In omgekeerde volgorde, had ik reeds de opvolger van dit boek gelezen ('Met oprechte deelneming') en wist dat deze Deense schrijver Erling Jepsen, goed kan schrijven. Bij deze 'De kunst om in koor te huilen' had de schrijver tijd nodig om op gang te komen. Het begint allemaal wat lief en teder met korte verhalen over Allan, elf jaar, zijn vader, moeder en zus. Maar eenmaal halfweg dit boek begint het verhaal op dreef te komen. Zijn zus begint alsmaar vreemder gedrag te stellen, terwijl Allan van zijn kant alles, op zijn manier probeert te begrijpen en op te lossen.
Knap hoe het incest-gebeuren niet beschreven wordt, maar wel duidelijk aanwezig is. Heel herkenbaar voor die gezinnen waar deze zaken voorvallen. Ik ben blij dat ik heb doorgelezen en blijf met een goed gevoel achter. Goed boek en meteen ook weer een Aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten