Passa porta

Ik kijk er altijd stiekem naar uit wanneer mijn man naar Brussel gaat. Hij heeft er de unieke bookshop : 'Passa Porta' ontdekt, waar hij niet alleen vriendelijk geholpen wordt, maar ook nog eens het absoluut juiste boeken advies krijgt.

Na de BIB ontdekking van die heerlijke boeken van Erlend loe, vraagt Geert advies om nieuwe tips te krijgen naar gelijkaardige schrijvers.  

Zo is er in mijn leven Frederik Backman 'Een man die Ove heet' (SPOTblog 21/10/13)gekomen,
maar ook Jonas Jonasson 'de 100 jarige man die uit het raam klom en verdween' (SPOTblog 18/08/13),
Arto Paasilinna 'De Zelfmoordclub' (SPOTblog 07/08/13) 
en vooral 'De huilende molenaar' (SPOTblog 22/07/13).

Ze staan allemaal te pronken hier op mijn boekenrek.

Nu liggen er weer twee parels te wachten : Erling Jepsen 'De kunst om in koor te huilen' (van deze schrijver had ik reeds de fantastische 'Met oprechte deelneming' (SPOTblog 21/10/12) gelezen) en hopelijk een nieuwe ontdekking 'Een samenzwering van Idioten' van de voor mij voorlopig nog onbekende John Kennedy Toole. Volg deze blog, je gaat er beslist meer van lezen.

Lacan Jacques

"de vrouw bestaat niet",    "de seksuele relatie bestaat niet" ...

Voor Lacan bestaat "de vrouw" niet, maar wel "de vrouwen". Dat is omdat de vrouwelijke identiteit wordt opgebouwd vanuit een referentiesysteem van libido dat mannelijk, Fallisch... en uniek is. Daarom kan de vrouwelijke identiteit niet beschouwd worden als, bij wijze van spreken, een basisbegrip. En die tweede zin heeft te maken met de eerste : in Lacans visie kan er onmogelijk sprake zijn van een "seksuele relatie", omdat er in de daad op zich geen uitwisseling plaatsvindt. Per slot van rekening bestaat er slechts één geslacht als referentie ... het mannelijke geslacht !.

Uit 'De zonde die liefde heet' van Mario Sabino (p. 94-95)
(zie ook SPOTblog 20 juli 2012)

'the tuesday stud'

'The Hobbit' by Peter Jackson

Donker en guur herfstweer, zondagavond, de kachel aan ... de ideale sfeer om nog een keer te genieten van de Trollen van J.R.R. Tolkien : 'De Hobbit', het boek uit 1937, de film deel één 2012 

Een écht jongens/mannen verhaal/film met enkel Cate Blanchett in een sobere vrouwenrol.
De teleurstelling is weer groot wanneer helemaal op het einde de ogen van de draak terug open gaan... wat zou er gaan gebeuren...  benieuwd naar deel twee, hopelijk eind dit jaar.
(zie ook SPOTblog vrijdag 14 december 2012)

Herfst, zon en wind. Ik hou er wel van.

bike tatoos

'Chez Max' Buis-Les-Baronnies

Je moet er wel even voor rijden, maar 't is een leuk adres !

'NO' by Pablo Larrain

Deze heerlijke Chileense drama film 'NO' uit 2012 van Pablo Larrain met o.a. (superster en wondergod) Gael Garcia Bernal is een frisse positieve film en toch wel een verrassing.

Wanneer de Chileense militaire dictator Augusto Pinochet, onder internationale druk, oproept tot een referendum over zijn presidentschap van 1988, haalt de oppositie de jonge onbezonnen reclameman Rene Saavedra over om als speerpunt te dienen voor hun campagne. Met weinig middelen en onder constante controle van bewakers, bedenken Saavedra en zijn team een gedurfd plan om de verkiezingen te winnen en hun land te redden van de onderdrukking.

 De film is gedraaid met videoapparatuur uit de jaren '80, waardoor nieuwe en oude beelden naadloos bij elkaar passen. Het is tegelijk spannend als thriller, grappig als politieke satire en hartverwarmend als verslag over Chili's terugkeer naar de democratie. Ik heb er van genoten.

Ook nu weer weet Gael Garcia Bernal op zijn eigen natuurlijke manier een rol neer te zetten waar ik heel veel ontzag voor heb. Knap gedaan en logisch dat ik Bernal blijf volgen in zijn volgende projecten. Om het even wat, altijd goed met hem.

'Hitchcock' by Sacha Gervasi

'Hitchcock' van Sacha Gervasi met o.a.(zwakke en onherkenbare vertolking van) Antony Hopkins, Helen Mirren (die het geheel kan redden) en Scarlett Jhansson (die wat wegvalt in dit verhaal). 
Deze film vertelt het saaie liefdesverhaal van de meest invloedrijke filmmakers van de laatste eeuw, Alfred Hitchcock en zijn vrouw en partner Alma Reville. De film speelt zich af tijdens het maken van Hitchcock's beroemde griezelfilm Psycho in 1959.
Ik vond dit geen goede film, iets te gemakkelijk gemaakt en natuurlijk met het typische Hollywood  voorspelbare 'Happy End'.
 Ik ken leukere "happy endings". Tegenvaller deze film.

'Gods eigen muziek' Yves Petry

Weer een sterke, bikkelharde en overtuigende roman van deze Vlaamse schrijver Yves Petry
(zie ook SPOTblog 30 juni '13).
 
Na "De achterblijver", "De maagd Marino", "Het Jaar van de man", nu dus deze, niet zo eenvoudige "Gods eigen muziek" (2001).

Het hoofdpersonage Rijker West komt op een blauwe maandag tot het besef dat hij vanaf dat ogenblik nog enkel en alleen wil leven voor de liefde van een man die hij al zeven jaar niet meer gezien heeft. Hij geeft zijn job van bioloog aan de universiteit op, want zo'n prozaïsche job, past niet bij zijn verheven gevoelens. Deze beslissing is ook bepalend voor zijn directe omgeving.

Het lange telefoongesprek in het begin van het boek zet de lezer al meteen op het rechte spoor. Dit is geen slapstick (ook al lijkt het lange telefoongesprek daar in eerste instantie op) maar een diepdroevig, emotioneel zwaar beladen verhaal.
Het hoofdstuk met de jury en zijn porno vriend is ook bijzonder goed beschreven. Niet eenvoudig om goed te beseffen wie wie is, maar dat maakt het boek alleen maar origineler.
En dan nog het ijzersterke einde, hoe de baas van Rijker West, uiteindelijk toch de beslissing neemt om samen met zijn vrouw verder te gaan. Ontroerend helder, rauw maar ook zeer realistisch beschreven. 

Het is mijn vierde boek van Petry, en ik weet zeker dat ik vanaf nu alles van hem wil lezen. Helder en niet te gemakkelijk geschreven maar vooral bijzonder boeiende verhalen.   Aanrader.

"Hij werd een voetganger. Slechts weinigen zagen hem nog lopen of staan. Dat deerde hem niet. De liefde houdt van wandelen, God heeft haar zo gemaakt..." Yves Petry

'Seven Green Appels' Douglas Portway

Herfst strand

body art

'Kar' Orhan Pamuk

Ik kreeg het boek cadeau van een knappe Deense sportman die in onze bed&breakfast verbleef tijdens 'the out games'. Het lag al een tijd te lonken op m'n boekenrek maar ben er uiteindelijk onlangs pas, tijdens mijn vakantie in Zwitserland, in begonnen. Zowat in het midden van deze dikke turf ben ik blijven hangen. Het verhaal boeide me alsmaar minder en stilaan begon ik allergisch te worden van de sterk gelovige ondertoon en ophemeling van het geloof.

Orhan Pamuk is een van de grootste Turkse schrijvers van deze eeuw. Zijn belangrijkste thema's zijn de conflicten en de tegenstellingen tussen Oost en West, Islam en Christendom, traditie en moderniteit. Deze thema's worden behandeld in een schrijfstijl die 'een mengsel is van Oosterse verteltraditie en stijlelementen van de Westerse moderniteit' (bron : Juryrapport Vredesprijs).
  
Deze "Sneeuw" wordt algemeen beschouwd als een van zijn belangrijkste werken.  
Het is mij net allemaal iets té veel, té politiek correct. Ik sla dit boek na 230pagina's even dicht en wie weet, komt er later een beter moment om dit boek te lezen, misschien ook niet... Je kan het volgen op deze SPOTblog.

kermit