Aan de overkant ziet hij zijn vijftigjarige zoon zitten, grijs en moe. Wat zou mijn vader gedacht hebben ? Ik had het graag geweten. Ik ben duidelijk toe aan rust. Morgen vertrek ik naar een Grieks eiland. Een week lang lekker niets, rust, strand en vooral veel boeken lezen (nu het nog kan). Even geen gezinsdynamieken ontleden en mensen confronteren met 'dat' wat ze van zichzelf wel weten, maar niet willen horen maar toch aan moeten werken.
Geen internet, dus ook geen blog de volgende dagen.

'Cleopatra Flesh' Jules Olitske (1962)

Piep

I love sundays

Ik woon in de levendige multidiverse buurt 2060. Gisteren ontvang ik onze Duitse gasten in ons Dakappartement TOIT. Zij (een regisseuse), hij een Prof. Architectuur aan de Unif. van München, zijn al meteen enthousiast over deze buurt. Ze logeren hier twee weken en hebben goesting om deze buurt ontdekken.

Naar zondagse gewoonte ga ik zelf inkopen doen in de overdekte markt "Criée" (voor de tweede Wereldoorlog  reeds een overdekte markt met dagelijkse verkoop per opbod van verse levensmiddelen, nu een leuke supermarkt en altijd open op zondag).  Ondertussen wip ik binnen in een kleine winkel in de Offerandestraat om wierook te kopen. De Islamitische schone wil mij 'Oudh' aanraden, maar kan het niet in het Nederlands uitleggen waar deze geur voor staat. Hij laat me een soort hout zien van waaruit deze geur gemaakt wordt. 'Oudh' (Agarwood) is een unieke (dure) houtsoort dat recent ook wordt gebruikt in Westerse parfums.  Eenmaal thuis gaat de geurstok aan en begin ik te plannen wat we vanavond gaan koken wanneer mijn man thuis komt van zijn dansproject. Gisteren nog in 'O De Gand', vandaag in Turnhout.

Z E N

'Liefde is een werkwoord' Alfons Vansteenwegen

Tijdens mijn therapie-opleiding (jaren geleden) werd dit boek gebruikt als een soort praktische bijbel voor de relatie therapie. 'Liefde is een werkwoord' Spelregels voor je relatie, dateert al van 1988 en is intussen al toe aan zijn drieënveertigste druk, vertaald in het Duits, Italiaans, Afrikaans, Grieks, Spaans, Chinees en het Frans.

Uiteindelijk heb ik het boek zelf aangeschaft, maar tijdens het lezen merk ik dat dit geen leesboek is. Ik zal zeker bepaalde hoofdstukken kunnen gebruiken in bepaalde casussen, maar in zijn geheel uitlezen ga ik niet doen. Tijdens het lezen is het me nog eens duidelijk geworden hoe weinig (of niet) er gesproken wordt over de 'mannen'-relaties. Nu ik volop bezig ben met de uitbouw van mijn eigen praktijk ben ik gericht op zoek naar dergelijke literatuur. Tips zijn altijd welkom.
Wie weet moet ik het zelf overwegen om hierover een studie te maken.

september blues

Even genoeg van grijs nat en koud herfstweer, tot volgend weekend is het nog steeds zomer. Hop naar de Hema en ik koop mij een aantal vrolijke dingen om het huis op te fleuren.

dag poezeke

  Vroeger tijdens mijn legerdienst was het een stripverhaal 'Beekie in het leger', nu (na bijna dertig jaar samen met mijn man) krijg ik nog altijd deze lieve afscheidsbriefjes.

'Mannen van 50' Bob Boot

"Krampachtig jong blijven of goed ouder worden"

Ik ben altijd op mijn hoede wanneer het gaat over een 'thema' boek. Nu dus ook met deze 'Mannen van 50' maar het is uiteindelijk goed meegevallen. Zeer herkenbaar boek en aanrader voor mannen tussen 45 en 50 die geen zure, nare of sneue man willen worden.
 
In de literatuur is veel te vinden over 'vrouwen in hun overgangsfase', veel minder wordt er geschreven over de mannen in diezelfde periode. Ik vond het een aangenaam en fris boek en neem vooral mee, dat het de boodschap is om je leeftijd te aanvaarden, er de voordelen van zien en je niet krampachtig te willen vasthouden aan je jeugdige herinneringen. De schrijver staat stil bij lichaam, seks en relatie, maar ook bij werk, carrière en idealen.

