Uiteindelijk laat ik me misleiden door de foute voorflap, met foto van een Italiaanse deerne en foute achterflap, met misleidende korte inhoud van dit schitterende boek. De schrijver is wat wazig over zijn eigen naam en identiteit. Uiteindelijk komen we te weten dat het gaat over Mario Sabino (niet Marco Levi of Ranuccio Tomassini).
De beste manier om in het buitenland een taal te leren is om in psychotherapie te gaan, 'want dan ben je gedwongen veel te praten'. Tot die conclusie komt de hoofdpersoon uit deze tweede roman van de Braziliaanse schrijver Mario Sabino : 'De zonde die liefde heet'.
Mario Sabino is joods langs gehate vaderkant. We volgen hem in zijn verschillende relaties en eigen kijk op de vrouwen. Terwijl je helemaal mee bent met zijn roman vol chagrijnig liefdesverdriet, eindigt dit verhaal zowaar als een politieke triller. Het boek is het lezen meer dan waard, al is het maar vanwege de aangename verwarring die de schrijver schept.
Sabino verhuist naar Rome als hij een grote erfenis ontvangt van zijn Italiaanse vader die hij zo goed als nooit heeft gezien. Daar krijgt hij een affaire met een joodse tangolerares die met Hamas sympathiseert. Dat zij meer weet over zijn vader en diens rijkdom, komt als een onaangename verrassing.
Freud, Lacan, Schopenhauer, ze komen veelvuldig voorbij, maar de pogingen van Mario om het bedrog van zijn tegenspelers te analyseren schieten steeds tekort. Het kan hem niet deren, want de wraak van de literatuur is zoet :'Wie heeft de inkt van de weemoed nodig als hij het toetsenbord van de neurose heeft ?'.
Schitterend boek, indrukwekkend verhaal en weer fantastische ontdekking, deze schrijver. Laat zijn volgende maar komen. Aanrader
Geen opmerkingen:
Een reactie posten