'Wanneer je ouder wordt, word je door een heleboel emoties niet meer gekweld. Dat geeft een gevoel van bevrijding en er komt een grote vrede over je. Wanneer die spanningen afnemen en hun greep op je verliezen, betekent dat precies zoals Sophocles zegt dat je van een enorm aantal dictators, waanzinnige dictators, bent verlost' Socrates in zijn boek Politeia

Bob Moor (haptotherapeut en bewegingswetenschapper en zelf een 50-er) schreef dit boek vanuit zijn jarenlange praktijkervaring.

"Elysium" by Neill Blomkamp

Ik had me helemaal verwacht aan een indrukwekkende science fiction film, niets van dat. Dit is een flauwe, slecht geacteerde actiefilm met het meest domme scenario van de laatste jaren. Gelukkig is er Matt Damion die het geheel nog wat recht kan houden. Jodie Foster maakt zich hier belachelijk. Zeer foute film en spijt dat ik hem gezien heb.

De Nieuwe Pausmobiel

Leuk bericht vanmorgen in de krant over de witte Renault 4 van twintig jaar oud met zo'n 300 000 kilometer op te teller. De auto is een cadeau van de Italiaanse priester Renzo Zocca. Die gebruikte de Renault 4 jarenlang om kinderen van zijn parochie naar zomerkampen te vervoeren en de hulpbehoevenden te bezoeken. Hij wil de auto doneren aan de paus omdat hij geïnspireerd was geraakt door de droom van Fanciscus om een 'arme kerk voor de armen' te creëren. De paus heeft deze wagen niet alleen aanvaard, maar vertelde dat hij vroeger in Argentinië ook zo een auto had en dat de R4 hem nooit in de steek heeft gelaten.

Laat Giel toch in alle rust gaan

Vandaag in het nieuws (De morgen 12/09 p. 12) het verhaal van Giel, een 15jarige uit Sint-Laureins die naar India wil trekken voor een vijftien jaar durende opleiding in de Boeddhistische filosofie. Voor hij kan vertrekken wil het parket van Gent nu eerst een onderzoek voeren naar de thuissituatie van deze jongen. Laat hem toch gewoon naar Jonang Takten Phuntsok gaan in het Choeling klooster in Shimia bij Tibet. Blijkbaar heeft hij er samen met zijn moeder goed over kunnen nadenken en is dit geen puberale beslissing. Mooi en sterk toch.  Ondertussen kan het parket zijn energie beter steken in die jongens die willen gaan vechten voor Syrië. Dat lijkt mij pas een probleem.

Knitting

En plots is het dan herfst. Regen, wind en een stuk frisser. Ik begin al weer helemaal goesting te krijgen om mijn breinaalden boven te halen.

nice

Mimis en Müriel

Gisteren lekker gaan eten bij Mimis en Müriel. Hij een échte Griek, zij een toffe madam. Leuk concept om thuis bij de mensen in hun woonkamer tegen zeer democratische prijs, culinair Griekse verwennerij te krijgen. En ik al helemaal in de sfeer om volgende week afscheid te nemen van deze prachtige zomer, op het Griekse eiland Kreta. Volgens Mimis moet ik volgende week zeker een Bugatsa (for breakfast) bestellen en iets gaan drinken in 'Fagoto' aan the Old Port. Joepie !

Jean Philip

Bloggen ... in het begin was het wat onwennig, maar algauw heb ik de smaak te pakken en is het een dagelijkse gebeurtenis geworden. Mijn eigen blog = een beeld van mijn eigen wereld. De boeken die ik lees, film en Dvd's die ik bekijk, mijn eigen visie op opvoeding, kunst en cultuur en jawel ... mijn (half) naakte mannen die het geheel wat opfleuren.
Er is natuurlijk mijn man die ik volg op zijn blog. Hij heeft me geïnspireerd en aangemoedigd om er zelf één te beginnen. En er is natuurlijk Jean Philip, m'n goeie vriend, die ik al jaren volg. Communicatie en beeldvorming is zijn job, en ik weet ook zijn leven. Zijn juiste kijk op die zaken maken elke dag tienduizenden mensen gelukkig (één). En nu is er dus ook zijn kort artikel en verwijzing op zijn blog over andere, inspirerende of leuke bloggers. Fijn J.P.  en merci voor de lieve woorden. 

Zähne

Happy Birthday Dear Academie